در سال‌های اخیر میزان شیوع آسم افزایش یافته است که می‌توان از عوامل مهم آن نوع رژیم غذایی مدرن (کمبود میوه و سبزیجات در غذا)، گسترش شهرنشینی و آلودگی‌های شهری، بعضی کپک ها و تغییر نحوه‌های زندگی کودکان به صورت اقامت بیشتر در خانه و درنتیجه رویارویی با مواد محرک را نام برد.

مراقب این کپک‌ها باشید تا کودک دلبندتان به آسم مبتلا نشوید 

تحقیقات نشان می‌دهد وجود سه گونه کپک در خانه می‌تواند شانس ابتلای نوزادان مستعد ابتلا به آسم را تا سن 7 سالگی، 25 درصد افزایش دهد.

جمعیت قابل‌توجهی از کودکان جهان از تنگی نفس رنج می‌برند، اما تا کنون عوامل محیطی مۆثر در ایجاد این عارضه شناخته نشده است.

به گزارش ساینس دیلی، قارچ‌های آسپرژیلوس ochraceus، آسپرژیلوس unguis و پنیسیلیوم variabile که اغلب در خانه‌هایی که بخشی از دیوارها و سقف آن ها توسط نشت آب تخریب شده، دیده می‌شوند. سه گونه‌ای هستند که وجود آن ها در خانه می‌تواند تهدیدی جدی برای سلامت تنفسی کودک در آینده باشد.

این مطالعه جمعیتی طی سال‌ها توسط محققان دانشگاه سینسیناتی، سازمان حفاظت محیط‌زیست و مرکز پزشکی بیمارستان کودکان این شهر روی حدود 300 کودک که حداقل یکی از والدین آن ها مبتلا به آلرژی بوده انجام شده و پیشرفت آلرژی را روی این کودکان تا 4 سال سالانه و پس از آن تا 7 سالگی بررسی کرده است. همزمان آلرژن‌ها و قارچ‌های موجود در محیط خانه بررسی شده‌اند. 

این مطالعه نشان می‌دهد 25 درصد از کودکانی که در خطر ابتلا به تنگی نفس هستند و در محیط‌هایی زندگی می‌کنند که این سه قارچ وجود دارد، تا سن 7 سالگی دچار تنگی نفس می‌شوند. در میان عوامل مختلف آلاینده تنها عامل خطری که می‌تواند تا این سن روی ابتلای کودکان موثر باشد، وجود کپک‌ها در زمان نوزادی این کودکان در محیط خانه است.

مطالعات رپونان و همکاران او نشان می‌دهد از میان 36 گونه کپکی که می‌توانند منشاء آلودگی در محیط خانه‌ها باشند، دو گونه آسپرژیلوس و یک گونه پنیسیلیوم در افزایش احتمال ابتلا به تنگی نفس در جمعیتی که شانس بیشتری برای ابتلا به این بیماری‌ دارد، مۆثر است.

رپونان می‌گوید: "این تحقیق به خوبی اثبات می‌کند که وجود کپک‌های خاص در محیط خانه اثر قابل‌توجهی در ابتلا به تنگی نفس و ایجاد حالت آسم در فرد دارد. باید خانه‌هایی که توسط نشت آب بخش‌هایی از آن ها تخریب شده، مخصوصا در مناطقی که سطح درآمد افراد پایین‌تر است، تعمیر شده و مبارزه با حضور کپک‌هایی که عامل تنگی نفس هستند، آغاز شود. این شیوه زمانی که می‌دانیم چه گونه‌هایی را باید هدف بگیریم، به مراتب مۆثرتر عمل خواهد کرد".

عوامل آغازگر علائم و حملات آسم را بشناسید

راه های متعددی وجود دارد که شما می توانید از طریق آن ها، از شدت بیماری کودک خود کم کنید. شما می توانید با شناخت و دوری از تماس کودک خود با عوامل آغازگر آسم، از شروع حمله پیشگیری نمایید.

در این رابطه از پزشک خود بخواهید تا در شناسایی و راه های پیشگیری از تماس عوامل محرک و مزاحم به شما کمک کند.

در اینجا به نمونه ای از عوامل آغازگر حملات و علائم آسم و راه های اجتناب از آن ها اشاره می کنیم.

عوامل حساسیت زای حیوانات

- حیوانات خانگی را از داخل خانه بیرون ببرید.

- به هیچ وجه اجازه ورود حیوانات خانگی را به اتاق ندهید.

- از حضور در خانه ای که حیوان خانگی دارند اجتناب کنید.

- از به کار بردن بالش یا تشک حاوی پر و پشم و کرک اجتناب کنید.

هیره موجود در گردوخاک خانه ها

هیره ها بندپایانی میکروسکوپی هستند ( به اندازه طولی حدود 1/0 میلی متر ) که معمولا با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند.

 - بالشت ها و تشک ها را در پوشش هایی غیرقابل نفوذ بپیچید.

- کلیه ملحفه ها را هفته ای یک بار در آب داغ ( 55 درجه سانتی گراد) بشویید.

- رطوبت خانه و محیط های در بسته را کاهش داده و در حد کمتر از 50 درصد نگه دارید.

- در صورت امکان، از قالی به عنوان کف پوش استفاده نکنید.

- در فصول گرده افشانی، پنجره های خانه را بسته نگه دارید.

- از منابع تکثیر قارچ مانند برگ های خیس و کود باغچه اجتناب کنید.

- در صورت امکان از دستگاه تهویه و تصفیه هوا استفاده کنید.

دود سیگار

دود سیگار که حاوی صدها ماده مختلف شیمیایی و سمی است، یکی از مهم ترین عوامل محرک و آغازگر حملات آسم به شمار می رود. بنابراین توصیه می شود:

- در صورت ابتلای به آسم، به هیچ وجه سیگار نکشید.

- اجازه سیگار کشیدن در محیط خانه را به هیچ شخص دیگری ندهید.

با توجه به این که بیماری آسم درمان قطعی ندارد، ولی تقریبا همیشه قابل کنترل است و با رعایت مهم‌ترین عامل در کنترل آسم کودکان، آگاهی کودک و پدرو مادر نسبت به بیماری‌، علل آن، علائم آن، رعایت دقیق دستورات درمانی و مراجعه ‌منظم به پزشک است.

از این رو اطلاع رسانی درباره آسم کودکان، در صدر اولویت‌های بهداشتی و درمانی کودکان در بسیاری از کشورهای دنیا است.

فرآوری: معصومه آیت اللهی

بخش سلامت تبیان

راه های درمان بیماری آسم کدام است؟

درمان این بیمار، دو اصل مهم دارد:

الف) فرد مبتلا باید بداند که آسم، یک بیماری مزمن است و ممکن است در طی زندگی او، به طور متناوب تشدید شود و نیاز به درمان طولانی مدت داشته باشد، ولی خوشبختانه بیماری کاملاً قابل کنترل است.

ب) مساله بعدی این است که این بیماری صد در صد قابل درمان نیست، ولی قابل کنترل است و اگر کنترل نشود و درمان جدی گرفته نشود، می تواند خطرناک و حتی کشنده باشد. اما اگر بیمار به پزشک خود اعتماد کند و دایم با پزشک در ارتباط باشد و بیماری خود را قبول کند و از آن نترسد (با توجه به این بیماری حدود 10 درصد کل افراد جامعه را در برگرفته است)، کاملاً کنترل می شود.

راه های درمان، بر سه اصل استوار می باشد:

اول اینکه آسم و علت های دیگری که باعث تشدید آن می شوند، به درستی توسط پزشک تشخیص داده شوند. چه بسا فردی، سال ها با تشخیص آسم تحت درمان قرار می گیرد و بعداً پزشک متوجه می شود که بیمار داروی نامناسبی مانند پروپروانولول یا ایندرال مصرف می کرده که این داروها، باعث تشدید بیماری آسم می شوند و یا علت دیگری مانند ریفلاکس معده (ترش کردن غذا) وجود دارد.

مساله بعدی سینوزیت می باشد. بیمار باید حتماً از علایم سینوزیت آگاه باشد و در صورت وجود ترشحات پشت حلق، به پزشک خود گزارش دهد تا پزشک نسبت به درمان آن اقدام کند.

سومین مساله تماس با مواد حساسیت زا می باشد، مثل تماس با پرندگان، ادرار و مدفوع حیوانات، گرده های گل ها و گل کاری.

مسایل غیر ریوی هم می توانند باعث تنگی ریوی و بروز علایمی شبیه آسم شوند مانند نارسایی قلبی. حتی کم خونی می تواند باعث تنگی نفس شود که باید با علایم آسم افتراق داده شود.

در درمان های غیر دارویی حذف آلرژن ها در مواقع لازم به نفع بیمار می باشد و اگر بیماران بتوانند از محل آلوده به یک محل سالم نقل مکان کنند، بسیار خوب است.

مساله بعدی تغذیه می باشد، البته توصیه خاصی در مورد هیچ غذایی از طرف پزشک داده نمی شود و فقط عنوان می شود که وقتی با مصرف هر غذایی احساس می شود که مشکل تشدید می گردد باید از برنامه غذایی حذف شود در نتیجه غذاهایی را که ایجاد حساسیت می کنند نباید مصرف کرد مانند انواع فلفل، زعفران، کرفس، انگور و خربزه.

در درمان دارویی، داروها را به دو گروه عمده تقسیم بندی می کند: گروه اول داروهایی هستند که موقع حمله ی آسم باید مصرف شوند، مثل اسپری سالبوتامول که به وسیله آن بایستی سریعاً برونش باز شود.

توصیه می شود که هر بیماری همیشه اسپری سالبوتامول را همراه داشته باشد و بهتر است با وسایل کمک اسپری مصرف شوند و چنانچه مشکل بیمار با اسپری برطرف نشود، حتماً به بیمارستان مراجعه کند.

گروه دوم داروهایی هستند که باعث جلوگیری از حمله آسم می شوند، مانند داروهای کورتون، انوع داروهای خوراکی گشاد کننده برونش و اسپری های ترکیبی که اگر درست مصرف شوند، کم عارضه ترین انواع داروها می باشند.

در مورد اسپری باید گفت که انواع اسپری به هیچ عنوان باعث عادت کردن نمی شود، ولی حتماً باید به صورت صحیح استفاده شوند.

عدم درمان به موقع بیماری آسم، چه عواقبی ممکن است داشته باشد؟

عدم درمان به موقع نه تنها باعث می شود که شخص معضلات اجتماعی پیدا کند، بلکه شخصیت اجتماعی بیمار نیز تحت تأثیر قرار می گیرد و ضربه روحی بزرگی به بیمار وارد می شود. این بیماری باعث می شود فرد از کارش غیبت کند و از نظر اقتصادی نیز دچار مشکل شود.

آسم می تواند به قلب و عروق فشار بیاورد و باعث اختلالات قلبی و عروقی شود و فرد را از نظر یادگیری نیز تحت تأثیر قرار دهد.

چرا آسم زیاد شده است؟

در طی 3 دهه ی گذشته بر میزان شدت و شیوع آسم، آلرژی بینی و سایر آلرژی ‌ها، هزینه ‌های بهداشتی درمانی و اقتصادی و کاهش کیفیت زندگی بیماران در جوامع گوناگون افزوده شده است.

سالانه حدود 15 میلیون نفر در جهان مبتلا به آسم می ‌شوند و در کشورهای توسعه یافته شیوع آسم بیشتر و مرگ و میر کمتر است و بر عکس در کشورهای درحال توسعه شیوع آسم کمتر و مرگ و میر بیشتر است.

در بروز آسم عواملی مانند سن، جنس، قومیت و نژاد اهمیت دارد. به طوری که در کودکان 12 تا 14 سال، شیوع بیماری آسم 10 تا 20 درصد است. در تهران این آمار به 35 درصد می ‌رسد، یعنی یک سوم جمعیت مبتلا به آسم هستند. حدود 20 تا 30 درصد از افراد جوامع مختلف دچار آلرژی بینی می ‌شوند.

بیش از 500 میلیون نفر در جهان از آلرژی بینی رنج می ‌برند، که کاهش کیفیت زندگی باعث به وجود آمدن آن می ‌شود.

به گزارش خبرنگار اجتماعی فارس مصطفی معین رئیس انجمن آسم و آلرژی ایران در سومین سمینار آسم و رینیت آلرژی در کودکان که در کتابخانه ملی برگزار شد، گفت: تماس با آلرژن‌ ها، سوء تغذیه از نوع چاقی، عدم تحرک، مصرف الکل، از عوامل بروز آسم است.

* عوامل محیطی در بروز آسم بسیار تاثیرگذار است که عفونت ‌ها، ویروس‌ ها، قارچ ‌ها و مسائل ژنتیکی می ‌تواند زمینه‌ ساز بروز آسم باشد.

* در محیط‌ های روستایی به دلیل این که تعداد اعضای خانواده زیاد بود، اگر فردی در این خانواده بیمار می ‌شد بیماری خود را به دیگران سرایت می ‌داد و بقیه افراد خانواده نسبت به بیماری ایمن می‌ شدند ولی در جامعه امروزی به دلیل این که خانواده ‌ها کم جمعیت شده‌ اند، بروز بیماری در آن ها بیشتر است.

* آنتی ‌بیوتیک ها باعث تغییر در سیستم ایمنی بدن می ‌شوند.

* زندگی آپارتمان نشینی در به وجود آمدن آسم نقش زیادی دارد و به دلیل این که رطوبت در آپارتمان نشینی وجود دارد، باعث افزایش آلرژی می ‌شود.

* سوسک ها و قارچ‌ ها در ایجاد آسم نیز موثر هستند.

عفونت ‌های ویروسی تنفسی، افزایش تماس با مواد شیمیایی و بیولوژیکی، دود سیگار، آلرژن ‌های محیطی در فضای بسته آپارتمان‌ ها، بحران آلودگی هوا در کلان شهرهای پرترافیک و فاقد مدیریت شهری کارآمد، تماس طولانی با آلاینده‌های صنعتی و مواد حساسیت‌ زای شغلی، مصرف مواد غذایی آماده باعث بروز آسم شده است.

تغییر سبک زندگی سنتی کشاورزی در محیط پاک و طبیعی روستا با خانواده‌ های پُرفرزند و شیوع بیشتر عفونت ‌ها، با زندگی مدرن شهری و آپارتمانی با خانوداه ‌های کم فرزند و مصرف آنتی بیوتیک ها، همراه با استرس‌ های روانی و اجتماعی، در تعامل با زمینه ارثی آسم و آلرژی به عنوان ساز و کارهای این بیماری است.

تبیان

دارو درمانی در آسم

تا چند سال پیش درمان آسم با داروهایی مثل تئوفیلین و آمینوفیلین که برونش را گشاد می‌ کردند، بود ولی از دو دهه پیش تا‌ کنون که مشخص شده التهاب و تورم مخاط راه‌ های هوایی عامل ایجاد این بیماری است، سنگ بنای درمان بیماران آسمی تجویز داروهایی با اثرات ضد‌ التهابی مثل کورتون است اما چون این بیماران نیاز به تجویز طولانی مدت دارو دارند، باید از کورتونی استفاده شود که تا حد امکان حائز اثرات موضعی باشد ولی جذب سیستمیک و عارضه جدی نداشته باشد.

برای همین به جز در موارد خاص که در دوره‌ های کوتاه ‌مدت به بیماران در زمان حمله، کورتون به ‌صورت خوراکی یا تزریقی توسط پزشک مجرب تجویز می ‌شود، بیماران هیچ ‌گاه نباید اقدام به مصرف کورتون خوراکی یا تزریقی به ‌صورت دوره ‌ای یا مستمر کنند. به همین جهت تجویز داروهای کورتون ‌دار استنشاقی که غالبا جذب نمی ‌شوند و در دوزهای متعارف کم ‌ترین میزان عوارض جانبی را دارند، با یا بدون تجویز داروهای طویل‌ الاثر گشاد‌ کننده برونش، توصیه می ‌شود.

دوز دارو مهم است

یکی از مهم‌ ترین نکات در مورد بیماران آسمی این است که این بیماران حتی در زمانی که علائم بیماری با مصرف دارو فروکش می‌ کند یا قطع می ‌شود، به هیچ عنوان نباید بدون نظر پزشک اقدام به کم کردن میزان دارو یا قطع اسپری تجویز شده کنند و اجازه دهند که پزشک با سؤالات منطقی در ویزیت‌ های دوره‌ ای و در صورت نیاز تکرار اسپیرومتری تصمیم بگیرد که در زمان مقتضی دوز دارو را کاهش دهد.

آسم خارج از کنترل

مهم ‌ترین عامل در کنترل نشدن آسم بیماران، عدم‌ تعهد بیمار به مصرف پیوسته و منظم داروهای استنشاقی است و مهم ‌ترین نکته که در قریب به 30 تا 50 درصد از بیماران دیده می ‌شود، ابتلای همزمان به رینیت و سینوزیت آلرژیک است.

درصد قابل ‌توجهی نیز با یا بدون علامت دچار رفلاکس اسید از معده هستند. در این موارد غالبا پزشک با بررسی ‌های مختلف می ‌تواند به تشخیص این بیماری‌ ها برسد و با تجویز داروهای مناسب و درمان این بیماری ‌ها شانس کنترل آسم هم بالاتر برود.

داروهایی که برای درمان آسم به کار می روند، به دو دسته تقسیم می شوند:

داروهای زود اثر

به محض شروع اولین علائم  آسم مصرف می شوند. اثرات این داروها را در عرض چند دقیقه احساس خواهید کرد.

هر فرد آسمی به یک داروی زوداثر یا " خلاص کننده "، برای توقف علائم آسم، قبل از این که بدتر شود نیاز دارد. بتا آگونیست های استنشاقی کوتاه اثر، داروهای کوتاه اثر ارجح هستند. این داروها متسع کننده برونش هستند. این داروها سریع عمل می کنند تا عضلات منقبض اطراف راه های هوایی شما را گشاد کرده، طوری که راه های هوایی بیشتر باز شده و اجازه دهند هوای بیشتری عبور کند.

باید داروهای زود اثر خود را به محض احساس علائم آسم، مثل سرفه، خس خس، فشار سینه یا نفس تنگی مصرف کنید. اسپری زود اثر تان را همیشه به منظور حمله آسم همراه داشته باشید.

پزشک تان ممکن است توصیه کند داروی زوداثر خود را در مواقع دیگر، مثلا قبل از ورزش مصرف کنید.

داروهای کنترل دراز مدت

این داروها هر روز و برای مدت زمان طولانی خورده می شوند تا از علائم و حملات یا دوره های آسم پیشگیری کنند. اثرات کامل این داروها را بعد از مصرف شان برای چند هفته خواهید دید. بیماران دچار آسم پایدار به داروهای کنترل طولانی اثر نیازمند هستند.

موثرترین داروی کنترل دراز مدت برای آسم یک کورتیکواسترویید استنشاقی است، زیرا این دارو تورم راه های هوایی را که در حمله ی آسم شایع است کاهش می دهد.

کورتیکواستروییدهای استنشاقی، یا به اختصار استرویید، داروی ارجح برای کنترل آسم خفیف، متوسط، و شدید پایدار هستند. این دارو ها اگر با راهنمایی پزشک مصرف شوند، عموما ایمن هستند.

در برخی بیماران، قرص یا شربت های استروئید برای مدت کوتاهی از زمان استفاده می شوند تا آسم را کنترل کنند. شکل قرص یا شربت ممکن است برای کنترل آسم شدید هم مصرف شوند.

سایر داروهای کنترل دراز مدت شامل:

* بتا آگونیست های طولانی اثر استنشاقی. این داروها متسع کننده ی برونش یا شل کننده ی عضله و نه ضد التهاب هستند. این داروها برای کمک به کنترل آسم متوسط و شدید و پیش گیری از علائم شبانه مصرف می شوند. بتا آگونیست های طولانی اثر معمولاً با داروهای کورتیکواسترویید استنشاقی مصرف می شوند.

* تعدیل کننده های لوکوترین مانند مونتلوکاست(montelukast)، زافیرلوکاست(zafirlukast) و زایلتون(Zileuton) که به تنهایی در درمان آسم پایدار خفیف، یا همراه کورتیکوستروییدهای استنشاقی در درمان آسم متوسط تا شدید به کار می روند.

* کرومولین و ندوکرومیل که در درمان آسم خفیف پایدار به کار می روند.

*  تئوفیلین که به تنهایی در درمان آسم پایدار خفیف یا همراه کورتیکواستروییدهای استنشاقی در درمان آسم پایدار متوسط به کار می رود.

بیمارانی که مصرف تئوفیلین دارند باید سطح خونی دارو را چک کنند تا مطمئن شوند مقدار دارو مناسب است.

بسیاری از افراد مبتلا به آسم، به یک متسع کننده ی برونش کوتاه اثر برای استفاده در زمان وخامت علائم و داروهای کنترل آسم دراز مدت روزانه برای درمان التهاب مداوم نیازمند هستند.

به مرور زمان پزشک تان ممکن است به اعمال تغییراتی در درمان آسم ملزوم شود. ممکن است نیاز به افزایش مقدار دارو، کاهش مقدار دارو یا امتحان ترکیبی از داروها داشته باشید. با اطمینان با پزشک تان برای یافتن بهترین درمان همکاری کنید. هدف، کمترین میزان داروی مورد نیاز برای کنترل آسم تان است.

بیشتر داروهای آسم استنشاقی هستند. آن ها مستقیم به درون شش های شما می روند، جایی که مورد نیاز هستند. انواع گوناگونی از اسپری ها وجود دارد و بسیاری نیاز به تکنیک های خاص دارند. مهم است که بدانید چگونه اسپری خود را درست مصرف کنید.

استفاده از پیک فلومتر

پزشک شما ممکن است توصیه کند که به عنوان بخشی از برنامه روزانه ی مراقبت از خود، یک وسیله ی دستی به نام پیک فلومتر(peak flow meter) در خانه برای کنترل میزان کارآیی ریه های تان به کار برید.

شما پیک فلومتر را با انجام یک نفس عمیق به داخل و سپس دمیدن هوا به طور محکم درون دستگاه به کار می برید. پیک فلومتر سپس به شما یک عدد ماکزیمم جریان نشان می دهد که به شما می گوید با چه سرعتی هوا را بیرون داده اید.

شما به دانستن عدد ماکزیمم جریان " مناسب خود " نیاز دارید. این کار را با ثبت روزانه عدد ماکزیمم جریان برای چند هفته تا وقتی آسم تان کنترل شود، انجام دهید. بالاترین عددی که در طول این زمان به دست می آورید جریان ماکزیمم مناسب شما است. سپس می توانید اندازه های جریان ماکزیمم آتی را با جریان ماکزیمم شخصی خود مقایسه کنید و این امر نشان خواهد داد آیا آسم تان هنوز تحت کنترل است.

پزشک تان به شما خواهد گفت چگونه و کی پیک فلومتر تان را استفاده کنید و چگونه داروهای تان را بر اساس نتایج به دست آمده مصرف نمایید. ممکن است به شما توصیه  شود پیک فلومتر خود را هر روز به منظور پیگیری میزان کیفیت تنفس تان انجام دهید.

پیک فلومترتان می تواند کمک کند از یک حمله آسمی احتمالی حتی قبل از این که متوجه علائم باشید آگاه گردید. اگر پیک فلومتر تان نشان دهد که تنفس تان بدتر شده است باید برنامه عملیاتی اورژانسی آسم خود را پیگیر باشید. داروهای زود اثر یا سایر داروهای توصیه شده توسط پزشک تان را مصرف کنید. سپس می توانید پیک فلومتر را جهت رؤیت میزان پاسخ دهی راه های هوایی تان به دارو استفاده کنید. 

از پزشک خود در مورد چگونگی مراقبت از آسم خود بپرسید. شما باید بدانید:

* چه چیزهایی تمایل به بدتر کردن آسم تان دارند و چگونه از آن ها پرهیز کنید.

* چگونه و کی پیک فلومتر خود را استفاده کنید.

* چه داروهایی مصرف کنید، چقدر مصرف کنید، کی آن ها را مصرف کنید وچگونه آن ها را صحیح مصرف کنید.

* چه وقت با پزشک خود تماس بگیرید یا او را ببینید.

درمان آسم در کودکان

کودکان مبتلا به آسم مانند افراد بالغ آسمی باید یک پزشک را برای درمان آسم شان انتخاب کنند. درمان شامل تست حساسیت، یافتن راه های کاهش مواجهه با موادی که آسم را ایجاد می کنند و دریافت دارو می باشد.

کودکان کم سن به کمک والدین و سایر افراد خانواده برای کنترل آسم شان نیاز خواهند داشت. کودکان بزرگ تر می توانند یاد بگیرند از خودشان مراقبت کنند و برنامه خود مراقبتی شان را با نظارت کمتر انجام دهند.

داروهای آسم برای اطفال شبیه انواعی است که بالغین مصرف می کنند ولی مقادیر کمتر است. اطفال مبتلا به آسم ممکن است به یک اسپری زوداثر یا " رها بخش " برای حمله ها و درمان روزانه برای کنترل آسم شان نیازمند باشند. کودکان با آسم متوسط یا شدید باید استفاده از یک پیک فلومتر را جهت کمک به کنترل کردن آسم شان یاد بگیرند. استفاده از یک پیک فلو متر می تواند بسیار مفید باشد زیرا کودکان اغلب برای توصیف علائم خود مشکل دارند.

والدین باید نسبت به علائم احتمالی آسم در اطفال مانند سرفه شبانه، سرماخوردگی مکرر، خس خس یا سایر مسائل تنفسی هوشیار باشند. اگر حدس می زنید کودک شما آسم دارد یا آسم کودک تان خوب کنترل نشده است، او را برای معاینه و آزمایش به دکتر ببرید.

پزشک داروهایی بر اساس علائم و نتایج آزمایش برای کودک تان انتخاب می کند. اگر کودک تان آسم دارد نیاز دارید برای پیگیری مرتب و اطمینان از این که او داروها را صحیح مصرف می کند به دکتر مراجعه کنید.

درمان آسم در بالغین مسن

افراد مسن ممکن است نیازمند تنظیم درمان آسم شان به علت سایر بیماری ها یا مسائلی که دارند باشند. بعضی داروها(مثل بتا بلاکرهای مصرفی در درمان پُرفشاری خون و گلوکوم، آسپرین و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی) می توانند با داروهای آسم تداخل کنند یا حتی سبب حملات آسم شوند. مطمئن شوید درباره همه ی داروهایی که مصرف می کنید به دکتر خود گفته اید، حتی انواع بدون نسخه.

مصرف استروئیدها ممکن است روی تراکم استخوان در بالغین اثر گذارد، لذا از پزشک تان در مورد مصرف مکمل های کلسیم و ویتامین D و سایر راه های کمک به حفظ قدرت استخوان ها سوال کنید.

منابع:

ایران کلینیک

همشهری - دکتر روزبه نقشین

علل بیماری آسم

مو و یا پوست حیوانات

گرد و خاک

آلودگی هوا

تغییرات آب و هوایی (به خصوص هوای سرد)

مواد شیمیایی موجود در هوا یا غذا

ورزش کردن

گرده افشانی گیاهان

قارچ گیاهان

عفونت تنفسی مانند سرماخوردگی

برگشت محتویات معده به مری (ریفلاکس)

استرس

دوران عادت ماهیانه خانم‌ها

دود تنباکو

سولفیت (ماده ای نگهدارنده در برخی غذاها و نوشیدنی‌ها)

مصرف آسپیرین، بتابلوکرها و دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی  (NSAID)

آلرژی به برخی غذاها مانند بادام زمینی و میگو

بسیاری از بیماران آسمی، دارای سابقه خانوادگی ابتلا بهآلرژی می‌باشند و به طور کلی یکی از اقوام آن‌ها، دچار بیماری تب یونجه و یا اگزما بوده‌اند.

داشتن آلرژی

اضافه وزن

کاهش وزن وزاد هنگام تولد

کشیدن سیگار

در معرض دود سیگار قرار گرفتن

مادران بارداری که سیگار می‌کشند، کودکشان را دچار آسم می‌کنند.

در معرض دود و یا آلودگی هوا قرار گرفتن

دارا بودن شغلی که با مواد شیمیایی سروکار دارد، مانند کشاورزی و آرایشگری

در معرض مواد آلرژی زا قرار گرفتن

عفونت باکتریایی و یا ویروسی

علائم بیماری آسم

برخی افراد، در دراز مدت تنگی نفس دارند.

خس خس سینه و یا سرفه، نشانه اصلی این بیماری می‌باشد.

سرفه با خلط و یا بدون خلط

کشیده شدن پوست بین دنده‌ها در هنگام تنفس

تنگی نفس در نتیجه ورزش و فعالیت بدنی

درد قفسه سینه

بدتر شدن خس خس سینه در شب و یا صبح زود

خس خس سینه با داروهایی که برای باز کردن راه‌های هوایی استفاده می‌شود، بهتر می‌شود.

رفلاکس (سوزش سر دل)، باعث بدتر شدن خس خس سینه می‌گردد.

علائم خطرناک بیماران آسمی

کبودی لب‌ها و صورت

از دست دادن هوشیاری و گیجی

تنفس بسیار سخت

سریع شدن ضربان قلب

اضطراب شدید

عرق کردن

غیر عادی نفس کشیدن

توقف تنفس

سینه درد

سفت و سخت شدن سینه