قارچ ناخن یك عفونت قارچی ناخن های پا یا دست كه در آن ناخن نرم ، كدر، سفید و ضخیم می گردد. این بیماری مسری است و در همه سنین دیده می شود ولی در نوجوانان بزرگتر و بزرگسالان شایع تر است .

نگاه متخصص پوست

دکتر امیر هوشنگ احسانی

استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران

گاهی باید ناخن بیمار را کشید

▪ آیا واقعا خاک انتقال دهنده قارچ است؟

بله، عامل بیماری این آقا نوعی قارچ است که در محیط و خاک وجود دارد یا از طریق تماس با حیوانات اهلی افراد را مبتلا می کند.

▪ تمام کشاورزان یا دامداران مستعد ابتلا به این قارچ هستند؟

نه، بدون جوراب یا کفش راه رفتن در محیط بیرون به خصوص در خاک یا استخرهای عمومی یا استفاده مشترک از دمپایی یا کفش های راحتی و حتی حمام های مشترک شرایط را برای ورود قارچ به پوست و رشد آن در ناخن فراهم می کند. کسانی که بهداشت را رعایت نکنند، مستعد ابتلا هستن

نگاه متخصص پوست و مو

دکتر منصور نصیری کاشانی

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران

چـه کـسانـی مستعـد عفونت قارچی ناخن اند؟

عوامل ابتلا به قارچ بیشتر محیطی است و عوامل ژنتیکی جز در یک مورد تاثیرگذار نیستند. ضربه های شدید به ناخن، رطوبت موجود در اطراف ناخن، مصرف کورتون چه به شکل خوراکی چه به شکل موضعی، بیماری هایی مانند دیابت و ایدز، مصرف داروهای شیمی درمانی یا ابتلا به بیماری های نقص سیستم ایمنی، داشتن شغل هایی مثل دریانوردی، شنا، غواصی و کشاورزی در آب فرد را در معرض ابتلا به قارچ ناخن قرار می دهد.

یکی از علایم ابتلا به قارچ ناخن تغییرشکل ناخن و جداشدن آن از بسترش است اما هر تغییرشکل و جداشدن ناخن از بستر، به معنی ابتلا به قارچ ناخن نیست. به هر حال از آنجا که تغییرات ناخن به کندی رخ می دهد، لازم است افراد به ناخن هایشان توجه و با مشاهده تغییرات جدی سریع به پزشک مراجعه کنند. برخی تغییرات به خصوص در انگشتان کوچک پا طبیعی و به دلیل فشار کفش است و جدی محسوب نمی شود اما در تغییراتی که به شکل پوک و پودر شدن ناخن است، معمولا قارچ ناخن دخیل است و باید با مشاهده اولین علایم به متخصص پوست مراجعه کرد.

بسیاری از خانم هایی که مرتب لاک می زنند یا از ناخن مصنوعی استفاده می کنند، به محض تغییرشکل ناخن یا تغییررنگ آن فکر می کنند دچار قارچ ناخن شده اند. درست است که این علایم از علایم قارچ ناخن هستند اما نه همیشه. لاک یا ناخن مصنوعی به طور طبیعی باعث ابتلا به قارچ ناخن نمی شوند اما اگر فرد بهداشت را رعایت نکند، زمینه را برای آسیب رسیدن ناخن فراهم می کند و هر آسیبی زمینه را برای ابتلای ناخن به قارچ فراهم خواهد کرد. افرادی که بعد از استفاده طولانی مدت از ناخن مصنوعی دچار تغییر رنگ یا شکل ناخن و جدا شدن آن از بسترش می شوند، بهتر است چند ماه به ناخن استراحت دهند. طی این چند ماه یا مشکل حل می شود یا بیماری خود را کاملا نشان می دهد و پزشک می تواند درمان ها را آغاز کند.

● نگاه فوق تخصص غدد

پای تان دیابتی نشود!

دکتر محمدرضا مهاجری تهرانی

دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران

عفونت های قارچی در بیماران دیابتی شایع تر از سایر افراد است. این عفونت ها خود را به شکل تغییرشکل ناخن و زخم های بین انگشتان پا نشان می دهند که با خارش، سوزش و درد همراه است. اگر عفونت قارچی نادیده گرفته شود، در ادامه میکروب های دیگر که معمولا روی پوست وجود دارند، روی عفونت قارچی سوار می شوند و زخم پای دیابتی به وجود آورد. اگر این زخم درمان نشود، باعث قطع پا خواهد شد.

بیماران دیابتی باید نکته هایی را برای پیشگیری از ابتلا به عفونت قارچی رعایت کنند از جمله اینکه روزانه پای خود را با آب و صابون بشویند. درجه آب را حتما با دست تنظیم کنند زیرا حس پا در این بیماران کاهش می یابد و شاید متوجه داغی آب نشوند. بعد از شستشوی پا، حتما باید لای انگشتان پا را خشک کنند زیرا خیس و مرطوب ماندن بین انگشتان پا، فرد را مستعد ابتلا به عفونت قارچی می کند. اگر پوست پاهای این بیماران، خشک است و ترک می خورد، برای جلوگیری از ترک خوردگی و زخم شدن پا، پوست را حتما چرب کنند اما لای انگشتان را نباید چرب کرد زیرا این کار فرد را مستعد عفونت قارچی می کند.

اگر کسی در پی عفونت قارچی به زخم پای دیابتی مبتلا شد که علایمی نظیر خارش، سوزش و زخم دارد باید بلافاصله به پزشک مراجعه کند تا تحت درمان قرار گیرد. اگر متخصص پوست، ناخن کشیدن را توصیه کند، انجام این کار در محیط استریل و تحت نظر متخصص برای بیمار دیابتی مشکل ساز نیست.

راهنمــای کوتــاه کــردن ناخــن




ناخن های شما بازتاب کاملی از شما به عنوان یک فرد متشخص هستند. شاید لازم باشد ناخن هایی بلند و رنگارنگ را برای حضور در یک مهمانی بیارایید، یا بر عکس، برای مواقعی مانند ورزش و یا کار کردن، ترجیح دهید ناخن های خود را کوتاه کنید.

داشتن ناخن های کوتاه یا بلند، مهم نیست؛ نکته مهم این است که آن ها را به خوبی کوتاه شده باشند و همچنین تمیز، محکم و زیبا به نظر برسند.

گرفتن ناخن نقش بسیار مهمی در بهداشت فردی ایفا می کند. ممکن است ناخن گرفتن امری ساده به نظر برسد، اما در اغلب مواقع اگر به درستی انجام نشود میتواند مشکلات کوچکی مانند شکاف های ناخن یا فرو رفتگی ناخن در گوشت را برای ما به وجود آورد. پس برای اینکه ناخن هایی تمیز، محکم و سالم داشته باشید، قدم های زیر را به ترتیب ادامه دهید.

قبل از هر کاری مطمئن شوید که ابزار مورد نیاز را برای شروع کار آماده کرده اید:

۱ ناخن گیر

۲ سوهان ناخن

۳ دستمال

۴ لاک ناخن

پس از آماده کردن ابزار و رعایت این نکات، می توانید کار را شروع کنید:

۱ ناخن گیرهای کوچک و متوسط و دارای تیغه با انحنای کم، برای اصلاح ناخن های دست بسیار مناسب هستند. در عوض، ناخن گیر های بزرگ با تیغه بدون انحنا برای ناخن های پا نوع مناسب می باشند.

۲ ناخن گیرهای خود را تمیز و ضد عفونی کنید. قبل از شروع، حتما باید مطمئن شوید که ناخن گیرهای شما تمیز هستند. ناخن گیرهای خود را برای پاک کردن گرد و غبار و کثیفی های ناخواسته شستشو دهید. داشتن یک ناخن گیر شخصی توصیه می شود اما زمانی که شما و شخص یا اشخاص دیگری از ناخن گیرها به صورت مشترکی استفاده می کنید، ضدعفونی کردن ناخن گیر، قبل از شروع کار ضرورت بیشتری پیدا می کند.

۳ ناخن های خود را به خوبی شستشو دهید. شما می توانید به هنگام دوش گرفتن، ناخن های خود را هم تمیز کنید و یا دست و پای خود را با صابون های ضد باکتری بشورید. به خوبی آن ها را با حوله خشک کنید تا آب اضافه آن پاک شود. این مرحله نه فقط ناخن های شما را تمیز می کند، بلکه به آن ها کمک می کند تا نرم تر شده و در نتیجه کوتاه کردن آنها آن ها راحت تر شود.

۴ به دنبال یک مکان با نور خوب بگردید. شما باید گرفتن ناخن ها را در مکانی انجام دهید که نور مناسب باشد و شما به وضوح ببینید که در حال انجام چه کاری هستید. همچنین دستمال یا سطلی آماده کنید تا بتوانید ناخن های گرفته شده را به راحتی جمع آوری کرده و دور بریزید.

۵ قبل از شروع به کار آن ها را به دقت بررسی کنید. تصمیم بگیرید که آیا می خواهید آن ها را تا حدی که اندکی از سفیدی شان دیده شود، کوتاه کنید و یا اندکی بلندتر و با سرگرد یا صاف اصلاح شوند؟ پس از اینکه به نتیجه رسیدید، ناخن گیر را باز کرده و شروع به گرفتن ناخن ها کنید.

۶ حالا که شروع کرده اید، مهم نیست که از کدام انگشت شروع کنید؛ نکته مهم این است که ناخن گیر را به درستی بر روی ناخن ها حرکت دهید و به خوبی آنها را بچینید.

۷ ناخن گیر را در یک سمت ناخنی قرار دهید که می خواهید بگیرید. مطمئن شوید که قسمت انحنا دار تیغه ناخن گیر را روی قسمت سفیدی ناخن قرار داده اید. دقت کنید که ناخن گیر را زیاد زیر ناخن قرار ندهید تا غافلگیرانه پوست دست خود را ببرید. بهتر است اهرم را به آرامی فشار دهید و چنانچه کوچکترین دردی در دستان خود حس کردید، جای ناخن گیر را عوض کنید.

۸ اهرم را فشار دهید تا ناخن را چیده و یا به اصطلاح ناخن را بگیرد. با دقت انحنای ناخن را برای یک گرفتن هموار و صاف دنبال کنید. بعد از هر گرفتن، انگشتان را بررسی کنید تا پوست اضافی و یا تکه ناخن آویزانی بر آنها باقی نمانده باشد.

۹ پس از اینکه ناخن های دست خود را به خوبی اصلاح کردید، نوبت ناخن های پا است. بنشینید و یک سمت زانوی خود را بغل کنید تا به راحتی دستتان به انگشتانتان پا برسد و به آنها اشراف داشته باشید. اهرم ناخن گیر بزرگ خود را بگیرید و تیغه صاف آن را روی قسمت سفید ناخن پای خود قرار دهید. مطمئن شوید که ناخن گیر را به طوری قرار داده اید که پوست شما را نمی خراشد. اگر احساس ناراحتی کردید کمی جای ناخن گیر را عوض کنید.

۱۰ ناخن های پای خود را با دقت بگیرید. سعی نکنید ناخن ها را برای اینکه مثل شکل انگشت پا بشوند گرد بگیرید. آن ها را صاف کوتاه کنید تا از فرو رفتن ناخن در گوشه های گوشت انگشتان پا جلوگیری کنید. مطمئن شوید که ناخن های پای خود را با یک اندازه قابل قبول و متوسط می گیرید. به هیچ عنوان ناخن های پا را از ته کوتاه نکنید. افراط در میزان کوتاهی ناخن ها پا، فقط باعث درد و عذاب بیشتر در زمان رشد و فرو رفتن ناخن در گوشت می شود.

۱۱ حالا که تمام ناخن های خود را کوتاه کردید، با استفاده از سوهان ناخن هر سطح غیر هموار و خشنی که در ناخن های خود حس می کنید، صاف و یک دست نمائید. شما می توانید از سوهان ناخن، بعدها نیز استفاده کنید تا شکل ناخن خود را مورد توازن قرار دهید. زمانی که سوهان می کشید این کار را در یک جهت انجام دهید؛ از یک گوشه شروع و به سمت دیگر ناخن تان حرکت کنید.

۱۲ کمی مرطوب کننده به دست های خود بزنید و با مواد شوینده انگشتان خود را بشوئید تا پوست شاخی (پوست سفید کنار ناخن) را مرطوب نگه دارید. پوست شاخی بافتی است که صفحه ناخن (ناخن اصلی) را در قسمت پایه و اتصال به پوست و گوشت، می پوشاند.

نکات و هشدار ها

اگر در هنگام گرفتن ناخن، انگشتان دست یا پای خود را مجروح کردید، با استفاده از یک دستمال تمیز یا تکه ای پنبه محل جراحت را به آرامی فشار دهید تا خونریزی متوقف شود.

اگر شما ناخن های ضعیف یا شکننده دارید، توصیه می شود با استفاده از لاک بی رنگ آن ها را لاک بزنید تا به آن ها مقاومت بیشتر بدهید و از شکنندگی آن ها جلوگیری کنید

هر کفشی که امکان تنفس پا را از بین ببرد می تواند موجب بروز عفونت قارچی شود

میشله گرین باوم از بیمارستان سنت فرانسیس گفت: هر کفشی که امکان تنفس پا را از بین ببرد می تواند موجب بروز عفونت قارچی شود .

بسیاری از پوتین ها هستند که پا را گرم می کند و موجب عرق کردن پا می شوند و نپوشیدن جوراب موجب می شود هیچ چیزی برای جذب این عرق وجود نداشته باشد.
به گزارش نیویورک دیلی نیوز از این رو این عرق می تواند زمینه سازی برای رشد و نمو قارچ ها شود.
به گفته اولیور زونگ جراحی مرکز مراقبت پا در نیویورک قارچ ها در محیط های تاریک و مرطوب مانند درون پوتین های چرم و جیر رشد می کنند.
متخصصان می گویند اگر متوجه قرمزی، پوسته پوسته شدن، خارش در پاها، و یا هرگونه تغییرات پوستی مانند تاول، و ترک بین انگشتان پا شدید حتم بدانید مشکلی پیش آمده است .
جوراب پوشیدن موجب می شود پا در داخل کفش نفس بکشد. از سوی دیگر استفاده از پودر برای خشک نگه داشتن پا می تواند خطر ابتلا به عفونت های پوستی پا را کاهش دهد. 
- اگر از پوتین زمستانی خود استفاده نمی کنید آن را در یک کیسه نمدی بگذارید تا خشک و سالم بماند.

- پوتین های پیاده روی چرمی را زیاد روغن نزنید چون چرم را متلاشی و خراب می کند. واکس هم گزینه خوبی برای نگهداری از این کفش ها نیست.

- راه رفتن روی روغن ماشین به کف کفش شما آسیب می رساند.

- بوی عرق کفش با آب گرم از بین می رود. بعد از شستن و قبل از اینکه آن را روغن کفش بزنید بگذارید تا چند روز خشک شود.

- پوتین های خود را در آفتاب، در کیسه های پلاستیکی و در پارچه نگذارید. برای نگهداری از آنها، جعبه کفش گزینه خوبی است.

- در هنگام مسافرت، هر بار قبل از پوشیدن پوتین، سر کفش را رو به زمین گرفته و خوب تکان دهید و با دقت درون کفش را نگاه کنید. شاید عقرب ها در کفش گرم و مرطوب شما در حال چرت زدن باشند!

-  اگر پوتین یا لباس چرمی تان خیس شد آن را خیلی نزدیک به حرارت گرما قرار ندهید چون خشک و شکننده می شود. بعد از اینکه چرم خشک شد با روغن کفش یا هر روغنی که از پیه گاو، شتر یا بزکوهی می توانید تهیه کنید، آن را پاک کنید. از روغن خیلی زیاد استفاده نکنید به خاطر اینکه روزنه های هوا را پر می کند و باعث می شود که کفش یا لباس گرما را نگه ندارد.