تبیان، دستیار زندگی

از آنجا که انسانها در اجتماع زندگی می‌کنند تعاملاتی نیز با هم دارند. برقراری ارتباط با افراد مقوله‌ای اجتناب ناپذیر در سطح جامعه است. بشر از زمانی که زندگی اجتماعی را تجربه کرده، ناگزیر از برقراری ارتباط با همنوعان خود بوده است. ارتباط بنیان و اساس شکل‌گیری جامعه انسانی است و بدون آن هرگز لفظ جامعه انسانی معنا و مفهوم پیدا نمی‌کند. امروزه در دنیایی زندگی می‌کنیم که ناگزیر از ارتباط و برخورد با دیگران هستیم و مسلما در زندگی امروزی هیچ کس نمی‌تواند بدون کمک و یاری دیگران نیازهای خود را برطرف کند. در عصر حاضر ارتباط با مردم و جلب رضایت آنها از جایگاه مهمی برخوردار است.


بنابراین ضرورت و نیاز به برقراری ارتباط بركسی پوشیده نیست. اسلام به عنوان دینی كه حامل رسالتی جدید است به برقراری ارتباط مؤثر و بر پایه ارزشآ­های انسانی همت گمارده و زندگی، گفتار، كردار و روشآ­های زندگی پیامبر اكرم (ص) را به عنوان الگویی اساسی و مهم در ارتباطات ارایه دادهآ­است.

اثرات عذرخواهی:

رفع رنجش و آزرده خاطری طرف مقابل، خاتمه یافتن منازعه و کشمکش، جلوگیری از برخی فجایع و پیش آمدهای بزرگ در آینده، افزایش سطح اعتماد بین فردی و اجتماعی، برخورداری از احساس عزت نفس و آرامش، بازسازی روابط ویران شده، از بین بردن نگران و تنش در جامعه، تحکیم و تلطیف روابط اجتماعی و خانوادگی، حفظ حرمت اشخاص و خود فرد عذرخواهی کننده
تخلیه نفس از غرور و تکبر، تقویت روحیه گذشت و ایثار در جامعه.

در عذرخواهی باید سه نکته را در نظر داشت:
1. هرگاه فردی عذرخواهی کرد، شایسته است که طرف مقابل نیز عذر او را بپذیرد؛ حضرت علی علیه‌السلام در این‌باره می‌فرماید: "بدترین مردم کسی است که معذرت خواهی دیگران را نپذیرد و از خطاهایشان درنگذرد."[1] بنابراین درباره کسانی که می‌دانید در اثر خطا و اشتباه گناهی مرتکب شده‌اند می‌بایست تا جایی که امکان دارد حتی برای انجام عمل و کارشان توجیهاتی تراشید تا شخص خود را بیابد و از اشتباه خود درس گیرد. امیر مؤمنان علی (ع) در این باره فرمودند: "اقبل عذر اخیک، و ان لم یکن له عذر فالتمس له عذرا؛ عذر برادر خود را بپذیر و اگر او عذری نداشت برای خطای او عذری بتراش."[2]
2. عذرخواهی باید متناسب با مقدار خطا باشد، نه کمتر و نه بیشتر.
3. مرتکب نشدن به جرم و خطا، بهتر از عذرخواهی است، چنان که حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند: "بی‌نیازی از عذرخواهی، ارجمندتر از عذرخواهی است."[3] بنابراین انسان نباید کاری کند که مجبور به پوزش باشد. پیامبر (ص) می‌فرماید: "ایاک و ما تعتذر منه؛ فان فیه الشرک الخفی؛ زنهار از کاری که به سبب آن پوزش بخواهی؛ زیرا در این کار شرک پنهان، است."[4]



پی نوشت ها
[1] - شرح غررالحکم، ج 4، ص 165
[2] - بحارالانوار، ج74، ص 165
[3] - نهج البلاغه، حکمت 329
[4] - بحارالانوار، ج78، ص200، ح28

به نام خدا
خیلی لازم که این فرهنگ جا بیفته انسان توی این جور مواقع یا باید خودخواهیش رو بزاره کنار و تعاملش رو با دیگران حسنه و بهبود ببخشه یا باید خودخواهی رو انتخاب و دیگران رو آزرده کنه و واقعا نباید تعاملات با ارزش رو با این مسائل بی‌ارزش از بین برد
مطلب مفید و لازمی بود مخصوصا سه چهارتا پاسخ آخری
یا علی