تبیان، دستیار زندگی

مصیبت های پانزده گانه در دنیا، مرگ، قبر و قیامت شامل سبک شمارنده نماز می شود

در روایت آمده، حضرت فاطمه(سلام الله علیها) از پدر بزرگوارش حضرت محمّد(صلّى اللَّه علیه و آله) پرسیدند: اى پدر جان! سزاى مردان و زنانى که نماز را سبک بشمارند، چیست؟ فرمود: اى فاطمه، هر کس چه مرد باشد و چه زن، نمازش را سبک بشمارد، خداوند او را به پانزده مصیبت گرفتار مى‏نماید: شش چیز در سراى دنیا، و سه چیز هنگام مرگ، و سه چیز در قبرش، و سه چیز در قیامت هنگام بیرون آمدن از قبر.

مصیبتهایى که در دار دنیا بدان مبتلا مى ‏گردد عبارتند از:

۱- خداوند، خیر و برکت را از عمر او برمى ‏دارد.
۲- خداوند، خیر و برکت را از روزى‏اش برمى ‏دارد.
۳- خداوند – عزّ و جلّ – نشانه صالحان را از چهره او محو مى‏ فرماید.
۴ – در برابر اعمالى که انجام داده پاداش داده نمى‏ شود.
۵- دعاى او به سوى آسمان بالا نمى ‏رود و مستجاب نمى ‏گردد.
۶ – هیچ بهره‏ اى در دعاى بندگان شایسته خدا نداشته و مشمول دعاى آنان نخواهد بود.

و مصائبى که هنگام مرگ به او مى ‏رسد بدین ترتیب است:

۱- با حالت خوارى و زبونى جان مى‏ دهد.
۲- گرسنه مى ‏میرد.
۳- تشنه جان مى ‏سپارد، به گونه‏اى که اگر آب تمام رودخانه‏هاى دنیا را به او بدهند، سیراب نگشته و تشنگى‏اش برطرف نخواهد شد.

و مصیبتهایى که در قبرش بدان گرفتار مى‏گردد بدین قرار مى ‏باشد:

۱- خداوند فرشته‏اى را بر او مى‏ گمارد تا او را در قبر نگران و پریشان نموده و از جایش برکند.
۲- خداوند گور را بر او تنگ مى‏گرداند.
۳- قبرش تاریک مى‏شود.

کسی که نماز می خواند در هر نمازی با گفتن «ایاک نعبد و ایاک نستعین؛ پروردگارا فقط تو را می پرستیم و فقط از تو یاری می جوییم» از خداوند طلب یاری می جوید اما بی نماز خود را از این یاری محروم می نماید. یاری کسی که دارای قدرت و رحمت، علم و حکمت است

و مصائبى که در روز قیامت، هنگام بیرون آمدن از قبر، بدان مبتلا مى ‏شود، عبارت است از:

۱- خداوند فرشته‏اى را بر او مى ‏گمارد تا در حالى که مردم به او مى‏نگرند، او را به رو بر زمین بکشد.
۲- سخت از او حساب مى‏ کشند.
۳- خداوند هرگز نظر رحمت به او ننموده و از بدیها پاکیزه ‏اش نمى‏ گرداند، و براى او عذاب دردناکى خواهد بود. (فلاح السائل و نجاح المسائل ص ۲۲، ادب حضور ص ۶۲)

بنابراین با توجه به روایات گفته شده به راحتی می توان این نتیجه را گرفت که عاقبت شومی در انتظار بی نماز می باشد و در روایات از او بسیار مذمّت شده است و وی را همردیف کافر، خراب کننده دین، از بین برنده عمل، یهودی، نصرانی، مجوسی و بی بهره از اسلام معرّفی کرده است.(میزان الحکمه، کلمه صلوة)

البته این به معنای کافر بودن شرعی تارک الصلاة نیست. لذا تا وقتی منکر نماز به عنوان یک اصل ضروری دین نباشد، مسلمان هست.

ارتباط و برخورد با تارک الصلاة:

رفت و آمد با کسانی که نماز نمی خوانند، اشکال شرعی ندارد. البته اگر ترک رابطه باعث آگاهی و اصلاح ایشان می شود، از باب نهی از منکر لازم است. اما اگر ترک رابطه اثر خوبی ندارد، می توان به رابطه ادامه داد، ولی حداقل امر به معروف عملی که ارشاد زبانی هست، ترک نشود.

یعنی در برخورد با فرد گناهکار و مجرم باید ابتدا او را نصیحت کرد و با وجود شرایط امر به معروف و نهی از منکر او را از گناه بازداشت. اگر امر به معروف و نهی از منکر تأثیری نداشت، بایستی عدم رضایت و ناخشنودی خویش را به او اعلام کرد و به او فهماند که از گناه تو راضی نیستم.
 همچنین از هر برخوردی که غیر شرعی نباشد و بتواند او را تحت تأثیر قرار دهد و وادار به نماز خواندن بکند، نباید دریغ کرد.

عا سلاح مۆمن است. لذا نباید از این سلاح غافل باشیم و باید همواره برای این افراد دعا کنیم که به سمت نماز بیایند.

البته نمی توانیم با این روایات برای افراد حکم صادر کنیم که چون نماز نمی خواند دیگر مسلمان نیست و … چه بسا همین فرد توبه کند و نماز خوان شود. لذا قضاوت کردن درباره ی افراد وظیفه ی ما نیست. وظیفه ی ما اینست که ابتدا خود در دام شیطان نیفتیم و در انجام واجبات و ترک محرمات دقت داشته باشیم و سپس در راه هدایت دیگران با تمام قوا، تلاش کنیم و دعا را همواره فراموش نکنیم.