تبیان، دستیار زندگی

زندگی پرثمر و حیات طیبه ای که در هر لحظه و لمحه اش، آوردگاهی سترگ و شگرف از برای تکامل در راه علم آوری و بزرگی بود.

براستی مطالعه و دقت در حیات علمی و عملی این مرد بزرگ و فرزانه، انسان را به شگفتی وا می‌دارد و کلاه از سر کودک عقل می اندازد و نقاط روشن و نکات خیره کننده اش، آدمی را به ستایش و تعظیم این همه معنویت و عظمت و اقتدار می کشاند.

از کجا باید آغازید و از چه کرانه ای از این دریای بی انتها باید گفت و شنید و زیر باران این همه نور و سرور و شهد و شهود چگونه باید رفت تا بتوان از این خرمن علم و عمل، ره توشه ای برگرفت و شباهتی بدان جست.

از دوران کودکی و علم آموزی؟ از هجرت به نجف و سلوک بی بدیل در راه تحصیل؟ از کسب فیوضات معنوی در هیئت یک عالم دینی؟ از تلاشهای مومنانه در عرصه کمک به نیازمندان و بنانهادن مجامع پرخیر و برکت علمی و فرهنگی و اجتماعی؟ از کدامیک؟

از هر کدام جرعه ای و لمحه ای؛ رشحه ای از رشحات نورانی و قدحی از جام عرفانی این عالم ربانی؛

مبارزه با عوام زد گی :

در مسائل مربوط به عزاداری امام حسین(ع) که گاه آلوده با کارهای خلاف می‌شد و بعضی حاضر نیستند تذکر لازم را به این افراد بدهند، آن مرد بزرگ ، وظیفه خود را انجام میداد ، و از هیچ چیز باک نداشت

 ایمان قوی به رابطه دین و سیاست:

حضرت آیت الله بروجردی گر چه به خاطر حوادث دردناك مشروطیت كه سیاست بازان عامل دست اجانب، سر رشته كار را از دست روحانیت خارج ساختند و بر كیان مسلمین ایران ضربه زدند، نسبت به برخی از حركتهای سیاسی خوشبین نبودند، ولى این امر در نگرش كلی او نسبت به مسائل سیاسی و حكومت اسلامی تأثیری نداشت به همین جهت با استفاده از جایگاه ولایت فقیه، كارهایى انجام می‌داد كه گاه در نظرافراد عادی عجیب به نظر می‌رسید!

کظم غیظ:

ضحرت آیت الله بروجردی وقتی مصلحت اسلام و دین به میان می‌آمد، اگر خطایی می دید به شدت عصبانی می‌شد. اما در امور دنیایی با خود عهد کرده بود، اگر عصبانی شود یک سال تمام روزه بگیرد و یک بار که عصبانی شد، یک سال تمام (به غیر از روزهای حرام) روزه گرفت

آرزوی شهادت:

آن آیت الهی تا دقایق پایانی عمر در اشتیاق شهادت بود . مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی(رحمه الله) می فرمودند :«مرحوم آیت الله بروجردی بسیار اظهار تأسف میکردند ، به سبب این که با فراهم شدن زمینه شهادت این فیض بزرگ را درک نکردند و به مقام شهادت نایل نشدند .»

اتصال به غیب :

مرحوم حضرت آیت الله بروجردی در عرفان وعمل و سلوک الی الله و تهذیب نفس و... سابقه درخشانی داشته‌اند.

توسل وسیع و عمیق :

از حالات ایشان ، شدت توجه به خاندان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است. منزل ایشان در بروجرد مرکز اقامه عزا و سوگواری حضرت سید الشهداء (علیه السلام) بود و دسته های سینه زن و زنجیرزن در آن بیت شریف به عزاداری پر شور می پرداختند.

آیت الله مفتح (ره) از قول مرحوم آیت الله كمالوند نقل می كند: یک بار چشم ایشان بسیار درد می کرد، به طوری که نیاز به عینک پیدا کردند. از قضا آن ایام متقارن با ایام محرم بود و دسته های سینه زنی و زنجیرزنی آغشته به گل به منزل ایشان می آمدند. ایشان دستور دادند که قدری از گلی را که عزاداران حسین به سر خود می مالند، برای ایشان بیاورند. ایشان تیمنا مقداری از آن گل ها را برداشتند و به چشم خود مالیدند. چشمان ایشان شفا پیدا کرد، به طوری که تا آخر عمر هم بی نیاز از عینک بودند و کتاب های خط ریز را هم به خوبی مطالعه می کردند.

در دوران اقامتشان در شهر مقدس قم نیز همواره توسل به خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) را ادامه می‌دادند. به زیارت مرقد مطهر فاطمه معصومه، (علیها السلام) ، اهتمامی شدید داشتند و در تفخیم و تعظیم شأن والای آن بانوی معظمه، بسیار کوشا و جدی بودند

در اوج معرفت :

روزی جمعی به دیدار ایشان آمده بودند؛ یکی با صدای بلند گفت : برای سلامتی امام زمان(عج) و آیت الله بروجردی صلوات . ایشان ناراحت شدند و گفتند : « این شخص را از اینجا بیرون کنید ! چرا اسم مرا در کنار نام مبارک امام زمان (عج) قرار می دهد؟

سالی که پادشاه عربستان به تهران آمده بود، ضمن ارسال هدایایی از ایشان درخواست ملاقات کرده بود. حضرت آیت الله بروجردی این پیشنهاد را نپذیرفتند و در جواب اطرافیان گفته بودند: « این شخص اگر به قم بیاید و به زیارت حضرت معصومه(س) نرود ، توهین به آن حضرت خواهد شد و من چنین امری را به هیچ وجه تـحمل نمی‌کنم

ایشان با آن که در سخاوت و بلندی طبع بی نظیر بود ، در صرف بیت المال، دقتی ما فوق تصور داشت .

آیت الله سید مرتضی مبرقعی در این باره می‌گوید :

آیت الله بروجردی ، به تمام معنا آقا بود ، طبع بسیار بلندی داشت و بزرگ منش بود ... نسبت به آقایان احتیاط را در جانب نیازمند و محتاج ، مراعات می‌کرد . با این حال ، در اداره زندگی و مصارف شخصی ، از صرف بیت المال پرهیز می‌کرد. فقط از پول بیت المال ، در بیرونی برای مراجعین یک چای می‌دادند . ...

روشن بینی:

متفکر شهید ، استاد مطهری در این باره می نویسد : «یکی از مزایای برجسته معظم له که نماینده طرز تفکر روشن بود ، علاقه مندی ایشان به تأسیس دبستانها و دبیرستانهای جدید تحت نظر سرپرستان متدین بود که دانش آموزان را هم علم بیاموزند و هم دین . معظم له دیانت مردم را در بی‌خبری و بی اطلاعی و بی سوادی جستجو نمی کرد ، بلکه معتقد بود که اگر مردم عالم شوند و دین هم به طور صحیح و معقول به آنها تعلیم گردد ، هم دانا خواهند شد و هم متدین . آن مقداری که من اطلاع دارم ، مبالغ زیادی از وجوه و سهم امام را اجازه داد که صرف تأسیس بعضی از دبیرستانها شود

ادب ویژه و برجسته :

از مزایای بزرگ انسان ادب است که از عوامل سعادت و موفقیت به شمار می رود. حضرت آیت الله بروجردی در این زمینه نیز سرآمد بود. ادب ایشان در زندگی پر افتخار آن بزرگوار ، زبان زد آشنایان و معاشران و شاگردان اوست