آخرین و كامل ترین دین الهى با بعثت خاتم الانبیاء، حضرت محمّد مصطفى صلّى اللّه علیه وآله به جهانیان عرضه شد و آئین و رسالت پیام رسانان الهى با نبوّت آن حضرت پایان پذیرفت. دین اسلام در شهر مكّه شكوفا شد و پس از بیست و سه سال زحمات طاقت فرساى رسول خدا صلّى اللّه علیه وآله و جمعى از یاران باوفایش، تمامى جزیرة العرب را فرا گرفت.
ادامه این راه الهى در هجدهم ذى الحجّه، در غدیر خم و به صورت علنى، از جانب خداى منّان به نخستین رادمرد عالم اسلام پس از پیامبر خدا صلّى اللّه علیه وآله یعنى امیر مؤمنان على علیه السلام سپرده شد. در این روز، با اعلان ولایت و جانشینى حضرت على علیه السلام، نعمت الهى تمام و دین اسلام تكمیل و سپس به عنوان تنها دینِ مورد پسند حضرت حق اعلام گردید. این چنین شد كه كفرورزان و مشركان از نابودى دین اسلام مأیوس گشتند.
از آیاتى كه شیعیان همواره براى اثبات امامت امیر مؤمنان على علیه السلام به آن استدلال مى كنند، آیه ولایت است.
خداوند متعال در این آیه مى فرماید:
( انّما ولیّكم اللّه ورسوله والّذین آمنوا الّذین یقیمون الصّلاة ویؤتون الزّكاة وهم راكعون) (1)
« تنها ولى و صاحب اختیار شما خدا، پیامبر او و كسانى هستند كه ایمان آورده اند؛ همان كسانى كه نماز را برپا مى دارند و در حال ركوع زكات مى دهند »
راى استدلال به این آیه، ابتدا باید به روایات مراجعه نماییم تا روشن شود كه این آیه در مورد چه كسى نازل شده است؛ آن گاه چگونگى استدلال به آیه شریفه مورد بحث قرار مى گیرد، و در پایان به اشكالات و اعتراضات دانشمندان اهل سنّت پاسخ داده مى شود.
(1) سوره مائده: آیه 55
