اقدامات ویژه بعدی: پایان دادن به فعالیت‌های انحصار گری سرمایه خارجی در كشورهای مورد بحث است.این اقدامات عبارتند از:الف)ممنوع كردن صدور منافع؛ ب)بستن مالیات بیشتر بر منافع كمپانیهای بیگانه، ج)قرار دادن سرمایه گذاری خارجی در زمینه صنایع، د)ملی ساختن سرمایه و تأسیسات بیگانگان(به عنوان اقدام شدید) پایان دادن به عقب ماندگی اقتصادی؛یعنی بر طرف كردن عوامل اساسی كیفیت اتكایی این قبیل كشورها، مشكل مهمتری به شمار می‌آید.این كار مسلما یك اقدام اساسی است كه در اجرای آن، تلاش سازنده مداوم از اقدامات پراكنده و لو بسیار مؤثر، اهمیتی بیشتر دارد.به هر حال، این اقدام را می‌توان به اقتضای سیاست اقتصادی، سریع یا بطئی ساخت.تجارب بسیاری از كشورهای آزاد شده نشان داده است كه سرعت بخشیدن به میزان توسعه اقتصادی، به نحوی روز افزون، مستلزم تمركز بخشیدن به منافع تولیدی در دست دولت یا به عبارت دیگر، به وجود آوردن و توسعه بخشیدن مداوم به بخش اقتصاد دولتی است.تجارب آنها همچنین ثابت می‌كند كه پیشرفت اقتصادی امكان ندارد، مگر اینكه در مورد سرمایه خصوصی، محدودیتی وجود داشته باشد.از این اقدام نتیجه مفید در مورد پیشرفت عملیات برنامه‌ریزی و سازماندهی اقتصادی بر این كشورهای آزاد شده، به دست می‌آید.به منظور افزایش كارایی اقتصادی تولید كالاهای كوچك روستایی و شهری، اقداماتی باید در جهت توسعه برنامه های تعدونی در امر تولید، فروش و ایجاد اعتبار صورت گیرد.به هر حال استقلال اقتصادی هدف مهم تمام كشورهای آزاد شده می‌باشد و باز هم تأكید می‌كنیم؛شیوه‌ای كه با پیروی از آن این موافقت به دست می‌آید، فی نفسه مفهوم اصولی و اجتماعی و سیاسی دارد و به نحو جدایی ناپذیری با استقلال سیاسی مرتبط است و از آن مایه می‌گیرد.
