معلم از شاگردان بیاموزد عیب نیست
نخست باید گفت جامعه ما یک جامعه اسلامی بوده در قدم اول کلام خداوند و در قدم دوم کلام پیغمبر«ص» شرط میباشد. زیرا خداوند علم را برای بنده گانش فرض نمود. همچنان محمد«ص» در مورد معلم چنین میفرمایند: « بد ترین پاداش یک معلم این است که شاگردانش با حالت شاگردی قرار بگیرند یعنی اینکه نیک ترین پاداش یک معلم را این چنین تعریف نموده اند که باید معلمان شاگردان خویش را از خود کرده بالاتر رهنمائی و تربیه نماید.»
بدین منظور معلم مطلبی را که از شاگرد یاد میگیرد و یا میشنود هیچ گاه از خود حسادت نشان ندهد و یا احساس کمی نکند، زیرا شاگردان همان دست پرورده های معلم اند که از خود معلمان بسیار مطالب را دریافت نموده اند و امکان دارد در مواقع معلم را همکاری نمایند و با دانش شاگرد مخالفت نکنند همچنان معلمان شاگردان را از لحاظ علمی شخصیت قایل شوند زیرا بعد از چند مدتی آنان نیز معلم میگردند. اگر چنین فکری در سر معلمان وجود نداشته باشد در حقیقت معلم حقیقی نیستند و تنها در زبان ابراز همدلی را نشان میدهند چرا که در جامعه ما کسی که به حقیقت تن در دهد خیلی کم وجود دارد.
امروز در تمام مکاتب جهان روش شاگرد محوری وجود دارد معلمان شان دوست دارند از شاگردان خویش بسیار موضوعات را بپرسند و دریافت کنند زیرا با چنین فرهنگ توانستند در جامعه خویش تغییرات علمی – اجتماعی رونما نمایند. اما بد بختانه در کشور ما بین شاگرد و معلم از لحاظ آموختن و پذیرفتن مشکلات زیاد وجود دارد.
در اینجا قابل یاد آوری است که حضرت علی کرم الله وجهه می فرمایند « جوانان دیروز مردان امروز اند و جوانان امروز مردان فردا اند.» بنابر این فرموده ای حضرت علی کرم الله وجهه، نباید معلمان محترم به رشد، انکشاف و سویه های شاگردان طرف قرار بگیرند و یا بد بینی داشته باشند. یعنی آنان چنان احساس کنند دیروز ما شاگرد بودیم و امروز معلم هستیم اما شاگردان امروز معلمان و اشخاص فعال آینده جامعه میباشند. همچنان در کشور ما فرهنگ پذیرش یکدیگر در این اواخر تا جای بوجود آمده است. زیرا زیادتر فعالیت های درسی برای شاگردان داده میشود آنان در حین مطالعه بسیار مطالب را دریافت مینمایند و در مواقع ضروری عیب نیست که معلم از شاگرد مطلبی را بپرسد و یا بیاموزد. زیرا معلم آنچیزی را که از شاگرد میپرسد و یا می آموزد و در ماحول آن میتواند دو باره شاگرد را رهنمائی کند. در اخیر باید گفت آن عده معلمان آموختن را از شاگرد عیب نمی دانند که دارای شخصیت، علمیت، دارای برنامه خوب، بدون تعصب و هدف غیر مغرضانه دارد و امید دارند هر چه زود تر به همکاری شاگردان در حصه سطح دانش، ترقی و تعالی کشور گام بردارند.
تقاضا های عمده شاگردان از معلم
قسمیکه به همه بهتر معلوم است شاگردان جهت کسب دانش به مراجع علمی ثبت نام و راجستر میشوند. اما در حین فراگیری دانش عموماً شاگردان از معلمان تقاضا های زیاد دارند، زیرا شاگردان معلومات قبلی داشته باشند ضرور نیست به مراجع آموزشی مراجعه نمایند در این صورت توقعات شاگردان از معلمان بی نهایت زیاد است و بطور عمده تقاضا های شاگردان را این چنین میتوان نام برد:
1- شاگردان به رهنمائی صادقانه معلمان ضرورت همیشگی دارند.
2- شاگردان تقاضا دارند معلمان به نظریات علمی شان احترام بگذارند.
3- شاگردان توقع دارند درس را بطور درست فرا بگیرند.
4- شاگردان تقاضا دارند همه اوقات آموزش بصورت دوستانه صورت گیرد.
5- شاگردان تقاضا دارند در رفتار و عمل خود میانه رو باشند.
6- شاگردان تقاضا دارند احساسات شان مورد احترام قرار گیرد.
7- شاگردان تقاضا دارند معلمان به آنها عشق بورزند.
8- شاگردان تقاضا دارند معلمان آنها را قلباً دوست داشته باشند.
9- شاگردان تقاضا دارند معلمان بدون تبعیض و بی عدالتی برخورد نمایند.
10- شاگردان تقاضا دارند بطور آزاد فکر کنند و بیاندیشند.
11- شاگردان تقاضا دارند احساسات معلمان از شاگردان مخفی نگهداشته شود.
12- شاگردان تقاضا دارند به تدریس معلمان آماده گی کامل داشته باشند.
13- شاگردان تقاضا دارند معلمان با قیافه ظاهری منظم داخل صنف شوند.
14- شاگردان تقاضا دارند معلمان عقاید اسلامی شان را احترام نمایند.
15- شاگردان تقاضا دارند معلمان تماماً شاگردان را مورد پاداش و تشویق بطور یکسان قرار دهند.
16- شاگردان تقاضا دارند معلمان شاگردان مختلف و بی بندوبار را در قدم نخست توصیه و ثانیاً تنبیه نمایند.
17- شاگردان تقاضا دارند در همه حالت معلمان آنها را رهنمائی و همکاری نمایند.
18- شاگردان تقاضا دارند درس معلم در فضای آرام و دوستانه صورت گیرد تا علاقه مندی شان روز به روز زیاد گردد. البته در این مورد شاعری میفرماید:
درس معلم ار بود زمزمه ی محبتی جمعه به مکتب آورد طفل گریز پا را
تقاضا های عمده معلم از شاگردان
همانا به همه بهتر معلوم است معلمان در یک مدت خاص بالای شاگردان زحمات زیادی را متقبل میشوند و در زمره کار خویش آرزو دارند شاگردان شان در جامعه مصدر خدمت صادقانه گردند زیرا بالای معلمان و شاگردان از جانب دولت بی نهایت مصرف میگردد و همچنان معلمان آگاه اند که جامعه به قشر روشنفکر ضرورت دارد که این قشر روشنفکر همه دست پرورده های معلمان اند. معلمان آرزو دارند شاگردان اشخاص و افراد برجسته جامعه شوند. و به طور عمده معلمان در تمام دوران تعلیم و تربیت از شاگردان خویش این چنین تقاضا ها را دارند:
1- شاگردان با علاقه مندی روانه مکتب شوند.
2- شاگردان احترام به والدین و اشخاص جامعه داشته باشند.
3- شاگردان در زمان معیین داخل صنف شوند.
4- شاگردان از غیابت پی در پی جلوگیری نمایند.
5- شاگردان در صنف درسی با همصنفان خود رابطه صمیمی و احترام متقابله داشته باشند.
6- شاگردان احساسات همصنفان خویش را احترام بگذارند زیرا هر شخص خود مختار احساسات خودش میباشد.
7- شاگردان در صورت پیشنهادات تنها از خود نماینده گی کنند.
8- شاگردان با شور و شوق درس را آغاز کنند.
9- شاگردان کار خانه گی خود را همه وقت انجام دهند.
10- شاگردان به پرسش های معلم جواب درست ارائه بدارند.
11- شاگردان نظم صنف را رعایت کنند.
12- شاگردان مشکلات خود را با معلمان در مواقع درست در میان بگذارند.
13- شاگردان هیچ مطلب را از معلمان پنهان نکنند.
14- شاگردان با وسایل آموزشی داخل صنف برخورد محتاطانه داشته باشند.
15- شاگردان در پاکی و صفائی صنف و مکتب خویش همکار باشند.
16- شاگردان به آزار و اذیت همصنفانش حتی هم دوره هایشان نپردازند.
17- شاگردان هیچ وسیله ای از همصنفان شان را بدون اجازه و موافقه آنها نگیرند.
18- شاگردان با معلم در تماماً زمینه ها همکار باشند.
19- شاگردان با همصنفی های نیازمند شان کمک کنند.
20- شاگردان رفتن به کتابخانه را دوست داشته باشند.
21- شاگردان به مطالعه و خواندن علاقه داشته باشند.
22- شاگردان بکوشند در اوقات فراغت با سرگرمی های سودمند سر و کار داشته باشند.
23- شاگردان با قیافه منظم و یونیفورم منظم داخل صنف شوند.
24- شاگردان همیشه در داخل صنف توجه به درس داشته باشند.
25- شاگردان از صحبت های معلم یاد داشت بگیرند.
26- شاگردان معلمان و تمام کارکنان مکتب را احترام بگذارند.
27- شاگردان در اوقات درسی از معلمان، هر گونه تقاضا ها را نداشته باشند بجز از درس.
28- شاگردان از انداختن کثافات در روی مکتب و صنف خود داری نمایند.
29- شاگردان به سخنان و توصیه های معلمان به دقت گوش فرا دهند.
30- شاگردان از معلم خویش بدون هراس و دل زده گی سوال کنند.
31- شاگردان به جوابات معلم قناعت خویش را حاصل نمایند.
32- شاگردان بدون استهزان معلم صنف درسی را ترک ننمایند.
قابل یاد آوری است قسمیکه توقعات شاگرد از معلم زیاد است در مقابل توقعات معلم از شاگرد بی نهایت زیاد میباشد. بدین منظور شاگردان کوشش نمایند مطابق دستورالعمل های علمی اکادمیک پیروی نمایند تا باشد در آینده، خود آنها معلم شوند و از شاگردان خویش چنین تقاضا داشته باش