امروزه به دلیل افزایش مشكلات اجتماعی و اقتصادی، ادامه تحصیل، بالا رفتن سطح توقع دختران و پسران و بسیاری دلایل دیگر، سن ازدواج بیشتر از قبل شده و جوانان دیرتر از گذشته به فكر تشكیل زندگی مستقل و خانواده می افتند. سن ازدواج، نه تنها در ایران بلكه در بسیاری از جوامع در سراسر دنیا افزایش یافته است. آمارها نشان می‌دهد، از سال ۱۹۸۰، تعداد زنانی كه در ۳۰ سالگی اقدام به بچه‌دار شدن می‌كنند، بیش از گذشته افزایش یافته است، در حالی كه تعداد زنانی كه پیش از ۳۰ سالگی بچه‌دار می‌شوند، بسیار كم شده است.
در بین سنین 20 تا 24 سالگی بالاترین قابلیت باروری را دارند و با افزایش سن احتمال بچه‌دار شدن آنها كاهش می‌یابد و احتمال ناباروری بیشتر می‌شود .
چه مدت بعد از ازدواج بچه‌دار شویم ؟ این سوالی است که برای بسیاری از زوج‌های جوان مطرح می‌شود و در پاسخ به آن تردید دارند. عده‌ای معتقدند 1 تا 2 سال بعد از ازدواج باید بچه‌دار شوند تا زندگی مشترک آنها روال عادی و تکراری پیدا نکند اما برخی دیگر ممکن است چند سال بچه‌دار شدن را به تعویق بیندازند تا آمادگی لازم را به دست بیاورند...
البته زوج‌هایی هم هستند که هیچ‌وقت به فکر بچه‌دار شدن نمی‌افتند و از مسوولیت آن هراس دارند. وضعیت شما هرچه که باشد، حتی اگر می‌دانید که می‌خواهید بچه‌دار شوید، باز هم می‌توانید تصمیم آگاهانه‌تری بگیرید. اگر در تصمیم‌گیری درمورد بچه‌دار شدن یا نشدن با مشکل مواجه هستید یا اینکه می‌خواهید بدانید آیا برای این تغییر مهم و دایمی در زندگی خود آمادگی کافی دارید، دکتر نادر شکیبا روانشناس و مشاور خانواده در این مطلب به پرسش های رایج در این باره پاسخ می دهد.
قبل از بچه‌دار شدن باید برای این سوال پاسخ قانع‌کننده‌ای داشته باشید. بچه‌دار شدن نمی‌تواند یک زندگی زناشویی متزلزل را ترمیم یا تحکیم کند و با حضور یک نوزاد، مشکلات چند برابر هم می‌شود. باید قبل از اینکه صاحب فرزندی شوید ، خود و همسرتان را به‌خوبی بشناسید ، خالصانه به یکدیگر علاقه‌مند باشید و رابطه میان شما صمیمی و کاملا باثبات باشد. به بیان دیگر باید آینده رابطه شما روشن، مطمئن و قابل پیش‌بینی باشد.
قدیم‌ها، اولین گزینه‌ای که خانواده به فرزند خود برای ازدواج معرفی می‌کرد حتما یکی از خواهرزاده‌ها و برادرزاده‌های پدر و مادر خانواده بود. حرفشان هم پر بی راه نبود، "چه کسی بهتر از بچه‌های خواهر و برادرمان که هم شناخته شده هستند و هم حیف است چنین کسی برود با غربیه ازدواج کند".
آنها پیشنهاد می‌دادند و جوان را آزاد می‌گذاشتند که پاسخ مثبت یا منفی بدهند اما چه کسی جرات داشت که بگوید نه!
بحث ازدواج های فامیلی (ازدواج پسرعمو-دخترعمو و امثال آن) و تاثیر آن بر اختلالات ژنتیکی یکی از متداولترین بحث ها و تیتر روزنامه های مختلف است.
با این همه ازدواج‌های فامیلی هنوز هم در جامعه رواج دارد و گاه علیرغم مخالفت خانواده، این ازدواج با درخواست و اصرار خود فرزندان انجام می‌شود.
خیلی ها این ازدواج های نسبی را ممنوع کرده اند اما خیلی های دیگر عقیده دارند بهترین راهکار انجام آزمایشات ژنتیکی قبل از ازدواج است.
بیش از بیلیون ها انسان در سراسر جهان در مناطقی زندگی می کنند که 20 تا 50 درصد از ازدواج های آن نسبی هستند. اینها ازدواج هایی هستند که برای هر فرد از خود فامیل همسری برگزیده می شود.
مثلاً در انگلستان ازدواج های فامیلی با عموزاده های درجه اول در برخی اقوام مثل پاکستانی ها بسیار رایج است. این سنت همچنین بین جوامع آسیای جنوبی و برخی کشورهای خاورمیانه نیز شایع است.
گفته می شود که پیوند نژادهای مختلف احتمال بیماری های ژنتیکی را افزایش می دهد. اما برخی متخصصین عقیده دارند که در این موضوع تاحدودی مبالغه شده است.
