تبیان، دستیار زندگی

دوستان سلااااام
آقا اول یه چیزی بگم، از دیروز که فیلمو دیدم با کلی ذوق میومدم تبیان نظرمو بدم ولی همه ی تاپیکها باز میشد الا این تاپیک!!!!!!!!!

اما برسیم به فیلم... فیلم خییییییلی قشنگی بود. خیییلی خوشم اومد.
توی این فیلم، بیشتر از همه، حرفها و شعرهایی که حاج آقا(با بازی اکبر عبدی) و آمیرزا(که اسمشونو نمیدونم) میزدن، تاثیر زیادی رو مخاطب داره و به نظرم هرچی لپِ مطلب رو از دیالوگهای اینا باید برداشت.
درسته حجاب الناز شاکردوست بد بود، اما نکات مثبت زیادی داشت.
یاد میداد قضاوت عجولانه نکنید
تا از چیزی مطمئن نیستید پخشش نکنید و تهمت نزنید
پرونده ی عمل ما دست خداست نه خلق خدا
گاهی باید برای خدا، از آبروت هم بگذری!(فوق العاده بود این سکانسهایی که اینا رو برداشت میکردی ازش)
تیتراژ خیلی زیبایی داشت

نکته ی منفی اش، آره توهینی بود که به مردا شد، چون به جز حاج آقا و آمیرزا و گروه طلبه ها بقیه ی مردا همگی به دختر بد فیلم چشم بد داشتند و بعد هم همگی اینها علیه اش تجمع کرده بودن.

دیگه اینکه درباره حجابش، الان اکثر فیلم و سریالهای ما خانوم ها با پوشش بد و آرایش ظاهر میشن ولی از آقای ده نمکی انتظار میرفت که این رویه رو پیش نگیرند. به نظرم میشد حجاب بد خانوم رو با لباسهای امروزه که یه عااالمه زیر و رو و زلم زیمبو داره نشون داد. یا آرایشش ایییینقد عمیق نباشه!

من دیدن این فیلم رو توصیه میکنم. البته فقط به خانومها!

و اینکه، بعد از دیدنش فیلمش، من و دوستم از هم جدا شدیم که بریم منزل. توی ایستگاه منتظر اتوبوس بودم که دیدم دوستم پیامک داده  و چیزی رو بهم گفت که منم حسش کرده بودم. اینکه تو طول مسیر همش فکر میکردیم تمامی مردها نگاه ِ بد دارن.. متاسفانه این حس واقعا انتقال پیدا کرده بود بهمون!! که الحمدلله فقط واسه همون دیروز بود

والسلام!

سلام

در مورد فیلم باید بگم که کلیاتش خوب بود
و به نظر من یه گریزی به مستند فقر و فحشا که خود آقای ده نمکی ساخته بود زده بود اونجا رئال بود و اینجا یه اثر نمایشی که خواست بگه فقر بی تقصیر نیست
+++++++++++++++++++++++++++
در مورد بازی ها واقعا بازی آقای عبدی عالی بود به نوعی که در طول نمایش فیلم آدم رو یاد فیلم هایی که ایشون نقش طنز داشتن نمی نداخت
+++++++++++++++++++++++++++
بازیگر نقش آمیرزا اسمشون اسماعیل خلج هست
+++++++++++++++++++++++++++
من از دوجای فیلم خوشم نیومد یکی تجمع اعتراض آمیز آقایون تو خونه افسانه
و یکی هم سکانس پایانی که همه کسانی که پشت سر حاج آقا تهمت زده بودند در یک حرکت خودجوش اومدند نماز جماعت به جا آورده اند
++++++++++++++++++++++++++
در مورد حجاب بازیگر هم باید بگم یه جورهایی جور دیگه نمیشد نشون داد
مثلا اگر چادر داشت خدا میدونه تا الان چند تا بیانیه صادر شده بود
یا اگر پوشش طوری بود که آدم رو رو یاد جریان و یا منطقه خواستی می انداخت باز هم بعدا اعتراض میشد
به نظر من بهترین حالت واقعی نشون دادن این شخصیت هست یعنی همچون چیزی که مردم می بینند یا در موردشون شنیدن تو فیلم هم ببینند تا نه تصویر سازی خیالی صورت بگیره و نه توهین قشری از جامعه
++++++++++++++++++++++++++
در آخر هم میشه گفت که چیزی که نسبت به آثار قبلی کارگردان رشد داشت بهتر شدن فیلمنامه بود

سلام

محمد مهدی شیخ‌صراف- دغدغۀ اصلی در به ‌تصویرکشیدن «فقر و غنا»، «دارا و ندار»، «وطن‌پرست و وطن‌فروش»، «عزت و ذلت» و دوقطبی‌های نظیر آن، به نوعی مانیفست سینمای مسعود ده‌نمکی را تشکیل می‌دهد. مانیفستی که به گفتۀ خود او، برگرفته از سخنان حضرت امام‌خمینی(ره) در توصیف هنر متعهد است. ده‌نمکی، این‌بار با گذر از سینمای دفاع ‌مقدس (اخراجی‌ها۱و۲) و سینمای سیاسی (اخراجی‌ها۳) در اولین اثر سینمای ‌اجتماعی خود، با به‌میان‌کشیدن مفهوم «آبرو» بر نقطۀ بسیار حساسی در جامعه، دست گذاشته است: مفهومی کلیدی که به‌عقیدۀ بسیاری از جامعه‌شناسان، تفاوت اساسی امروز امت مسلمانان با جوامع غربی است.

قصۀ فیلم «رسوایی» قصۀ مواجهۀ آبرومند و بی‌آبروست و آنچه دراین‌میان گره اصلی داستان است، از‌دست‌رفتن آبروست: آبروی مؤمنی که حرمتش از خانۀ خدا بالاتر است. مواجهۀ پیرمردی روحانی، حاج‌یوسف با هنرنمایی اکبر عبدی، و دختری جوان، افسانه با بازی الناز شاکردوست، که در یک محله زندگی می‌کنند، چالش اصلی داستان است. با پیش رفتن رابطۀ این دو، بی‌قیدی و سوء‌استفادۀ دختر جوان از آن و تلاش حاج‌یوسف برای حل مشکل افسانه به باخبر‌شدن دیگران از این رابطه منجر می‌شود. این اتفاق نه‌تنها محبوبیت روحانی را خدشه‌دار می‌کند که آبروی او را در خطر جدی قرار می‌دهد، تا‌آنجاکه دیگر کسی پشت سر او نماز نمی‌خواند. باوجوداین، حاج‌یوسف با این دیدگاه که «این دختر هم اشتباهاتی دارد؛ اما فاسق نیست» باز هم به فکر اندک‌آبروی افسانه و خانوادۀ اوست. مفهوم کلیدی فیلم در این کشاکش با تعبیر آیۀ «و من یتق الله یجعل له مخرجا» نشان داده می‌شود که انسان متقی به‌ بن‌بست نخواهد رسید.

در فیلم، به اجتماع و واکنش‌های مردم دربرابر ابزارهای رسانه‌ای، مانند دوربین موبایل و سی‌دی فیلم و بلوتوث توجه شده است. همچنین تأثیرگذاری افراد موثق، با محوریت‌دادن درست به بازار و کسبه، مسجد و اهل محل، به‌سادگی تصویر شده است. همین‌ نکات، باعث شده که این فیلم اجتماعی، نزدیک‌به‌واقع باشد. «آبرو» مفهومی است که مستقیماً در اجتماع تعریف می‌شود و بدون توجه به آن، بی‌معناست و البته، از مخاطرات جدی زندگی امروز در کلان‌شهرهاست.

علاوه‌براین، پرداختن به فقر و ابعاد آن، بدون سیاه‌نمایی و تلقین ناامیدی به مخاطب، در فضای امروز سینمای ایران، غنیمت بزرگی است که مسعود ده‌نمکی به آن دست پیدا کرده است. در این میان، نکتۀ مهم آن است که ده‌نمکی همۀ این مفاهیم را با مددگرفتن از تصاویر جذاب و ریتم مناسب و بدون درافتادن به ورطۀ شعار و فضاهای اضافه و کسل‌کننده، دقیقاً در دل رخدادهای داستانی و حتی موقعیت‌های طنزگونه بیان می‌کند و در بازگو‌کردن آن‌ها موفق است. بیننده با این آگاهی که «آبرو ‌دست خداست»، در نقطه‌ای ورای «اهمیت آبرو»، فیلم را به‌پایان می‌برد و راضی از سالن سینما خارج می‌شود.