این تهران بزرگ هم برای خودش حكایاتی دارد كه بسیار جالب است. آنگونه كه پیداست مردم این ابرشهر كنونی، علاقه زیادی به زندگی زیرزمینی داشته اند و اكثر خانه ها چندین متر در زیرزمین واقع بوده. شاید برای جبران گذشته باشد كه تهرانی های امروزدوست دارند در بالاترین نقطه شهر زندگی كنند و شاید روح اسلافشان این دستور پنهان را به آنها می دهد. البته این زیرزمین نشینی دلایل متعددی داشته كه بدون هیچ شکی باید گفت كه نشان از هوش مردمان ساكن آن زمان تهران دارد. یاقوت حموی در كتاب معجم البلدان هم به گونه ای به این مساله اشاره می كند و ترس تهرانی ها از دشمنان را دلیل زیرزمین نشینی می داند. ظاهراً پنهان شدن تهرانی ها از چشم دشمنان، خودش یك فن جنگی محسوب می شد، چون محل اختفای آنها به هیچ وجه توسط دشمنان قابل شناسائی نبوده و تمامی دشمنان با صرف چندین روز یا چندین هفته از عمر خود، بدون گرفتن هیچ نتیجه ای از همان راه آمده دفع شر می كرده اند. آنگونه كه پیداست تهرانی ها در دادن خسارت و غنیمت به دشمن، هرگز نم پس نمی داده اند و با استفاده از تكنیك اختفا، معاندان را دست به سر می كرده اند. آنگونه كه پیداست شیوه خانه سازی مخفی فقط و فقط مخصوص تهرانی ها بوده و اكثر قریه های اطراف از این موهبت بی نصیب بوده اند. یكی دیگر از نكات جالب توجه در این باره این است كه تهرانی های آن زمان هرگز اهل درگیری و خونریزی نبوده اند و تمامی هنرشان در مقابل دشمن، پنهان كردن خود در لایه های زیرزمینی بوده كه البته با كمبود امكانات و افراد آن زمان ستودنی است.