همچنین وقتی امام (علیه السلام) در مسجد کوفه سخنرانی می کرد، برج بن مسهر طائی فریاد زد:«لا حکم الا لله» و این آیه را خواند:« اوحی الیک و الی الذین من قبلک لئن اشرکتَ لیحبطن عملک و لتکونن من الخاسرین»( زمر/65.)؛ « خدا به تو و به کسانی که قبل از تو بودند، سفارش کرده که اگر شرک بورزی، عملت از بین می رود و جزو زیان کاران خواهی شد». امام علی (علیه السلام) در برابر این جسارت فرمود:« فاصبر إن وعد الله حقّ و لا یستخفنک الذین لا یوقنون»(روم/60.)؛ « شکیبا باش! وعده خدا، حق است و کسانی که یقین ندارند، تو را خوار نخواهند کرد».
امام با این که فراوان از خوارج آزار دیده بود« اما سهم آنان را از بیت المال می پرداخت و آنان را از ورود به مساجد منع نمی کرد»( هج البلاغه، خطبه 40.).
*********
آن حضرت با این نوع رفتارش، به ما درس ها آموخته است که اگر آنها را به کار گیریم، آثار بسیاری در سطح جامعه بر جای می گذارد؛ از جمله:
الف) دولت مردان نباید آزادی مخالفان خود را محدود کنند.
ب) شکیبایی در برابر سخنان مخالفان، نشانه سعه ی صدر دولت مردان است.
ج) حقوق فردی و اجتماعی مردم- چه موافق و چه مخالف- نباید به وسیله ی حاکم از بین برود.
پرده های دیده را داروی صبر
هم بسوزد، هم بسازد شرح صدر(مثوی معنوی، مولوی، دفتر دوم.)
