منبع:نامه جامعه - شماره شصت و ششم فرشته ساسانی
http://www.j-alzahra.ir/mags/66/index66.htm
وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ( تعلیم و تربیت یکی از مهمترین هدفهای عالی پیامبران بوده است. تا انسان به کمال و هدف خلقت نایل شود. فلاسفه و دانشمندان حتی پیروان مکاتب مادی و الحادی با روش و بینش خویش از تعلیم و تربیت سخن گفتهاند. تربیت به معانی رشد دادن و رفع موانع جهت شکوفایی استعدادها به سوی کمال است. تعلیم بدون تربیت موجب سقوط انسان خواهد شد. با نگاهی به گذشتة بشر مقطعی از تاریخ را نمیتوان یافت که خالی از این دو عنصر مهم باشد؛ پیشینة چین، هند، ایران، اروپا و ... شاهد صدق این مدعاست.
قرآن کریم سند مدون تعلیم و تربیت است که با کلام )إقرا ... عَلَّمَ اْلإِنْسانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ(، بر بشر نازل گردید. رشد فردی و اجتماعی، غلبه بر طبیعت و ... از ضرورتهای مهم بحث تعلیم و تربیت هستند. با توجه به اینکه هر مکتبی بر پایة مبانی خاص خود؛ یعنی زیر ساخت فلسفی و اعتقادی خود به تربیت انسانها میپردازد، شناخت این مبانی از دیدگاه اسلام برای دستیابی به نظرات تربیتی اسلام، اجتناب ناپذیر است. در واقع بدون تبیین مبانی تربیت نمیتوان از اهداف آن سخن گفت. مبانی علمی ـ فلسفی و دینی سه مبانی مهم هستند که در شمارههای آینده مورد بررسی قرار میگیرند.