بر گرفته از http://zendegiirani.persianblog.ir/post/2109/
بدزبانی کودک در یک موقعیت خاص، می تواند انگشت اتهام را به سمت پدر ومادری سوق دهد که در تربیت کودک نقش اول و مبرهنی دارند.
متاسفانه گاهی اوقات برخی از والدین آموزش لحظه به لحظه ای و اصل همانند سازی در تربیت را فراموش می کنند و گمان می برند که رفتار آنها در این وقت مقتضی بهنجار است و کودک آنها نیز به این نکته اشراف دارد و آن را درک می کند. فراموش کاری و تبعیت ازاین اندیشه ی ناموجه و غلط ، باعث می شود که کودک نه تنها متوجه اشتباه بودن این رفتار نشود بلکه ناسزا گویی را نیز بیاموزد...
بدزبانی کودک در یک موقعیت خاص، می تواند انگشت اتهام را به سمت پدر ومادری سوق دهد که در تربیت کودک نقش اول و مبرهنی دارند. روان شناسان کودک معتقدند که بدزبانی، پرخاش، فحش دادن، تمسخر و... محصول آموزش و تقلید کودک است، مواجهه کودک با جملات و کلمات نامناسب باعث می شود، وی ضمن شنیدن آن عبارات، آنان را در ذهن خود ضبط و ثبت نماید و در زمان مقتضی به تقلید از آموخته های خود از آنان بهره گیرد. متخصصان تربیتی اذعان دارند که رفتار تقلیدی کودک، قدرت شگفت آوری دارد و این خود ما هستیم که تعیین می کنیم فرزندمان چه چیزی را بشنود، ببیند،بفهمد و بالاخره این که انجام دهد؛ لذا بدین ترتیب می توان اظهار نمود که نظارت و کنترل والدین در اولویت اول چرخه غربالگری اعمال و رفتار مطلوب و نامطلوب هر والدی است و خزانه ی رفتاری و گفتاری هر کودکی را شکل می دهد.
بسیاری از والدین جوان، به دلیل استفاده کودکشان از کلمات نامطلوب و گاه ناسزا و دشنام، احساس خجالت و شرمندگی می کنند، به این گروه از والدین پیشنهاد می کنیم که استیصال و درماندگی را کنار بگذارید و وارد صحنه عمل شوید، شما باید دست به کار شوید تا خزانه ی لغات فرزندتان را اصلاح نموده و آن را دوباره بازسازی کنید.