بخشش در كلام امام حسین (علیه السلام):
«اى مردم ! در مكارم اخلاق سبقت بگیرید و بدان مبادرت ورزید. بشتابید به سوى غنیمت ها. از معروف نشمارید آنچه را كه در تحصیل آن عجله و شتاب نكرده اید. با شكیبایى و نظر صائب و بر آوردن حاجات براى خود مدح و ثناكسب كنید و با برتر نشینى خود را مذموم نسازید. هر وقت كسى به كسى نیكى كند و بعداببیند كه در برابر احسان او تشكر نمى كند ناراحت نباشد، خداوند جزاى نیكى او راعهده دار است و خداوند عطایش بزرگ و پاداشش معظم است .
بدانید احتیاجات مردم به شما از نعمت هاى خداوند بر شما است ؛ پس در اداى حقوق نعمت خسته و ملول نباشید كه بر شما نقمت گردد.
بدانید عمل به معروف سپاس آور است و پاداش به دنبال دارد اگرعمل نیك را به صورت یك مرد مشاهده مى كردید هر آینه مى دیدید آن را خوبرو و زیبا كه تماشاگران را دلشاد مى كرد و اگر كردار بد را مشاهده مى كردید مى دیدید آن را زشت وبدنما كه دل ها از آن در فرار است و چشم ها از آن در فرا است و چشم ها از دیدنش پوشیده مى شود.
اى مردم ! هر كس بخشش كند سرور و بزرگ است و هر كه بخل ورزد ذلیل و خوار است . و دست بازترین مردم كسى است كه عطاء، به كسانى كند كه از آنها امیدنداشته و بخشاینده ترین مردم آن است كه با وجود قدرت بر انتقام ببخشاید وصله رحم كننده ترین مردم كسى است كه با قطع كننده صله رابطه برقرار كند. تنه درختان كه درجایگاه خود و ریشه ایستاده اند با شاخه هایى كه فروعات تنه است بالا مى روند هر كه به برادرش در خیر رسانیدن پیش قدم شود، فرداى قیامت آن را باز یابد وهر كه در عمل نیك به برادر خود خداوند را منظور كند، خداوند در روز نیازمندى به او پاداش مى دهد وبلاى دنیا و آخرت را از او بر مى گرداند و هر كه غصه اى را از برادر دینى زایل كندخداوند اندوه دنیا و آخرت را از او برطرف مى سازد و هر كه نیكى كند خداوند نیكوكاران را دوستدارد.»
