سلام علیکم

دوستان من خودم در یکی از مداحی هایم این کلمه را گفتم و بعد از اون عده ای نمیگذاشتند بگم و الان فقط دعا میخونم و اجازه مداحی رو بهم نمیدن.

خب من تو ذهنم این سوالات پدید اومد من به گفته های شما احترام و قبول دارم و خودم هم تا یه جا هایی میخواستم قانعه اشان کنم که گفتند نخونید.

خب من نمی دونم مشکل  کجاست .

دوستان من خودم هم هیئتی هستم هم مسجدی این سوالات هم دوستانم که به هیئت های دیگه رفته بودند گفتند .

از جناب طیبه می خوام مواردی از پاسخ های تائید نشده رو تایید کنند.

بسم رب المهدی

سلام و عرض ادب خدمت دوستان گلم

جالب گفتند دوستان و از بین رفقا نظریات جناب منتظر عشق خیلی روی من تایثیر گذاشت ! همون تاثیری رو که احتمالا اقا یونس عزیز هم درک کرده باشند .

اینکه خیلی فکر میکردم فلان هستم و بیسار !
اینکه خیلی همیشه مغرور بودم به اینکه یعنی آدمم! اینکه این قدر خودم رو دست بالا گرفتم که فکر میکنم حالا کی هستم و چی هستم ! نه به خدا !
ماها یا خودم رو عرض کنم خیلی خیلی اون بالا بالا بریم مگه میشه خاک در اهل بیت رو همسنگ خود بدونیم ؟ همطراز خود بدونیم؟
همیشه گفتم و بازم میگم اونایی که ادعای عقل و معرفتشون میشه ، خوشا به احوالشون . اونایی که با یقین کامل ، عظمت خودشون رو بیان میکنند دعایی هم به حال اونایی بکنند که این عقیده رو در باره خودشون ندارند

سعی میکنم در اینده از بزرگانی که این صحبتها رو به پیشگاه با عظمت اهل بیت عرضه میداشتند بنویسم و همین طور اقا یونس عزیز هم مطالب خودشون رو ثبت کنند
علی علی

سلام علیکم

پاسخ به منتظر عشق :

ببینید ما در مقابل امامان هیچی نیستیم اگه بخوای بگیم چیزی باشیم . ما چیزی نیستیم چه برسه به سگ ، نوکر ، غلام ، خاک ، 

ما اگه بخوایم خیلی معرفتمون رو نشون بدیم بگیم چیزی نیستیم بهتره یا بگیم سگه هستیم ؟!

مسلما بگیم هیچی نیستیم حتی اتمی ، الکترون نیستیم چون بودن با آنها معرفت می خواد .

ولی میدونید بخاطر هیم چین کلماتی خون چند شیعه ریخته میشه ؟

ببینید معنویت مطلق خداست . ما اگه نعوذ بالله امامان را خدا بدونیم ، خود امام علی لعنت کرده .

و مثل جریان زمان امام صادق میشه .

ببینید عالمان وقتی میان تذکر می دن مطمئن باشید یه دوتا چیز بیشتر ما می دونن.

اما نقل قول بعضی ها :

گفتن کلمه سگ برای این است فلان مداح شعرهایش هم قافیه شود و ریتمش بهم نریزد.

حقیقتا من خودم وقتی بعضی از نوحه هایی را که کلمه سگ داشت بجاش یه چیز دیگخ گذاشتم ریتمش بهم خورد.

عده‌ای با این که در عزاداری ائمه بگویند سگ ائمه هستیم مخالفند و این گونه استدلال می‌کنند که ائمه آمدند ما را آدم کنند، نه این که ما را سگ کنند! عده‌ای می‌گویند: برای اینکه کوچکی خود را نشان دهیم، می‌گوییم سگ درگاه ائمه کدام قول صحیح است؟
پاسخ:
مسلّماً غلوّ کردن در دین و در مورد بزرگان دین، عمل ناپسندی است و پیامبر(ص) و ائمه(ع) ما را از این کار منع کرده‌اند.
. پیامبر(ص) فرمود: "مرا بیش از حقّم بالا نبرید، زیرا خدا بیش از این که مرا پیامبر قرار دهد، عبد خود قرار داده است".(1)
باز فرمود: "دو صنف از امّت من مشمول شفاعتم نمی‌شوند: حاکم فریبکار، کسی که در دین غلوّ نماید و توبه نکند". (2)
پیامبر (ص) به علی(ع) فرمود: "امّت من در باره تو سه گروه خواهند شد: گروهی شیعیان و پیروان تو خواهند بود.اینان مؤمنان واقعی‌اند. عده‌ای دشمن تو خواهند بود. برخی درباره تو غلوّ خواهند کرد. ای علی، شیعیان و دوستداران تو در بهشت خواهند بودو دشمنان و غلو کنندگان در آتش".(3)
از طرفی کوچک کردن خود نیز پسندیده نیست و مؤمن باید عزت نفس داشته باشد.
پیامبر و ائمه (ع) به این کار راضی نیستند که خود ما را مانند حیوانات به حساب بیاوریم و خویش را پست حساب کنیم، هر چند مقام آنان بسیار بالا است.
هنگامی که امیر المؤمنین(ع) همراه با سربازان خود به سوی شام در حرکت بود، دهقانان و بزرگان شهر "انبار" در ساحل فرات طبق آیین ایرانیان صف بسته بودند تا از موکب امیرالمؤمنین(ع) استقبال کنند. چون حضرت نزدیک شد، از مرکب پیاده شدند و با سرعت به سوی امام شتافتند و مراسمی که نشانه ذلّت در برابر حاکمان بود انجام دادند. امام (ع) فرمود: این چه کاری بود که شما کردید؟ عرض کردند: آدابی است که امیران خود را با آن بزرگ می داریم، امام (ع) فرمود به خدا سوگند! با این عمر زمامداران‌تان بهره‌مند نمی‌شوند و شما با این کار در دنیا برخود مشقت روا می دارید و در قیامت بدبخت خواهید بود.
چه زیانبار است مشقّتی که پشت سر آن مجازات الهی باشد".(4)
البته بزرگانی که از شخصیت‌های علمی و عقلی هستند، حسابشان جداست. اینان از فرط عشق و محبّتی که نسبت به ائمه دارند، با آن همه کمالاتی که دارند، باز خود را در برابر آن بزرگواران بسیار کوچک می‌دانند.
اگر چه به عنوان رابطه فردی، کسی خود را در مقابل عظمت مقام امام و حجت الهی، کوچک و حقیر می‌شمارد و چنین بیانی دارد، اما هنگامی که به صورت جمعی و نمادین درآید، پسندیده نیست.
انسان بر اساس احوال درونی خود و ارتباطی که با امام معصوم(ع) برقرار می کند، "ماهی آن قدر خود را کوچک و حقیر می‌بیند که اصلاً برای خویش در مقابل عظمت امام(ع) شخصیتی احساس نمی‌کند و چنین کلماتی را که از ضمیر دل بر می‌خیزد، بر زبان جاری می‌کند، اما هنگامی که به این شیوه‌های ناپسند درمی‌آید و شکل نمادین پیدا می‌کند و به گونه برنامه‌های مداحی رواج می‌یابد، با توجه به پیامد اجتماعی و سیاسی و فرهنگی مطلوب نیست و باید از آن پرهیز شود.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت:
1- میزان الحکمه، عنوان 3106، حدیث 15248.
2- همان، حدیث 15249.
3- همان، حدیث 15266.
4- نهج البلاغه، حکمت 37،دانشنامه امام علی(ع)، ج 11، ص 317؛ خدمات متقابل اسلام و ایرانی، ص 102.

با سلام 

یکی از دغدغه های من بعنوان یه طلبه که خودم مداحی لازمه کارمه و باید انجام بدم اینه که امروزه مداحی راه و مسیر خوبی رو نمی ره .

من خودم کمتر مداحی رو دیدم که از مداحیش واقعا لذت ببرم و واقعا احساس کنم این آدم مقیده که حرفی نزنه که مشکل داشته باشه .

البته این فقط دغدغه من نیست خیلی از بزرگان حوزه چنین مشکلی با جامعه مداحی دارند . اینکه یه دفعه می بینی سر چند ماه یه مداح با یکی دو تا شعری که سبک قشنگی داره معروف می شه و بعد از یه مدت می بینی از همون مداح یه چیزایی می شنوی که یا سندی نداره و یا سبکی داره که قبلا مثلا یه ترانه خون زن اون رو خونده بوده و بعضی وقتا هم بعضی حرفا می زنن که مشکلات دیگه داره مثل همین سگ گفتن و صدای سگ درآوردن و غلاده گردن انداختن و....

فکر می کنم مشکل اینه که جایگاه یه مداح تو جامعه از حد خودش فراتر رفته خیلی از مداحا برای مردم منبر می رن در حالیکه سواد منبر رفتن ندارن چند تا کتاب خوندن ولی خیلی چیزای دیگه لازمه این کاره متاسفانه مداح امروزه به مردم دین یاد می ده و این خیلی بده چون مداح کارشناس دین نیست وقتی اینطور می شه خیلی چیزا در میاد که باعث می شه حتی مراجع هم مخالفت کنند .

اگر مداحی خودش رو زیر سایه یه عالم دونست و سعی کرد خودش رو واقعا با نظرات دینی عالم تطبیق بده اونوقت می تونه مداح خوبی باشه این در صورتی می شه که فرد دنبال شهوت و شهرت نباشه اما الان چنین چیزی کم دیده می شه واقعا خیلی از مداحا دنبال شهرتند به هر وسیله ای که شد و این خیلی خطرناکه به همین دلیل هم هست که رهبر معظم انقلاب اینهمه روی مساله مداحی تاکید دارند که اسلامی باشه .

این رو هم تا حدی قبول دارم که بچه های هیاتی از مسجد جدا شدن و این مختص هیات نیست بلایی هست که سر بسیج هم داره میاد بسیجی هایی که فعالیت می کنند اما به مسجد نمیان و این سرچشمه انحرافه .

من روی این مسائل خیلی حساسم دلیلش هم اینه که من معتقدم انحراف از جاهای کوچیک شروع می شه شما اگر دقت کرده باشید زمان قبل انقلاب همه تقریبا شبیه هم بودن بعضی ها انحرافهایی داشتن که زیاد به چشم بعضی نمی اومد ولی امام خیلی دقیق بود و با اینا برخورد می کرد بعد از یه مدتی همینها شدند منافقین و کلا جدا شدن . نمی خوام بگم الان بسیجی ها و هیاتی ها همینطور هستند اما جلوی انحراف باید گرفته بشه و گرنه هر چی زمان می گذره بزرگتر می شه . 

عرض سلام

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز *** دست غیب آمد و بر سینه ی نامحرم زد

عقل می خواست کزین شعله چراغ افروزد *** برق غیرت بدرخشید و جهان بر هم زد

ظاهرا بین سوالاتی که رفیقمون مطرح کردن ازهمه بیشتر موضوع به کار بردن کلمه ی سگ در مداحی ها مورد توجه و نقد قرار گرفته. شکی نیست که سگی اهل بیت خودش مقامیه که باید کلی بدوییم تا بهمون بدن. امثال رسول ترکم کلی دوییدن تا تونستن به همچین جایگاهی برسن. اصلا همین که ما بگیم سگ امام حسینیم خودش ادعای بزریگیه که باید ثابتش کنیم.

یه بنده خدا می گفت: ما یه چوپونی داشتیم که سگش مدام توی باغ ما وول می خورد. یه چند روزی دیدیم از سگه خبری نیست. ازش خواستگار شدیم که خبر سگش و داره یانه؟ رفت و بعد چند روز با سگش برگشت. گفتیم: خُب؟ کجا بود حالا؟ گفت: چند روز پیش رفته بودم یه آبادی واسه کاری که کفشم پاره شد و نشستم به دوختن. اما موقع اومدن چاقوم و جا گذاشتم. وقتی گفتین سگه نیست گفتم حتمنه اونجاست. رفتم دیدم بعله، سگه نشسته پای چاقو و از جاشم تکون نخورده. در حالی که از شدت ضعف از حال رفته.

آره رفیق، قصه ی سگ امام حسین شدنم همینه. که پاش بشینی. حتی اگه پای جون وسط بیاد. منتهی اینم بگم که هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.

اگه این ادعا رو پیش اهلش کنی که کسی لُقُز نمی خونه و لیچار بار نمی کنه. اگه این سرّ و پیش اهل سرّ بگی که حقه. منتهی قصه اینجاست که بعضی رفقا هر جا می شینن و پا میشن می خوان پرده دری کنن و این سّر و فاش کنن. بابا خود اهل بیت هم فرمودن که اسرارشون و پیش هر کس و ناکسی فاش نکنیم. مرد باید راز دار باشه. خلاصه رفقا؛

هرکه را اسرار حق آموختند *** مهر کردند و دهانش دوختند

گفت آن یار کزو گشت سر دار بلند *** جرمش این بود که اسرار هویدا می کرد

یا حق

بسم الله الرحمن الرحیم