مطرح کردن نام برخی میوه‌ها از جانب خداوند متعال در قرآن کریم به دلیل مزایایی است که اینگونه میوه‌ها نسبت به سایر میوه‌ها دارند از آن جمله انار و خرماست.اگر با نگاه حکیمانه و دقیق به قرآن کریم نگاه کنیم می‌فهمیم که مطرح کردن نام میوه‌ها دارای حکمت، هدف و غرض خاصی از جانب خداوند است و این گونه میوه‌ها که در قرآن کریم نام برده شده‌اند دارای شاخص‌هایی هستند که سایر میوه‌ها و سبزیجات از آنها برخوردار نیستند.
به عنوان مثال خرما دارای 9 ویتامین مختلف است که قرآن کریم بیش از سایر میوه‌ها از آن نام برده و آن را هم از میوه‌های دنیوی و بهشتی معرفی کرده است، همچنین خرما می‌تواند جایگزین یک وعده غذایی کامل شود، این ویژگی‌ها را می‌توان برای انگور، انجیر و انار نیز ذکر کرد علت اشاره خداوند متعال به این میوه‌ها اعجاز و خواص آنها بوده نه مصرف متداول در بین اعراب آن زمان.
در قرآن کریم از گیاه به عنوان «نبات» بیش از 20 بار، از درخت با عنوان «شجره» بیش از 20 بار، از میوه با عنوان «فاکهه و ثمر» بیش از 30 بار، از دانه حبوبات با عنوان «حبّ» بیش از 10 بار و از زراعت با عنوان «زرع» 9 بار و از سبزی با عنوان «قضب و بقل» دو بار یاد شده است.
