انسان موجود شریفی است كه از اول عالم خلقت تا الان كسی او را آن‌چنان كه باید نشناخته است. افرادی هم كه درباره‌ی انسان كنجكاوی و پژوهش كرده‌اند، در پایان گفته‌اند: «انسان؛ موجود ناشناخته».
انسان یك بُعد جسمانی و ظاهری دارد و یك بُعد ملكوتی و آسمانی. تنها كسانی می‌توانند انسان را تعلیم و تربیت كنند كه او را بشناسند. این طور كه از آیات شریفه‌ی قرآن و مكتب انبیاء برمی‌آید، شناخت انسان با توجه به این بُعد غیبی و ملكوتی‌اش، در انحصار انبیاء و ائمه علیهم‌السلام است. ایشان از ناحیه‌ی خدای متعال انسان را كاملاً می‌شناسند و لذا مأموریت دارند كه انسان را تربیت كنند. وظیفه‌ی اصلی انبیاء تربیت آدمی است و لاغیر. البته كارها و خدمات دیگری هم دارند، اما وظیفه‌ی اصلی انبیاء همانا تربیت انسان‌ها بوده تا آن‌ها را به مقام والای خودشان برسانند.
