گیاه زغال‌اخته به صورت درخت‌‌یا درختچه در کنار جریان آب و‌‌یا در بیشه ها می‌‌روید و از گروه گیاهان گل‌دار گلبرگ جدا محسوب می‌‌شود و در زبان انگلیسی به آن cornelian cherry گویند.گل های زغال‌اخته، زرد رنگ و خوشه‌ای می‌‌باشد و شهد فراوانی برای زنبورهای عسل دارد. برگ های سبز پررنگ، براق و نوک‌تیزی دارد.میوه آن به شکل بیضی و حدوداً به اندازه آلبالوی درشت است و طعم ترش و شیرینی دارد. رنگ میوه آن قرمز بسیار خوش رنگ می‌‌باشد .درختچه زغال‌اخته حدود ۳۰۰ سال عمر می‌‌کند و در حدود ۲۵ سالگی تا ۸ متر می‌‌رسد. این درخت به‌طور کلی ارتفاعی حدود ۸-۴ متر دارد. چوب آن بسیار محکم است و در صنعت نیز کاربرد دارد.
زغال‌اخته در منطقه وسیعی از اروپا، آسیا به خصوص ایران، ارمنستان و قفقاز می‌‌روید. محل رویش این گیاه در ایران، در جنگل‌های ارسباران، کوه‌های البرز، منطقه الموت، کوئین قزوین و در جنگل‌های بین مازندران و گیلان می‌‌باشد.
منطقه قزوین و رودبار به‌ویژه در حاشیه البرز، بیشترین تولیدکننده و صادر کنندگان زغال‌اخته کشور محسوب می‌‌شوند.
میوه نرسیده آن به علت داشتن اسید زیاد، بسیار ترش است، ولی میوه رسیده آن به رنگ قرمز تیره و خوشمزه و شیرین است.
این میوه در تابستان، عرضه و معمولاً به‌صورت تازه مصرف می‌‌شود، ولی به‌صورت خشک، مربا، کنسرو، ترشی، آبمیوه، سس، نکتار، ژله، مارمالاد، سرکه، لواشک و قرص‌های آنتی‌اکسیدان نیز مورد استفاده قرار می‌‌گیرد.
