تبیان، دستیار زندگی

یا رب الحسین

بحق الحسین

اشف صدر الحسین بظهورالحجه

 سلام بر آن محاسن به خون خضاب شده 

 سلام بر آن گونه خاک آلوده

 سلام بر آن بدن برهنه

 سلام برآن دندان چوب خورده . 

 زیارت ناحیه 

   دوستان خوبم در انجمن قرآن وعترت سلام  من قصد دارم در این بخش به شناخت عرفه بپردازم درسته هنوز خیلی مانده تا عرفه اما باید کم کم برای چنین روزی  آماده بشیم مخصوصا آنهاییکه امسال به حج مشرف میشند خوش به حاااالتون خیلیها آرزو دارند جای شما باشند آنجا حسابی با خدا حال کنید و همه بچه های تبیانی رو هم از دعای خیرتون فراموش نکنید . 

 بیایید در این تایپیک با مولای خوبمان حسین علیه السلام درد دل کنیم هرچه میخواهیم از مظلوم کربلا بخواهیم بخدا جوابمون میده آنقدر مههربونه......... 

 پس باید به هم قول بدیم هرکی امسال زائر کربلا یا مکه شد تو روز عرفه همه این درد دلها وحاجتها  رو به مولامون برسونه قبولههههه .

هر که موافقه بگه

 یا حسین   یا حسین    یا حسین  

 پس از همه آنهاییکه آرزو دارند یک روزی به این سفر برند میخواهم مرا در این بخش یاری کنند بی صبرانه منتظر شما عزیزان هستم

الهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

صحرای عرفات همایش شناخت و خودسازی امام حسین (ع)

حضرت سیدالشهدا، امام حسین (ع) نیز بعد از ظهر روز عرفه همراه با فرزندان و گروهی از اصحاب از خیمه های خود در صحرای عرفات بیرون آمدند، و روی به دامن «كوه رحمت» نهادند و در سمت چپ كوه روی به كعبه، همایشی تشكیل دادند، كه موضوع آن بمناسبت روز عرفه (روز شناخت)، شناخت و سازندگی بود. این همایش، تنها جنبه علم و معرفت نداشت بلكه شناخت توأم با عمل و سازندگی و تزكیه و خودسازی بود و فهرست مطالب آن عبارت بودند از:

1ـ شناخت خدا و صفات الهی.

2ـ شناخت خود یا خودشناسی.

3ـ شناخت جهان.

4ـ شناخت آخرت.

5ـ شناخت پیامبران.

6ـ خودسازی با صفات الهی.

7ـ پرورش نفس با كمالات الهی.

8ـ توبه و بازگشت به خدای مهربان.

9ـ دور كردن صفات نكوهیده از خود با تسبیح پروردگار.

10ـ فراگیری راه تعلیم و تربیت از خدا.

11ـ شناخت و درخواست بهترین مسئلت ها.

12ـ تبدیل خود پرستی نفس به خدا پرستی.

13ـ تبدیل خود برتر بینی نفس به تواضع و فروتنی.

14ـ تبدیل خودخواهی نفس به ایثار و غیر خواهی.

15ـ تعلیم مفاهیم و ادبیات قرآن.

یا رب الحسین بحق الحسین اشف صدر الحسین بظهور الحجه

دعای عرفه

اَلْحَمْدُ لله الَّذى لَیْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ وَلا لِعَطائِهِ مانِعٌ وَلا كَصُنْعِهِ
سـتـایـش خـاص خـدایـى اسـت كـه نـیـسـت بـراى قضا و حكمش جلوگیرى و نه براى عطا و بخششش مانعى و نه مانند ساخته اش
صُنْعُ صانِعٍ وَهُوَ الْجَوادُ الْواسِعُ فَطَرَ اَجْناسَ الْبَدائِعِ واَتْقَنَ
ساخته هیچ سازنده اى و او است بخشنده وسعت ده كه آفرید انواع گوناگون پدیده ها را و
بِحِكْمَتِهِ الصَّنائِعَ لا تَخْفى عَلَیْهِ الطَّلایِـعُ وَلا تَضیعُ عِنْدَهُ الْوَدائِعُ
بـه حكمت خویش محكم ساخت مصنوعات را طلایه ها(ى عالم وجود) بر او مخفى نیست و امانتها در نزد او ضایع نشود
جازى كُلِّ صانِعٍ وَرائِشُ كُلِّ قانعٍ وَراحِمُ كُلِّ ضارِعٍ وَمُنْزِلُ
پـاداش دهـنـده عمل هر سازنده و سامان دهنده زندگى هر قناعت پیشه و مهربان نسبت به هر نالان ، فروفرستنده
الْمَنافِعِ وَالْكِتابِ الْجامِعِ بِالنُّورِ السّاطِعِ وَ هُوَ لِلدَّعَواتِ سامِعٌ
هـر سـود و بهره و آن كتاب جامع كه فرستادش بوسیله نور آن نور درخشان و او است كه دعاها را شنواست
وَلِلْكُرُباتِ دافِعٌ وَلِلدَّرَجاتِ رافِعٌ وَلِلْجَبابِرَةِ قامِعٌ فَلا اِلهَ غَیْرُهُ وَلا
و گـرفتاریها را برطرف كند و درجات را بالا برد و گردنكشان را ریشه كن سازد پس معبودى جز او نیست و
شَىْءَ یَعْدِلُهُ وَلَیْسَ كَمِثْلِهِ شَىْءٌ وَهُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُاللَّطیفُ الْخَبیرُ
چیزى با او برابرى نكند و چیزى همانندش نیست و او شنوا است و بینا و دقیق و آگاه
وَهُوَ عَلى كُلِّشَىْءٍ قَدیرٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَرْغَبُ إِلَیْكَوَاَشْهَدُ بِالرُّبُوبِیَّةِ لَكَ
و او بر هرچیز توانا است خدایا من بسوى تو اشتیاق دارم و به پروردگارى تو گواهى دهم
مُقِرّاً بِاَنَّكَ رَبّى وَ اِلَیْكَ مَرَدّى اِبْتَدَاْتَنى بِنِعْمَتِكَ قَبْلَ اَنْ اَكُونَ
اقـرار دارم بـه ایـنـكه تو پروردگار منى و بسوى تو است بازگشت من آغاز كردى وجود مرا به رحمت خود پیش از آنكه باشم
شَیْئاً مَذْكُورا وَخَلَقْتَنى مِنَ التُّرابِ ثُمَّ اَسْكَنْتَنِى الاَْصْلابَ آمِناً
چیز قابل ذكرى و مرا از خاك آفریدى آنگاه در میان صلبها جایم دادى و ایمنم ساختى
لِرَیْبِ الْمَنُونِ وَاخْتِلافِ الدُّهُورِ وَالسِّنینَ فَلَمْ اَزَلْ ظاعِناً مِنْ
از حوادث زمانه و تغییرات روزگار و سالها و همچنان همواره از
صُلْبٍ اِلى رَحِمٍ فى تَقادُمٍ مِنَ الاَْیّامِ الْماضِیَةِ وَالْقُرُونِ الْخالِیَةِ لَمْ
صلبى به رحمى كوچ كردم در ایام قدیم و گذشته و قرنهاى پیشین
تُخْرِجْنى لِرَاْفَتِكَ بى وَلُطْفِكَ لى وَاِحْسانِكَ اِلَىَّ فى دَوْلَةِ اَئِمَّةِ
و از روى مـهـر و راءفـتـى كه به من داشتى و احسانت نسبت به من مرا به جهان نیاوردى در دوران حكومت پیشوایان
الْكُفْرِ الَّذینَ نَقَضُوا عَهْدَكَ وَكَذَّبُوا رُسُلَكَلكِنَّكَ اَخْرَجْتَنى لِلَّذى
كـفـر آنـان كـه پـیـمان تو را شكستند و فرستادگانت را تكذیب كردند ولى در زمانى مرا بدنیا آوردى كه
سَبَقَلى مِنَ الْهُدَى الَّذى لَهُ یَسَّرْتَنى وَفیهِ اَنْشَاءْتَنى وَمِنْ قَبْلِ ذلِكَ
پـیـش از آن در علمت گذشته بود از هدایتى كه اسبابش را برایم مهیا فرمودى و در آن مرا نشو و نما دادى و پیش از
رَؤُفْتَ بى بِجَمیلِ صُنْعِكَ وَسَوابِـغِ نِعَمِكَ فابْتَدَعْتَ خَلْقى مِنْ مَنِىٍّ
ایـن نـیـز بـه مـن مـهـر ورزیدى بوسیله رفتار نیكویت و نعمتهاى شایانت كه پدید آوردى خلقتم را از منى
یُمْنى وَاَسْكَنْتَنى فى ظُلُماتٍ ثَلاثٍ بَیْنَ لَحْمٍ وَدَمٍ وَجِلْدٍ لَمْ
ریخته شده و جایم دادى در سه پرده تاریكى (مشیمه و رحم و شكم ) میان گوشت و خون و پوست
تُشْهِدْنى خَلْقى وَلَمْ تَجْعَلْ اِلَىَّ شَیْئاً مِنْ اَمْرى ثُمَّ اَخْرَجْتَنى لِلَّذى
و گـواهـم نـسـاخـتـى در خـلقتم و واگذار نكردى به من چیزى از كار خودم را سپس بیرونم آوردى بدانچه
سَبَقَ لى مِنَ الْهُدى اِلَى الدُّنْیا تآمّاً سَوِیّاً وَحَفِظْتَنى فِى الْمَهْدِ طِفْلاً
در عـلمـت گـذشـتـه بـود از هـدایـتـم بـسـوى دنـیـا خـلقـتـى تـمـام و درسـت و در حال طفولیت و خردسالى
صَبِیّاً وَرَزَقْتَنى مِنَ الْغِذآءِ لَبَناً مَرِیّاً وَعَطَفْتَ عَلَىَّ قُلُوبَ
در گـهـواره مـحـافـظـتـم كـردى و روزیـم دادى از غـذاهـا شـیـرى گـوارا و دل پرستاران را
الْحَواضِنِ وَكَفَّلْتَنى الاُْمَّهاتِ الرَّواحِمَ وَكَلاَْتَنى مِنْ طَوارِقِ الْجآنِّ
بر من مهربان كردى و عهده دار پرستاریم كردى مادران مهربان را و از آسیب جنیان
وَسَلَّمْتَنى مِنَ الزِّیادَةِ وَالنُّقْصانِفَتَعالَیْتَ یا رَحیمُ یا رَحْمنُ حتّى
نـگـهـداریـم كـردى و از زیـادى و نقصان سالمم داشتى پس برترى تو اى مهربان و اى بخشاینده تا
اِذَا اسْتَهْلَلْتُ ناطِقاً بِالْكَلامِاَتْمَمْتَ عَلَىَّ سَوابغَ الاِْ نْعامِ وَرَبَّیْتَنى
آنگاه كه لب به سخن گشودم و تمام كردى بر من نعمتهاى شایانت را و پرورشم دادى
زایِداً فى كُلِّ عامٍ حَتّى إ ذَا اكْتَمَلَتْ فِطْرَتى وَاعْتَدَلَتْ مِرَّتى اَوْجَبْتَ
هـرسـاله زیـادتـر از سـال پـیـش تـا آنـگـاه كـه خـلقـتـم كامل شد و تاب و توانم به حد اعتدال رسید واجب كردى
عَلَىَّ حُجَتَّكَ بِاَنْ اَلْهَمْتَنى مَعْرِفَتَكَ وَرَوَّعْتَنى بِعَجائِبِ حِكْمَتِكَ
بـر مـن حـجـت خود را بدین ترتیب كه معرفت خود را به من الهام فرمودى و بوسیله عجایب حكمتت به هراسم انداختى
وَاَیْقَظْتَنى لِما ذَرَاْتَ فى سَمآئِكَوَاَرْضِكَ مِنْ بَدائِعِ خَلْقِكَ
و بیدارم كردى بدانچه آفریدى در آسمان و زمینت از پدیده هاى آفرینشت
وَنَبَّهْتَنى لِشُكْرِكَ وَذِكْرِكَ وَاَوجَبْتَ عَلَىَّ طاعَتَكَ وَعِبادَتَكَ
و آگاهم كردى به سپاسگزارى و ذكر خودت و اطاعت و عبادتت را بر من واجب كردى
ادامه دارد...........

پیشینه تاریخی عرفات

خدایا
تویی که بخشودی
تویی که نعمت دادی
تویی که احسان نمودی
تویی که روزی بخشیدی
تویی که توانگرم نمودی
تویی که پناهم دادی
تویی که مرا از لغزش بازداشتی
تویی که مرا عزت و سربلندی دادی
تویی که مرا یاری کردی
تویی که عافیتم بخشیدی
و منم که

بد کردم

خطا کردم

نادانی کردم

اشتباه کردم

خلف وعده کردم

پیمان شکستم

خدایا اعتراف میکنم به سنگینی بار گناهانم

خدایا ایا با اینهمه لطف و کرم و مهربانیت مرا به خود وامی گذاری؟
پناه میبرم به تو

حضرت آدم كه از بهشت اخراج شد چهل روز در بالای كوه صفا گریه

میكرد! جبرئیل فرود آمد و پرسید چرا گریه میكنی؟ آدم فرمود: چرا گریه

نكنم درحالیكه خدا مرا از جوار رحمتش دور نموده؟ جبرئیل گفت: به درگاه

دعای عرفه و شاخه های علوم پزشكی

اینك به واژه ها یا فرازهایی از این دعای با عظمت اشاره می نمایم كه در آنها شاخه ها و تقسیمات علوم پزشكی (در زمان حدود 13 قرن پیش) متجلی است:

ثم ما صرفت و درات عنی اللهم من الضر و الضراء اكثر مما ظهر لی من العافیه والسراء و انا اشهد یا الهی بحقیقه ایمانی و عقد عزمات یقینی و خالص صریح توحیدی و باطن مكنون ضمیری و علایق مجاری نور بصری و اساریر صفحه جبینی و خرق مسارب نفسی و خذاریف مارن عرنینی و مسارب صماخ سمعی و ما ضمت و اطبقت علیه شفتای و حركات لفظ لسانی و معرز حنك فمی و فكی و منابت اضراسی و مساع مطعمی و مشربی و حماله ام راسی و بلوع فارغ حبایل عنقی و ما اشتمل علیه تامور صدری و حمایل حبل و تینی و نیاط حجاب قلبی و افلاذ حواشی كبدی و ما حوته شراسیف اضلاعی و حقاق مفاصلی و قبض عواملی و اطراف اناملی و لحمی و دمی و شعری و بشری و عصبی و قصبی و عظامی و مخی و عروقی و جمیع جوارحی و ما انستج علی ذلك ایام رضاعی و ما اقلت الارض منی و نومی و یقظتی و سكونی و حركات ركوعی و سجودی ان لو حاولت و اجتهدت مدی الاعصار و الاحقاب لو عمرتها ان اودی شكر واحده من انعمك ما استطعت ذلك. (1: 46 – 47)

آمرزش در عرفه

تاثیر صلوات دربرزخ
ثورى مى گوید: یك سال در مراسم حج ، مردى را دیدم كه هنگام طواف تنها ذكر صلوات در را مى گوید. در وقوف عرفات هم فقط به این ذكر اكتفا مى كند، در مدینه نیز تنها ذكرش صلوات بود.
من به او گفتم : تو هم در مكه و هم در مدینه تنها ذكر صلوات بر محمد و آل طاهرینش بود، در عرفات كه جایگاه و روز ناله و زارى و طلب حاجت است هم ، تو همه چیز را گذاشتى و فقط صلوات فرستادى ، علت چیست ؟
او گفت : سال گذشته من به همراه پدرم به مكه آمدم ، در یكى از منازل ، پدرم بیمار شد و ما نتوانستیم به راه خود ادامه دهیم ، در همان جا خانه اى كرایه كرده و چراغى را روشن نمودم . سر پدرم در دامنم بود كه جان سپرد.
دیدم كه اندك اندك چهره اش سیاه گشت . ترسیدم ، سرش را بر زمین گذاشتم و كنارش نشستم و از رسوایى فردا در مقابل مردم گریه مى كردم . در همین حال خوابم برد.
مردى زیبا، خوش بو و خوش پوش با عمامه سفیدى وارد شد. روپوش ‍پدرم را برداشت ، دستى بر صورتش كشید كه بر اثر آن رنگ چهره پدرم سپید و نورانى گشت . من حیرت زده از او پرسیدم : تو كه هستى كه خدا از بركت وجود تو غم مرا برطرف ساخت ؟
فرمود: من صاحب قرآن ، محمد بن عبدالله پیامبر آخر زمانم . بدان و آگاه باش كه پدرت نافرمانى خدا را مى كرد و پیرو هواى نفس بود؛ اما چون پیوسته بر من صلوات مى فرستاد، در این ساعت كه تیرگى و تاریكى گناه او را در بر گرفت من به دادش رسیدم .
او این را گفت و از نظر من غایب گشت .
من از خواب برخاستم و دیدم كه چهره پدرم مانند ماه شب چهارده مى درخشد. از آن روز به بعد بود كه فایده صلوات را فهمیدم ، تسبیح و دعا را رها كرده و در هر حال و پیوسته صلوات مى فرستم.

بسم الله الرحمن الرحیم