تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا و سلام

در این مبحث می خواهم مثالهایی زیبا در زمینه اهداف تعلیم و تربیت را ثبت کنیم

با ما باشید نمونه ای اگر داشتید از نشر اون دریغ نکنید لطفا.

به نام خدا و سلام

مَثَل جامه!

دختربچه‌ها را ندیده‌ای که گاه هوس می‌کنند که چادر یا مانتو یا کفش مادرشان را بپوشند و هر چه هم مادر آن‌ها را نهی می‌کند، گوششان هیچ بدهکار نیست. لباس مادر را می‌پوشند و احساس بزرگی هم می‌کنند، اما چند گام بیشتر برنمی‌دارند که ناخواسته با سر به زمین می‌خورند!

کبریایی و بزرگی و تکبر نیز چیزی شبیه «جامه» است. جامه‌ای که تنها به خداوند می‌آید و زیبنده‌ی اوست، اما با تأسف ما همانند همان کودکان خُرد، گاه از سر هوس و به رغم نهی و تهدید خداوند آن را به تن می کنیم و راه می‌افتیم. اما دیر یا زود زمین می‌خوریم و زمین‌گیر می‌شویم، زیرا این جامه بلند زیبنده بلندای اوست.
«از وی همه مستی و غرور است و تکبر
وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است»
و خود نیز همین را فرمود:
«الْکِبریاءُ رِدائِی»
بزرگی، جامه‌ی من است.
شیطان چرا زمین خورد چون همین جامه را به تن کرد و خود را بالا و برتر دید و رسماً و صریحاً گفت: «أنا خَیرٌ». من بهترم.
و با تأسف بسیاری از آدمیان نیز چنین هستند. یعنی خود را بهتر و برتر از دیگران می‌دانند و می‌بینند.

به نام خدا و سلام

تـوشــۀ راه

کسی که چمدانش را بسته و آماده حرکت باشد، اگر چه قطار ناگهان حرکت کند به راحتی می‌تواند سوار شود چرا که باروبنه خود را جمع کرده است ولی کسی که آماده سفر نباشد وقت حرکت به مشکل بر می‌خورد.
در سفر آخرت نیز اینچنین است. کسی که توشه برای خود تهیه کرده و آماده سفر باشد هنگام مرگ به راحتی به ندای حضرت عزرائیل (ع) لبیک می‌گوید.

بار سفر چه بسته ای، مرگ خبر نمی‌کند
آنکه نبسته بار خود در این سفر چی می‌کند؟

حضرت امیرالمومنین(ع): «من تذکر بعد السفر استعد» کسی که طولانی بودن سفر را به یاد بیاورد، آماده می‌شود.

به نام خدا و سلام

خدای مشگل گشا

دو تا مرد توی سلمانی منتظر نشسته بودند و با هم گپ می زدند.
یکی شون گفت : زندگی خیلی سخته.
اون یکی گفت :
آره ، ولی اگه بری سراغ خدا ، حتما توی سختی ها کمکت می کنه.
و جواب شنید :
کدوم خدا؟!
اگه خدائی بود که وضع مردم اینجوری نبود.
خدا هست و مردم باید رنج بکشند؟!
خدا هست و این همه گره توی زندگی هاست؟!
و هر چه توضیح می شنید ، سرسختانه تر روی حرفش پافشاری می کرد.
اونها گرم بحث بودند که فقیری وارد شد و درخواست پول کرد.
ظاهر اون نا مرتب بود و موهاش بلند و بهم ریخته و ژولیده.
چشم های اونی که دلگرم به خدا بود برقی زد و گفت :
گمون کنم هیچ سلمانی ای در شهر ما نیست ، نظرت چیه؟
اون یکی هم با تعجب پاسخ داد که :
پس الآن ما کجا ئیم؟
اولی ادامه داد که :
اگر در شهر مون سلمانی وجود داشت که نباید کسانی مثل اون پیدا می شدند ، مگه نه؟!
دوست من ، آرایشگرها هستند ، ولی تا به اونها مراجعه نکنی از ژولیدگی رهائی پیدا نمی کنی.
خدای مهربون هم هست.
ولی تا سراغش نری ، تا دست توی دستش نذاری و تا ازش نخوای اوضاع رو برات روبراه کنه
این توئی که مقصری ، چون مثل ژولیده ای می مونی که سراغی از آرایشگر نمی گیره.
پس...

به نام خدا و سلام

مثل زغال آتشین!

«خود» چیزی شبیه زغال است. زغال تا آتش نگرفته است جز آن‌که دست و جامه‌ات را سیاه کند هیچ فایده‌ای ندارد، اما همین که آتش گرفت تازه به درد می‌خورد. خودش روشن می‌شود و سردی را به گرمی و خامی را به پختگی بدل می‌سازد.
خود و نفس انسانی نیز از همین دست است. اگر آتش بگیرد به کار می‌آید. میوه‌هایی که در بالاترین نقطه شاخه‌های درختان هستند را ندیده‌ای. از بالا بودنشان چیزی عاید دیگران نمی‌شود. آنقدر همان بالا می‌مانند تا پلاسیده می‌شوند و در آخر هم خشک و سیاه می‌شوند.
اما میوه‌هایی که پایین می‌آیند و در دسترس همه هستند به موقع چیده می‌شوند و به بازار می‌آیند و خریدار و مشتری پیدا می‌کنند و نفعشان به مردم می‌رسد

به نام خدا و سلام
طـــــــلا و سـفـال

مرحوم نراقی در معراج السعاده می‌فرمایند: اگر دنیا طلا بود و آخرت سفال، انسان عاقل نمی‌آمد طلای فانی را بگیرد و سفال باقی را رها کند چه رسد به اینکه قضیه برعکس است. یعنی آخرت طلا و دنیا سفال است.

دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ
ای هیـچ زبـهر هیـچ بر هیـچ مپیچ

امیرالمومنین: انما الدنیا کبیت نسجته العنکبوت / و لعمری عن قریب کل من فیها یموت
حقیقت دنیا مانند اتاقی است که عنکبوت آن را بافته است. به جانم قسم بزودی همه کسانی که در آن هستند می‌میرند.
|آیت الله مجتهدی تهرانی؛ کتاب تمثیلات

به نام خدا و سلام