عوامل موفقیت انتقال تكنولوژی به كشورهای درحال توسعه
به طوركلی كشورهای درحال توسعه می توانند درسهای پرارزشی از تجربه موفقیت آمیز بعضی از كشورهای صنعتی و تازه صنعتی شده بخصوص كشورهای واقع درشرق آسیا و آمریكای لاتین درامر توسعه تكنولوژی و صنعتی بگیرند. تجربه موفقیت آمیزاین كشورها نشان داده است كه فراگیری و انتقال گسترده تكنولوژیهای مناسب و مدرن به این كشورها، آنها را قادر می سازد تا بر بهره وری خود بیفزایند و درنتیجه به توسعه سریع صنعتی این كشورها منجر شده است . بعنوان مثال ، كشورهایی نظیر كره جنوبی ،تایوان ، برزیل و مكزیك بیشتر ازطریق واردات و انتقال تكنولوژی خارجی به عنوان كشورهای تازه صنعتی شده در شرق آسیا و آمریكای لاتین مطرح شوند. بطوركلی عوامل موقعیت این كشورها را می توان به دوعامل درونی و بیرونی تقسیم كرد. در درون این كشورها، عزم ملی برای توسعه تكنولوژی سرلوحه همه برنامه ریزیها و اقدامات قرارگرفته و كلیه بسترها و ساختارهای لازم برای تحقق این امر آماده شده است . در بیرون نیز، به دلیل اشباع شدن فضای سرمایه گذاری در كشورهای پیشرفته ، سرمایه گذاران غربی و شركتهای بین المللی به همكاری مشترك و سرمایه گذاری در این كشورها راغب بوده‌اند. اگرچه این كشورها را می توان بخاطر برخی خصوصیات و شاخصهای كلان اقتصادی نظیر درآمد سرانه، حجم اقتصادی ، منابع اولیه و روند صنعتی شدنشان از دیگر كشورهامتمایز كرد، با وجود این بررسی عوامل موفقیت آنها می تواند برای كشورهای دیگری كه درصدد پیروی از الگوی توسعه صنعتی مشابه آنها هستند، بسیار مفید باشد. بعضی
با مدیریت كارا و موثر، همكاری نزدیك بین مراكز تحقیقاتی و صنایع، توجه به فعالیتهای تحقیق و توسعه و حمایت موثر دولت، می توان درصد احتمال شكست در انتقال فناوری را به حداقل رساند. 