تبیان، دستیار زندگی

نویسنده: ری‌را عباسی برگرفته از  http://www.vazna.ir/?p=2102

مقاله‌ی ارائه شده براساس مطالعات و تجربه، برای پاسخگویی به این پرسش، که رسالت هنرمند درچیست؟ و سرآمد شعر کهن در صلح چه کسی‌ست؟

این مقاله حول چهار محور؛

* صلح در غزلیات سعدی.

* عقل‌گرایی در عشق.

* فرا زبانی سعدی در زمان.

* نگاهی کوتاه به شخصیت و دوران تاریخی اجتماعی سعدی.

تنظیم این مقاله با روشی علمی و منصفانه به دور از یک سوی‌نگری، با استفاده از کتب مرجع و سایر مستندات مکتوب،همچنین یافته‌های اینترنتی و آموزه‌های دانشگاهی و سعدی پژوهان کهن و معاصر نگاشته شده است. نمونه‌هایی از اشعار سعدی با تشریح و توضیح، و در پایان ضمن جمع‌بندی،چند پیشنهاد کاربردی و نظری در راستای همین موضوع ارائه شده است.

در پایان به پیشنهادات نظری و عملی بسیار کوتاهی اشاره شده است.    

پیشنهادات کاربردی در محورهای زیر:

۱- کاربردی کردن، مفاهیم ذهنی مقولاتی نظیر “صلح” در زندگی فردی، خانوادگی اجتماعی،
با مدد از هنرمندان، ادیبان و صاحبنظران، که می‌توان در این راستای مهم و دشوار یاری
گرفت:

کاربردی کردن  محورهای زیر:

گنجاندن واحدهای آموزشی  ”صلح” در مهد کودک‌ها – مدارس-  دانشگاه‌ها…

۱. ساختن مدارس صلح با مشارکت دولت و مردم *

۲٫ توجه به خواسته‌های انسانی در هر شرایطی به‌ویژه سربازان و تغییر در نظام فکری ارتش‌ها .*

۳٫ ارائه‌ی اصولی که رسانه‌های جمعی و دولتی نظیر رادیو و تلویزیون، نشریات – مجلات – سایت‌های اینترنتی در چارچوب‌هایی برای جلوگیری از مفاهیم خشونت و رقابت‌های بیمارگونه را درنظر بگیرند.

برای مثال اخبار جهان برمبنای فرهنگ خشونت جای خود را برمبنای فرهنگ صلح پایه‌گذاری کند. انسان امروز مرتب شاهد اخبار سیاه است.

۴. مطالعه و بررسی و بازنگری متون کهن و به‌ویژه اهمیت به هنر معاصر و تقویت صلح‌طلبی و برابری و نوع‌دوستی در مردم.

۵. ارتباط  و ایجاد انجمن‌ها – سازمان‌ها – مراجع اجتماعی در سطح جهانی.

در پیشنهادات نظری:

 بیش‌تر تجدید نظر در نحوه‌ی نگاه و پیروی و تشویق فلسفه‌ها و دیدگاه‌های مثبت‌نگر است. در پرورش دوران جنینی و رشد، دوری مادر از هر خشونتی. و در دوران رشد کودک پرهیز از هر گونه بازی که بازتاب خشونت است، به‌ویژه بازی‌های کامپیوتری.

در پایان از پدر شعر صلح در جهان، سعدی نکو نام، مدد می‌گیرم و با شعری از او برایتان
صلح و آرامش آرزو دارم:

بختِ پیروز که با  ما  به خصومت می‌بود 

بامداد  از در ِ من  صلح‌کنان  باز  آمد