تبیان، دستیار زندگی

صلوااااااااااات ...

آقا خدایی اینجوریام نبودم از اولشاااااااا ..

 تا اول دبیرستان شاگرد دوم و معدل نوزده بودم .. بعدش نمیدونم چیم شد سیر نزولی پیدا کرد معدلم

 که تو سوم حسابی گل کاشتم با اون معدل خوشجلم ..

 دردسرتون ندم .. بعد سوم که اومدیم سیر سعودی بدیم به معدلمون .. تونستیما .. تا حد زیاد هم موفق بودیما... ولی خب دیدیم ای دل غافــــــل .. دیگه دبیرستان تموم شد و طبیعتا مام نتوسنتیم به معدل نوزده خودمون برگردیم ...

 این جاست که به قول یه عزیز انجمنی باید گفت : هیییییییییی روزگار

به سلامتیِ پدر و مادرایی که با نذر و نیاز ما رو تا پایانش رسوندن

میدونم جناب فرخندی

میدونم خنده نداره .. نمیدونم بگم خوشبختانه یا متاسفانه شدیدا درک میکنم فرمایش شمارو ... آقا این چه حسی بود؟ همین حسی که هیچوقت نبود !! .. حس علاقه به مدرسه رو میگم دیگه ... ! کلا موازی بودیم به قول شما... خداروشکر که کاملا آبرومندانه ولی با یه عالمه زور مدرسه رو تموم کردیم ... خداروشکر ... .

مدیر جان خنده نداره که ... دقیقا با همین جدیت و پشتکار می دویدم سمت مدرسه ... عازم ... مصمم ... اصلا یه وعضی! ... 

(از شوخی گذشته خدا بهم رحم کرد ترک تحصیلی نشدم ... نمی دونم چرا ... ولی تا جایی که یادمه من و علاقه به مدرسه دو خط موازی بودیم ... هیچوقت به هم نرسیدیم ... علاقه به درس داشتما ... به مدرسه نه ... نیدونم که!)

آقا ما سرتاپامون گناهه .. حالا یه ظن ( که مطمئن نیستم ظن هست یا نیست !! ) که دیگه گناهی محوسب نمیشه :))

ولی خدایی این همه عشق به مدرسه تون منو متاثر کرده =))

یعنی دارم میخندم خفن .. آقا اصن یه وضی :))

(قبل از گذاشتن هر پستی یادتون باشه که بعضی از ظن ها گناهه!!)