کره
اولین مدرک مستند تاریخی اعطای چای به یکی از خدایگان آباء و اجدادی در مراسمی در سال ۶۶۱ است که درآن یک پیشکش چای به روح شاه سورو از گایا، بنیانگذار سلسله جوموان گایا (Geumgwan Gaya) (۵۶۲-۴۲) تقدیم شدهاست.
شواهد به دست آمده از سلسله گوریو (۱۳۹۲-۹۱۸) نشان میدهد که هدایایی از چای در معابد بودائی به ارواح راهبان گرانقدر تقدیم میشدهاست. در دوره سلسله جوسیون (Joseon Dynasty) (۱۹۱۰-۱۳۹۲)، خانواده سلطنتی یی Yi و طبقه اشراف برای انجام آداب و رسوم ساده خود، در «مراسم روز چای» که یک مراسم فراگیر درآن زمان بود از چای استفاده مینمودند، در حالی که در مراسم چای مخصوص برای مناسبتهای ویژهای آن را بکار میبردند. این موارد در کشورهای دیگر وجود نداشت.
دراواخر دوره جوسیون، افراد معمولی به این مراسم میپیوستند و از چای برای برگزاری مراسم اشرافی استفاده میکردند، که درپی آن نمونه موجود در چین بر مبنای متن ژوگزای، تشریفات خانوادگی میباشد.ظروف سنگی رواج داشت، سرامیکآلات بیشتر معمول بود که عمدتاً در کورههای روستائی با خاک چینی کمیابی ساخته میشد، چراکه خاک چینی سلطنتی با دراگونهای آن از همه نادرتر بود.
ازلحاظ تاریخی ظاهر کاسهها و فنجانها بر اساس تاثیرات مذهبی، طبیعتگرا است. رنگ سبز بیدی یا یشمی آنها، پانچونگ، یا سینیهای رنگ و رفته برنز مانند برای مراسم بودائی چائی؛ نابترین رنگ سفید در طرحهای کمرنگ چینی آلات برای مراسم چای کنفسیوس؛ چینیهای زمختتر و بلورجات متمایل به طوسی برای مراسم چای آنیمیستی (روح باوران) و یا برای صادرات به ژاپن استفاده میشد که درآنجا به آن ظرف نگهداری برنج (gohan chawan) میگفتند. بافت سطحی نسبتاً هنرمندانه آن از خاک رس و ماسه در ترکیب با لایه نازکی از شیشه ساخته شده بود که به خصوص دارای ارزش بالا بوده و از آن کپی برداری میشد. تصادفی بودن این آفرینش (هنری) را میتوان به عنوان یک لحظه سرنوشتساز کنونی بیان کرد که برای اربابان تولید کننده چای از اهمیت برخوردار بودهاست.
برخلاف سنت چینی، هیچ یک از ظروف چای کرهای را در مراسم مزبور، به عنوان آزمایش در یک نت موسیقی زیبا بکار نمیبرند. در عوض قضاوت راجع به آنها براساس طبیعی بودن شکل، حس، و رنگآمیزی آنها است.