تبیان، دستیار زندگی

تا هشیاری، به طعم مستی نرسی                      تا تن ندهی، به جان پرستی نرسی

تا در ره عشق دوست، چون آتش و آب             از خود نشوی، نیست، به هستی  نرسی

گر آمدنم ز من بُدی، نامدمی                       ور نیز شدن، ز من بُدی، کی شُدمی

به زان نبُدی، که اندرین دهر خراب               نه آمدمی، نه شدمی، نه بُدمی

تا کی ز غم جهان امانی خواهی                   تا کی به مراد خود جهانی خواهی

چون در خور خویشتن تمنا نکنی                 زین مسجد و زان می‌کده نانی خواهی

این هم چند نمونه از بیت‌های زیبای وی

آن‌چنان زی که بمیری به‌ رهی

  نه چنان زی که بمیری به رهند

ای بی‌خبر از سوخته و سوختنی 

عشق آمدنی بود نه ‌آموختنی

 با بدان کم نشین که در مانی

  خو پذیر است نفس انسانی

در جستن نان، آب رخ خویش مریزید

   در نار مسوزید روان از پی نان را

هر کجا ظلم رخت افکنده است

  مملکت را ز بیخ بر کنده است

ای سنایی کفر و دین در عاشقی یکسان شمر

  جان ده اندر عشق و آنگه جان ستان را جان شمر

هست خوش باشد کسی را کو ز خود باشد بری  

خوش بود مستی و هستی خاصه بر روی نگار

من به حق باقی شدم اکنون که از خود فانیم  

     هان ز خود فانی مطلق شو به حق شو استوار