تبیان، دستیار زندگی

تلاش‌ رسانه‌های غربی در تبلیغ سبک زندگی خودشان بین جوامع دیگر کاملاً مشهود است، در حالی که در رسانه‌های ما تلاشی برای ارائه‌ی سبک زندگی ایرانی و اسلامی وجود ندارد. به نظر شما علت این امر چیست؟ آیا ما توان و ظرفیت این را نداریم که سبک زندگی ایرانی‌ـ‌اسلامی را ترویج کنیم؟ این سبک زندگی جاذبه‌ای برای جوان امروزی ندارد؟

به نظر من، سبک زندگی جامعه‌ی ما اسلامی است و رسانه‌ی ما برعکس عمل می‌کند. در جامعه‌ای که بیش از هزار سال با فرهنگ اسلامی زندگی کرده و قبل از آن نیز به همین شکل بوده است، رسانه‌ها خیلی راحت می‌توانند این سبک زندگی را غنی‌سازی و تعمیق کنند. این کار نه تنها سخت نیست، بلکه به نظرم خیلی هم آسان است. اتفاقاً هر فیلم سینمایی یا سریالی که به سبک زندگی خانواده‌ی ایرانی نزدیک شده بازخورد خوبی در جامعه داشته است.

اگر واقعیت زندگی سنتی و دینی به معنای درست آن نشان داده شود، حاصل کار دلنشین خواهد بود. برای مثال، فیلم‌های «نیاز» و «طلا و مس» از این دسته هستند. سوژه‌های آن‌ها هم عجیب و غریب نیست. هم در جامعه‌ی امروز ما نمونه‌های عالی و دلنشین سبک زندگی بسیار زیاد است و هم در تاریخ جامعه‌ی ما. آن چیزی که باعث می‌شود اتفاقاً بحث‌هایی درباره‌ی سبک زندگی به وجود آید فضای رسانه‌ای ماست. در واقع فضای رسانه‌ای تلاش می‌کند سبک زندگی ما را تغییر دهد و سبک زندگی دیگری را جایگزین آن کند.

چرا با وجود اینکه مردم به دنبال سبک زندگی ایرانی‌ـ‌اسلامی هستند، در اکثر فیلم‌ها و سریال‌ها و رسانه‌های مختلف سبک زندگی غربی تبلیغ می‌شود؟

من عنوان سبک زندگی ایرانی‌ـ‌اسلامی را قبول ندارم. به نظرم این ادبیات مشکل دارد. ما مدعی سبک زندگی اسلامی هستیم، در حالی که عربستان یا طالبان هم می‌گویند ما سبک زندگی اسلامی را پیاده می‌کنیم. سبک زندگی کدام یک اسلامی است؟ بنابراین ما در مورد خودمان باید بگوییم سبک زندگی انقلاب اسلامی. دلیل فرار صداوسیما یا بسیاری از رسانه‌ها از این نوع سبک زندگی مجموعه‌ای به هم پیوسته است. جامعه‌ی ایرانی اگر بخواهد انقلابی زندگی کند، هم حجابش انقلابی می‌شود و هم مطالبات دیگرش.

دیگر اختلاف طبقاتی را هم نمی‌تواند بپذیرد، مثل دهه‌ی اول انقلاب که حجاب در اوج بود و بسیاری از بی‌حجاب‌ها به سمت حجاب گرایش پیدا کردند، اما در کنار آرمان‌هایی که به آن‌ها ایمان آوردند، فضای‌ دینی را تجربه کردند. این موضوع محدود به حوزه‌ی فردی و خانوادگی نیست، بلکه در باقی حوزه‌ها هم وجود دارد. شاید ترس مدیران فرهنگی ما از سبک زندگی انقلابی موجب می‌شود که حجاب انقلابی مطرح نشود. اتفاقاً آن‌ها با حجاب سنتی مشکلی ندارند و حتی در بعضی از برنامه‌های صداوسیما تلاش می‌شود حجاب مطلوب انجمن حجتیه تبلیغ شود. مشکل آن‌ها سبک زندگی انقلابی است.

بسیاری از مدیران فرهنگی ما خودشان از سبک زندگی انقلابی فراری هستند. در سبک زندگی انقلابی زهد هم وجود دارد و بر مبنای «الجار ثم الدار» است. مدیرانی که در بالای شهر زندگی می‌کنند، حقوق‌های کلان می‌گیرند و زندگی‌شان با اغلب مردم فاصله دارد قطعاً نافی سبک زندگی انقلابی هستند، چون از تبعات آن می‌ترسند.

بنابراین سبک زندگی انجمن حجتیه تبلیغ

مسلماً مخاطبی که این برنامه را نگاه می‌کند کل ذهنیتش راجع به اسلام، ساده‌زیستی و زهد نابود می‌شود. این فساد فکری توسط تلویزیون یا بسیاری از افراد ظاهراً موجه ترویج می‌شود و می‌خواهند روی آن را با ظواهر شرعی بپوشانند. در عمق زندگی دینی ما هیچ اثری از مواسات، انفاق، ظالم‌ستیزی، مظلوم‌پروری و... نیست و در عین حال ادعای مسلمانی هم می‌کنیم. ساده‌ترین چیزی که می‌توانند با آن ادعای مسلمانی کنند همین است که یک چادر سر کنند و سالی 6 بار حج عمره بروند. در چنین شرایطی حجاب نه تنها کارکرد خودش را از دست می‌دهد، بلکه برعکس عمل می‌کند.

مثل عربستانی‌ها که نوکری آمریکا را می‌کنند، ظلم می‌کنند و طبقاتی‌ترین نظام را دارند، بعد هم می‌گویند من 4 زن دارم که همه‌شان پوشیه زده‌اند. بنابراین من مسلمان هستم و شما ایرانی‌ها ضد اسلام هستید. ظاهر موقعی ارزش‌مند است که بر باطن دینی دلالت داشته باشد. اینکه ما در باطن روزبه‌روز عقب‌تر برویم و فقط به ظواهر بپردازیم تأثیری نخواهد داشت. دین یک کل است و فقط منحصر به حجاب نیست. اگر حجاب واقعی باشد، در کنار آن برای اجرای عدالت و برقراری همه‌ی احکام دین باید تلاش شود.

این موضوع برای بسیاری از مدیران سخت است، چون آن‌ها می‌خواهند غربی زندگی کنند، از مزایا و حکومت دینی استفاده کنند و تمتعات و رفاهیات غربی و برتری‌طلبی را هم داشته باشند و به پایین‌دستی‌ها و بیچاره‌ها بگویند ما مسلمانیم و شما باید از ما اطاعت کنید.

به نظر شما آیا واقعاً می‌توان برنامه‌ی مدونی برای ترویج حجاب در رسانه‌ها تدوین کرد؟

در مجموع هر کاری که در خدمت اسلام ناب انجام شود به ترویج حجاب هم کمک می‌کند؛ چه مستقیم به حجاب ربط داشته باشد و چه نداشته باشد. در انقلاب اسلامی این اتفاق افتاد. امام (رحمت الله علیه) اسلام ناب را هم در مقابل لیبرالیسم و غرب‌زدگی و هم در مقابل تحجر مطرح کرد. اگر این مرزبندی مشخص نشود، ما فکر می‌کنیم حجاب فقط در برابر بی‌بندوباری است. در حالی که حجاب در مکتب انقلاب اسلامی هم در برابر بی‌بندوباری و هم در برابر تعاریف غلطی است که در قالب دین از زن ارائه می‌شود.

نمی‌توانیم پارادایم‌های انقلاب اسلامی را کنار بگذاریم و انتظار داشته باشیم وضعیت حجاب در جامعه روز‌به‌روز بهتر شود. مرزبندی باید با هر دو طرف باشد؛ هم لیبرالیسم و لاابالی‌گری و هم متحجرین و کسانی که منظومه‌ی فکر دینی را به هم زده‌اند. اگر هر دو این مرزبندی‌ها را با هم پیش ببریم، به نتیجه می‌رسیم، وگرنه صرف اینکه هر روز رسانه‌ها مطلبی درباره‌ی حجاب منتشر کنند یا برنامه‌ای در این باره بسازند هیچ فایده‌ای نخواهد داشت. باید سبک زندگی انقلاب اسلامی را در قالب فرآورده‌های رسانه‌ای و هنری بازتولید کنیم و در مقابل کسانی که با نگاه‌های غلط در پی ترویج حجاب هستند بایستیم.
منبع:برهان

ممنون نکای بزرگوار.

از اینکه دوستان در زمینه مصاحبه های جالب در رابطه با امور زنان همت می کنن خیلی خوشحالم و امیدوارم که این روند رو ادامه بدن.