تبیان، دستیار زندگی

سرطان وقتی رخ می ‌دهد که سلول ‌های بدن به‌ صورت غیر طبیعی و غیر قابل کنترل تکثیر شوند.

شیمی درمانی به وسیله ی جلوگیری از تقسیم و تکثیر سلول ‌های سرطانی موجب تخریب این روند می‌ شود.

داروهای شیمی درمانی از طریق خون به سلول ‌های سرطانی و تمام قسمت ‌های بدن منتقل می‌ شوند.این داروها روی سلول ‌های سالم هم اثر تخریبی دارند که به ‌صورت عوارض جانبی بروز می‌ کند؛ این عوارض موقتی هستند و با پایان درمان قطع می ‌شوند.

شیمی درمانی نئوآدجوونت (یا درمان پیش معالج)

در این روش دارو به منظور کوچک کردن و کم حجم کردن تومور اولیه مورد استفاده قرار می‌گیرد و زمینه را برای درمان موضعی (جراحی و پرتو درمانی) آماده می‌کند و خطرات ناشی از این نوع معالجه‌ها را کاهش می‌دهد.

انواع داروهای شیمی درمانی

عمده داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی می‌تواند در دسته‌های زیر قرار بگیرد

آنتی‌متابولیت‌ها مانند آنتی فولاتها (نظیر متوتروکسات) و آنالوگهای پورین و پیریمیدین

داروهای هورمونی ضد نئوپلاسم مانند تاموکسیفن و آنتی آندروژنها

مهارکننده‌های رونویسی DNA مانند عوامل آلکیلان، نیتروژن موستارد و مهارکننده‌های توپوایزومراز (آنتراسیکلین ها)

مهارکننده‌های میتوز مانند وینکریستین

مهارکننده‌های آنژیوژنز

مهارکننده‌های تیروزین کیناز مانند gefitinib

پادتن‌های مونوکلونال مانند Rituximab

مهارکننده‌های پروتئازوم مانند Bortezomib

اغلب این داروها بر روی تقسیم سلولی اثر می‌گذارد و یا مانع سنتز شدن DNA می‌شوند. بعضی از داروهای جدید به DNA وارد نمی‌شوند این‌ها شامل پادتن‌های مونوکلونال و مهار کننده‌های جدید تیروزین کیناز می‌شوند که مخصوصا سلول‌های غیر طبیعی انواع خاصی از سرطان‌ها را مورد حمله قرار می‌دهد. علاوه بر این‌ها بعضی از داروها به منظور کنترل و تعدیل رفتار سلول‌های توموری بدون حمله مستقیم به این سلول‌ها به کار برده می‌شود. داروهای هورمونی از این نوع معالجه‌ها می باشد.

91/3/2

ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

همشهری

برگرفته از كتاب :
Chemotherapy and You: a guide to self-help during treatment
ترجمه دكتر جهانگیر رافت

شیمی درمانی ممكن است موجب رشد سرطان شود

پژوهشگران آمریکایی اعلام کردند شیمی درمانی ممکن است به سلول های سالم لطمه بزند ، موجب رشد سرطان و در نهایت مقاومت بدن در برابر درمان شود.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، پیتر نلسون یکی از محققان مرکز تحقیقات سرطان فرد هاچینسون در سیاتل در این باره گفت : « سلول های سرطانی در محیط بسیار پیچیده ای زندگی می کنند و مسائلی از این قبیل که سلول های سرطانی کجا و در مجاورت چه چیزی قرار دارند ، بر واکنش بدن و مقاومت در برابر درمان تاثیر می گذارد. »

نلسون افزود : علت اینکه شیمی درمانی هنگام درمان سرطان پیشرفته شکست می خورد ، اینست که دوزی که برای نابودی سلول های سرطانی به بیمار داده می شود ، خود بیمار را از پا درمی آورد.

این پژوهشگر تاکید کرد :  در آزمایشگاه می توانید تقریبا هر سرطانی را معالجه کنید و دوز بسیار بالایی از مواد شیمی درمانی را به سلول های سرطانی وارد کنید.

وی تصریح کرد اما نمی توان دوز بالایی از داروی شیمی درمانی را برای بیمار تجویز کرد زیرا نه تنها سلول های سرطانی بلکه سلول های سالم نیز از بین خواهند رفت.

شرکت کنندگان در این تحقیقات دریافتند ، نوع طبیعی از سلول غیر سرطانی به نام فیبرو بلاست وجود دارد که نزدیک تومورهای سرطانی زندگی می کند.

فیبروبلاست ها در حیوانات به اتصال بافت که در سراسر بدن وجود دارد کمک و مانند داربستی عمل می کند که اشکال دیگر سلول ها و بافت را حفظ می کند.

فیبروبلاست ها همچنین در درمان زخم ها و تولید کولاژن نقش بسزایی دارند.

اما در شرایط غیر عادی فیبرو بلاست ها به شیوه های پیش بینی نشده ای عمل می کنند.

به طور مثال وقتی دی ان ای آنها در جریان شیمی درمانی آسیب می بیند ، ترکیباتی تولید می کنند که موجب رشد سلول می شود.

نلسون و همکارانش سلول های سرطانی بیماران مبتلا به سرطان پروستات ، سینه و تخمدان را که تحت شیمی درمانی قرار گرفته اند بررسی کردند و دریافتند وقتی دی ان ای فیبروبلاست های نزدیک تومور بر اثر شیمی درمانی آسیب می بیند ، آنها شروع به تولید نوعی پروتئین در تومور می کنند.

محققان همچنین پی بردند وقتی این پروتئین به سطح بالایی می رسد موجب رشد سلول های سرطانی ، حمله آنها به بافت اطراف و مقاومت در برابر شیمی درمانی می شود.