سال 91 سالی پر فراز و نشیب برای گوش‌شکسته‌ها بود؛ سالی پر از شادی و البته غم.
در سال 91 کشتی ایران خوشی ها و ناخوشی های زیادی را تجربه کرد؛ از قهرمانی در جام‌های جهانی کشتی آزاد و فرنگی در این سال گرفته تا اوج افتخار کشتی، با قهرمانی کشتی فرنگی در المپیک 2012 لندن.
این خوشی چندی به طول نکشید که هیئت اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک در اقدامی ناباورانه رأی به حذف کشتی از بازی‌های المپیک 2020 گرفت تا آب سردی بر پیکره کشتی‌دوستان باشد، تصمیمی که با واکنش‌های متفاوت اهالی کشتی در سراسر جهان رو به رو شد.
استعفای مارتینتی بعد از حدود 10 سال از ریاست فیلا نیز از مهم‌ترین اتفاقات سال 91 بود، استعفایی که با واکنش‌های متفاوتی در این برهه حساس زمانی همراه بود، عده‌ای از جمله روس‌ها این کناره‌گیری را در مجموع به نفع کشتی دانستند و برخی نیز با آن مخالف بودند.
قهر و آشتی‌ها و رفت و برگشت‌های محمد بنا هم در سال 91 حکایتی دیگر داشت؛ به طوری که امسال بیش از سال‌های گذشته بود و بنا به نوعی رکوردی جدید بنام خود ثبت کرد تا اینکه سرانجام تصمیم به خداحافظی و کناره‌گیری از کشتی گرفت.
