بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّمَا مَثَلُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا یَأْكُلُ النَّاسُ وَالأَنْعَامُ حَتَّىَ إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّیَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَیْهَآ أ َتَاهَا أَمْرُنَا لَیْلاً أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِیدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ (یونس24)
همانا مَثَل زندگى دنیا همچون آبى است كه از آسمان فرود آوردیم، پس گیاهِ زمین از آنچه مردم و چهارپایان مىخورند با آن در آمیخت )و روئید(، تا آنكه زمین )از آن گیاهان( زینت بگرفت و اهل زمین پنداشتند كه بر استفاده از آن همهى نباتات توانایند. )ناگهان( فرمان )ویرانى ما( شبى یا روزى آمد، پس آن را چنان درو كردیم كه گویى دیروز گیاهى وجود نداشته است. ما این گونه آیات خود را براى گروه اندیشمند تشریح مىكنیم.
