تبیان، دستیار زندگی

بر گرفته از  http://www.daneshsara.net/adabi/mardi-ke-ba-cheshmhayash-harf-mizad.html ظریف دبیر دبیرستان

جای جای خوزستان رد پای مردانی برجا است كه یا رفته‌اند و یا اگر مانده‌اند زخمی بر جان دارند. زخمی بر جای؛ آن‌جایی از جان را كه باخته‌اند.

"عبود انصاریان" هم مانده است با زخمی بر جان. او جرأت جانبازی داشت و باختن جان چه جراتی می‌خواست!

او جانباز 70 درصد است. قطع نخاع گردنی‌ است و این یعنی تنها گردن او توانایی حركت دارد و بقیه تنش فلج است. مهمان اویم و او پشت شیشه در ورودی خانه نشسته بر صندلی چرخدار به استقبال می‌آید. چشمهای او همه چیز او است. چشمهایش جلو می‌آیند. دستی به تعارف می‌كشند و دعوت می‌كنند.

همسرش می گوید: "كم گیر میاد كسی كه بتونه با یه جانباز قطع نخاعی زندگی كنه. كار هر كسی نیست، زندگی باهاش سخت نیست، فقط گاهی كارها سنگین می‌شه و خسته می‌شم و حالم بد می‌شه ولی باز هم به خودم امید می‌دم و می‌ایستم. عشقم به خداست و همیشه بهش توكل كرده‌ام، همیشه موفق بوده‌ام."