تبیان، دستیار زندگی

حكایت بهلول و آب انگور:

روزى یكى از دوستان بهلول گفت: اى بهلول! من اگر انگور بخورم، آیا حرام است؟ بهلول گفت: نه! پرسید: اگر بعد از خوردن انگور در زیر آفتاب دراز بكشم، آیا حرام است؟ بهلول گفت: نه! پرسید: پس چگونه است كه اگر انگور را در خمره‏اى بگذاریم و آن را زیر نور آفتاب قرار دهیم و بعد از مدتى آن را بنوشیم حرام مى‏شود؟
بهلول گفت: نگاه كن! من مقدارى آب به صورت تو مى‏پاشم. آیا دردت مى‏آید؟ گفت: نه! بهلول گفت: حال مقدارى خاك نرم بر گونه‏ات مى‏پاشم. آیا دردت مى‏آید؟ گفت: نه! سپس بهلول خاك و آب را با هم مخلوط كرد و گلوله‏اى گلى ساخت و آن را محكم بر پیشانى مرد زد! مرد فریادى كشید و گفت: سرم شكست! بهلول با تعجب گفت : چرا؟ من كه كارى نكردم! این گلوله همان مخلوط آب و خاك است و تو نباید احساس درد كنى، اما من سرت را شكستم تا تو
دیگر جرأت نكنى احكام خدا را بشكنى !!ببینید چقدر ساده است!
بیایید از همین امروز یك چنین ارتباطى را با حضرت دوست برقرار كنیم اما خطاهاى خود را مانند دوست بهلول توجیه نكنیم!

از « خواجه عبدالله انصارى » پرسیدند: خلوت حق كجاست؟
خواجه گفت: جایى كه « من و تو » نباشیم!
توجه كنید! جایى كه « من و تو » نباشیم! یعنى، « ما » باشیم!
اما چگونه مى‏توان ما شد و در خلوت حق حضور یافت؟
با دوست داشتن خلق! اما تا زمانى كه به خود عشق نورزیم، چگونه مى‏توانیم به خدا و خلق عشق بورزیم؟
از آنجا كه فرمول ( خود مساوى خلق مساوى خدا ) همیشه برقرار است. پس، ابتدا باید خود را دوست داشت.
ما معمولاً به دلیل سر زدن اشتباهاتى، در طول زندگى از خود گله‏مند مى‏باشیم و در نهایت، احساس گناه كرده و در نتیجه خود را به خاطر همین احساس دوست نداریم.

از دو راه: 1 - عمل به فرامین او 2- دوست داشتن خلق.
1- عمل به فرامین و احكام او:

این مقداری که خدا به ما رغبت دارد ما هم به او رغبت داریم؟ این مقداری که خدا به ما شوق دارد ما هم به خدا شوق داریم؟ این مقداری که خدا اصرار بر خیر دنیا و آخرت ما دارد خود ما این مقدار اصرار داریم؟ اگر ما هم اخلاق خدا را داشتیم هیچ کمبودی نسبت به دنیا و آخرتمان نداشتیم. این سفارش رسول خداست (تخلقوا بأخلاق الله).

سفارش رسول خداست (تخلقوا بأخلاق الله).

آن چه از وجود مبارک حضرت حق صادر شده خیر صادر شده و کامل صادر شده. این که می گوید (دین الله) یعنی یک دین کامل. چنان که در قرآن مجید هم پروردگار عالم دین را با صفت کامل بیان می کند: (أکملت لکم دینکم و أتممت علیکم نعمتی) دین الله یعنی دین کامل. چرا دین کامل؟ چون الله کامل است. خدایی که مستجمع جمیع صفات کامل است به شما دین کامل داده. بر شما واجب است این دین کامل را بشناسید. خب ما دین را که بخواهیم بشناسیم به ناچار باید راهنمایی دین را هم بشناسیم. چون دین یک سلسله حقایق است که این حقایق متمرکز در سه واقعیت است. شما به آیات قرآن کریم که دقت کنید آیات شریفه ی قرآن دین را در سه بخش کامل بیان می کند. یکی بخش عقائد حقه، یکی بخش اعمال حسنه، یکی بخش اخلاق حسنه، همه ی دین متمرکز در این سه حقیقت است. عقائد حقه، اعمال صالحه، اخلاق حسنه. و این را معلم دین باید به مردم بیاموزد. معلم دین کیست؟ آن کسی که خدا دین را به او وحی کرده است. خدا دین را به چه کسانی وحی کرده؟ به انبیاء. به آدم دین را وحی کرد تا پیغمبر اسلام. (شرع لکم من الدین ما وصی به نوح و الذی أوحینا علیک و ما وصینا به ابراهیم و موسی و عیسی ان اقیموا الدین و لا تتفرقوا) این یکی از آیاتی است که پروردگار پنج پیغمبر اولوالعزمش را در این آیه اسم برده. نوح، پیغمبر اسلام، ابراهیم، موسی، عیسی. ما دین را برای شما تشریع کردیم. یعنی دین فقط باید از خدا گرفته شود. راه زندگی فقط باید از خدا گرفته شود. یعنی آیه ی شریفه و روایت موسی ابن جعفر دارد به ما می گوید شما هر راهی را از غیر خدا بگیرید باطل است. به ظاهرش نگاه نکنید. به رنگ و لعابش نگاه نکنید. به پز علمی اش نگاه نکنید. به این که راه را غرب ترسیم کرده یا شرق ترسیم کرده یا فلان دانشمند ترسیم کرده نگاه نکنید. خدا باید راه را برای شما ترسیم کند. راه زندگی، راه سلامت، راه خیر دنیا و آخرت را، راه سعادت امروز و فردا را. ترسیم جاده ی زندگی برای شما فقط ویژه ی خدای مهربان است. (شرع لکم من الدین) آن دین چیست؟ (ما وصی به نوح) دینی است که ما به نوح سفارش کردیم که به مردم ابلاغ کن. (و الذی اوحینا علیک) همین است که یا رسول الله به تو وحی کردیم. (و ما وصینا به ابراهیم) به ابراهیم سفارش کردیم. (و موسی و عیسی) گذشته ی از همه ی مسائل به هر پنج نفرتان هم واجب کردیم ( أن اقیموا الدین) دین را برپا کنید. به چه قیمتی؟ به هر قیمتی که می برد. به قیمت تبعید شدنتان. به قیمت طرد شدنتان، مسخره شدنتان، زجرکشیدنتان، زندان رفتنتان، اسارتتان، کشته شدنتان، اره شدنتان، زنده زنده در آتش سوزاندنتان، باشد. به هر قیمتی که می برد دین را برپا کنید. خدا چه اصراری به برپا کردن دین دارد؟ برای چه این همه اصرار به ابلاغ دین و برپاکردن دین دارد؟ برای این که رضایت ندارد یک نفر از بندگانش جهنم بروند. خوشش نمی آید کسی را فردای قیامت در دوزخ ببیند. این را از کجا می گویید؟ سندش قرآن کریم است. (ان الله لا یرضی لعباده الکفر) خدا برای بندگانش، کدام بندگانش؟ همه بندگانش. خدا برای بندگانش راضی نیست کفر را. یعنی حجاب بین آن ها و بین فیوضات خاص خودش را. کفر یعنی پرده، یعنی حجاب. اگر عرب به کشاورز می گوید کافر، حرف درستی می زند. چون کشاورز می آید دانه های نباتی را از دید آدم می پوشاند. یعنی خاک را گود می کند. شخم می زند، دانه را می کارد، خاک می آید روی دانه را می گیرد. می گویند عمل کفر انجام گرفته، یعنی عمل پوشاندن، عمل پوشش، عمل پنهان کردن.

چرا پروردگار عالم اصرار به ابلاغ دین دارد؟ چرا پروردگار به انبیا گفته به هر قیمتی برایتان تمام می شود دین را برپا کنید ؟ چرا موسی ابن جعفر می فرماید شناخت دین بر شما واجب فقهی است؟ و واجب شرعی است؟ و واجب عقلی است؟ این چراها جوابش یک کلمه است، این است که تنها راه رسیدن بندگان به خیر دنیا و آخرت دین داری است و عمل به دین و خداوند متعال خوشش نمی آید یک نفر را اهل جهنم ببیند. اصرار خدا به این خاطر است. اینقدر که خدا ما را می خواهد ما هم خدا را می خواهیم؟ این مقداری که خدا به ما رغبت دارد ما هم به او رغبت داریم؟ این مقداری که خدا به ما شوق دارد ما هم به خدا شوق داریم؟ این مقداری که خدا اصرار بر خیر دنیا و آخرت ما دارد خود ما این مقدار اصرار داریم؟ اگر ما هم اخلاق خدا را داشتیم هیچ کمبودی نسبت به دنیا و آخرتمان نداشتیم. این سفارش رسول خداست (تخلقوا بأخلاق الله) بیایید شما هم متخلق به اخلاق خدا شوید. یک رشحه ی اخلاق خدا همین است. (لا یرضی لعباده الکفر) من خوشم نمی آید و نمی پسندم که یک بنده ی من از فیوضات خاص من محروم شود. شما نپسندید خود را محروم از فیوضات او. (تفقهوا فی دین الله) یعنی راه خدا را بشناسید. دین خدا را بفهمید. خب می خواهیم بفهمیم، دین چیست؟ مجموعه ای از عقاید حقه، اعمال صالحه، اخلاق حسنه. ولی این ها کلی است. روشن ترش چیست؟ هادی دین باید بیان کند. هادی دین کیست؟ هادی دین را هم باید کنار شناخت دین بشناسیم.