الف) اجتهاد ابن سینا از آراء ارسطو
دکتر بدوی معتقد است که این تلخیصی که شیخ از آراء ارسطو در مورد شعر ارائه کرده، توأم با اجتهاد است و این اجتهاد در موارد زیر بارز و مشخص است:
1- ایراد بعضی از شواهد از اشعار عربی. وی می گوید: گرچه شاید تطبیق شواهد عربی با فن شعر ارسطو مناسب نباشد، اما به قول ابن رشد، برای مجتهد اگر کاری را درست انجام دهد، باید دو اجر و اگر خطا کند یک اجر قایل شوند.
از جمله مواردی که شاهد بر این ادعای دکتر بدوی است، استفاده شیخ از اشعار متنبی است. به عنوان مثال، شیخ در تعریف صنعت تفصیل از این بیت متنبی بهره می جوید:
فتی کالسحاب الجون یخشی و یرتجی *** یرجی الحیامنه و تخشی الصواعق
2- در باب محاکات با صوری از اصحاب مانی استشهاداتی آورده است.
3- یک بار از کلیله و دمنه نام برده است و قصه های آن را به افسانه هایی که در تراژدی و عموما در اشعار نمایشی مطرح هستند، نزدیک می داند.
شایان ذکر است که آنچه دکتر بدوی بیان می کند «تفاوت و امتیاز» است نه اجتهاد، چرا که در هیچ جا، ذکر شاهد «اجتهاد» محسوب نمی گردد.