تبیان، دستیار زندگی

وقتی با او تماس گرفتم مثل همیشه خوش رو بود و با مهربانی حرف می زد. گفتم می شناسم تان. توی جلسات نقد دیده ام تان. نقدهای زیبای تان را شنیده ام و تحسین کرده ام. هیچ وقت تصور نمی کردم برای مصاحبه از شما وقت بگیرم. می دانستم نویسنده هستید اما نه اینقدر که معرفی تان کنند.

هر چه تلاش کرد من را به یاد نیاورد اما قبول کرد همدیگر را ببینیم. قرارمان شد صبح سه شنبه تالار پژوهش بنیاد شهید و امور ایثارگران استان خراسان رضوی.

وارد ساختمان می شوم و از پله ها بالا می روم. طبقه سوم، تالار پژوهش. وارد می شوم. می بینمش مثل همیشه لبخند بر لب دارد.

می نشینیم به صحبت کردن و بالاخره حرف هایمان تمام می شود می گویم: تموم شد، همه رو جواب دادید.

باورش نمی شود، می گوید: واقعا.

این بار هر دویمان می زنیم زیر خنده.

آیا شما جنگ را دیده اید یا بعد از جنگ به مناطق جنگی رفته اید؟

خیر همان طور که می دانید در مشهد خبری از جنگ نبود. بعد از جنگ هم فقط از فوت حضرت امام (ره) یادم می آید تقریبا هشت ساله بودم امام برایم یک آدم ماوراء زمینی بود یک عکس از ایشان توی اتاقم داشتم که همیشه با آن حرف می زدم حتی گاهی اوقات شوخی یا درد دل می کردم وقتی خبر فوت امام را از تلویزیون شنیدم حال عجیبی به من دست داد کلی گریه کردم! هنوز هم به مناطق جنگی نرفته ام اما فیلم های مستند زیادی مربوط به جنگ را دیده ام بخاطر اینکه نسبت به فضا و ادوات جنگی و عملیات هایی که انجام شده اطلاعات نسبتا کاملی داشته باشم.

می گویند نویسندگان افراد تنهایی هستند این مطلب تا چه حدی صحت دارد؟

تنهایی نویسنده یک تنهایی شناخته شده نیست می گویند تنهاست اما از چه نوعی است خیلی ها نمی دانند. اصولاً هر چه آگاهی یک فرد بیشتر باشد، تنهاتر است به طور کلی افرادی که با یکسری مسائل متعالی آگاه می شوند خود به خود نمی توانند با موارد عادی ارتباط برقرار کنند. زمانی که فرد دنیای دیگری را می بیند و دریچه ای جدیدی به رویش باز می شود نمی تواند با دنیای معمولی ارتباط برقرار کند این مسئله باعث تعجب دیگران می شود خیلی ها تصور می کنند او افسردگی گرفته است در نوشتن، یک چشم آدم باز می شود.

می گویند نویسنده ها درد شخصیت های داستان شان را حس می کنند شما هم اینگونه هستید؟

بله. بین نویسنده و شخصیتی که در داستانش است نوعی علاقه وجود دارد. نویسنده شخصیت را از خودش خلق می کند و در فضای داستان می گنجاند. شخصیت ابتدا روی او تأثیر می گذارد و برای نوشتن ایجاد انگیزه می کند تا او را خلق کند. در حقیقت ابتدا شخصیت در من است و با من زندگی می کند بعد فوران می کند و روی کاغذ می آید.

آیا یک نویسنده از نظر شما زندگی سختی دارد؟

هر زندگی سختی ها و مشقات خاص خودش را دارد. هر گاه کسی بخواهد عملی ورای اعمالی که افراد عادی می کنند انجام دهد یقینا یک درد اضافه بر دردهای معمول و متداول را تحمل می کند وقتی انسان، احساس کند با هر سختی به هدفش نزدیک تر می شود سختی ها برایش شیرین می شوند و درد همراه با شیرینی، تحملش آسان تر می شود.

بزرگترین افتخار شما در زندگی چیست؟

اینکه احساس می کنم توانسته ام به خیلی از مواردی که روزی آرزویشان را داشته ام برسم هر گاه احساس سرخوردگی می کنم به همین مسئله می اندیشم که فکر نمی کردم به اینها دست پیدا کنم اما خواستم و رسیدم این مسئله به من قوت قلب می دهد و آرزو می کنم تا آخر عمرم بنویسم و به بهتر نوشتن فکر کنم.

تاکنون از نوشتن خسته شده اید؟

خیر. چون هر چه می نوشتم دوست داشتم و هر چه می نویسم دوست دارم بیشتر و بهتر بنویسم. «گیوس بورگ» می گوید: «نویسنده در دو حالت نمی تواند بنویسد وقتی خیلی شاد است و وقتی خیلی ناراحت و افسرده است.» این جمله همیشه در نوشتن با من است. ابتدا باید از این موقعیت ها دور شد و بعد نوشت برای نوشتن یک شرایط متعادل لازم است که احساس خستگی بوجود نیاید. البته تجربه احساسات شخصی برای نوشتن لازم است آنقدر که علاقه به تجربه کردن بارزترین خلقی است که من در خودم سراغ دارم.

از نظر شما نوشتن تا چه اندازه به انسان در رسیدن به خدا کمک می کند؟

وقتی که فرد متعهد به نوشتن باشد و نه چیز دیگر یعنی نوشتن برایش مهم باشد و اینکه چه تأثیر انسانی و معنویی رامی خواهد با نوشتن برساند و از خود بجا بگذارد در این صورت نوشتن از مواردی می شود که آدم را به فکر کردن وامی دارد که در روایات داریم یک ساعت تفکر برتر از هفتاد سال عبادت است. هر چه بهتر و با شناخت بیشتر نوشت می توان به خدا نزدیک تر شد.

چرا که آگاهی می دهد و باعث تغییر رفتار غلط می شود و درک بهتری به او می دهد و زمانی که درک فرد نسبت به دیگران بهتر باشد، دوستی ها افزوده می شود.

در خلوت تان به خدا چه می گویید و از او چه می خواهید؟

حضرت علی(ع) می فرمایند: اگر شما بلد نیستید دعا کنید و چیزی می خواهید که در آن همه چیز باشد بگویید (خدایا! سعادت و سلامت در دنیا و آخرت را از تو می خواهم.)