تبیان، دستیار زندگی

4)مهارت‌های پایه اجتماعی را به کودک بیاموزید

باید به کودکان بیاموزید که تماس چشمی برقرار کنند، با دیگران دست بدهند، بخندند و با احترام با بقیه ارتباط داشته باشند. می‌توانید با نقش بازی‌کردن و بازی با عروسک‌ها هم این چیزها را به کودک یاد بدهید. این‌که چطور در زمین بازی با دیگران همبازی شوند و… بچه‌هایی که در پیوستن به گروه‌های مختلف موفق عمل می‌کنند ابتدا مشاهده می‌کنند و سپس راهی برای ملحق‌شدن به گروه پیدا می‌کنند. این بازی‌ها را در خانه با کودک انجام دهید و مهارت‌های اجتماعی را تمرین کنید.

5)الگوی رفتاری با اعتماد به نفسی باشید

شما به‌عنوان والدین باید بتوانید با غریبه‌ها دوستانه برخورد کنید، به دیگران کمک کنید و برخورد آرام در واکنش‌های اجتماعی را در همه زمینه‌ها مدل‌سازی کنید. یادتان باشد کودک با دیدن آدم‌های اطرافش خیلی چیزها یاد می‌گیرد. اگر شما هنگام برخورد با دیگران احساس راحتی کنید و بتوانید با کلمات ساده ارتباط خوبی برقرار کنید، کودک شما هم این رفتار شما را می‌بیند و یاد می‌گیرد. پس سعی کنید، در برخورد با دیگران در سلام کردن و معرفی خودتان پیش‌قدم باشید و سر صحبت را شما باز کنید.

 کودکان خجالتی از اینکه اشتباه کنند یا کاری را غلط انجام دهند، در هراس هستند. آنها معمولا در جمع غریبه‌ها راحت نیستند و مدت زمان زیادی طول می‌کشد تا بتوانند با افراد تازه وارد ارتباط برقرار کنند

در مورد برخی کودکان برقراری ارتباط با غریبه‌ها آسان است. این کودکان روحیه اجتماعی قوی دارند و بسیار مهربان هستند. این بچه‌ها می‌توانند در بهترین شرایط با کودکان دیگر بازی کنند، بخندند و هر کودکی را که می‌بینند بلافاصله با او ارتباط برقرار کنند.

معمولا چند دقیقه ای از حضور این کودکان در جمع نمی‌گذرد که همه اسم این بچه ها را یاد می‌گیرند و می‌خواهند با آنها دوست بشوند. و آنقدر این ارتباط زود صمیمی می‌شود که گویی مدتها از دوستی آنها می‌گذرد.

درست نقطه مقابل این طیف هم وجود دارد که شامل کودکان خجالتی می‌شود. یک کودک خجالتی معمولا یا به پدر یا به مادرش آویزان است یا در شرایطی که به هیچکس نمی‌تواند اعتماد کند در گوشه‌ای تنها نشسته، سرش را پایین انداخته و با هیچکس صحبت نمی‌کند.

کودکان خجالتی معمولا در انجام هیچ کاری مداخله نمی‌کنند، به ندرت با کسی تماس چشمی پیدا می‌کنند و اگر جرات کنند و حرفی بزنند، درک مطلب و هدف آنها بسیار دشوار است.

معمولا والدین چنین فرزندانی با شرمساری اعلام می‌کنند که فرزند آنها در منزل اصلا چنین روحیاتی ندارد، حتی گاهی اوقات والدین این کودکان می‌گویند "ما در منزل نمی‌توانیم جلوی پرحرفی‌های اورا بگیریم.

حتما هم این حرف‌ها درست است زیرا یک کودک خجالتی عمدا نمی‌خواهد رفتاری دوستانه نداشته باشد بلکه به خاطر حضور شخصی جدید یا موقعیتی که تحمل آن برایش آسان نیست، بهتر می‌بیند که خود را درگیر شرایط نکند.

اما آنچه که نگرانی‌ها را برطرف می‌کند این است که خجالتی بودن در بین بچه‌های پیش از سن مدرسه خیلی عمومیت دارد و با رشد کودک این مشکل کمتر می‌شود. با تمام اینها کارهایی هست که شما می‌توانید با انجام آنها به رفع نگرانی و ترس کودک خجالتی خود کمک کنید.

با نام خدا و سلام
انصافا این موضوع خیلی برای من یکی کاربردی بود اخه دو تا پسر دارم یکی از اون یکی خجالتی تر.

پیشنهاد های راهبردی

1-در انتخاب مدرسه دقت کنید:

کودکان خجالتی در محیطی مناسب می توانند شکوفا شوند. سعی کنید مدرسه ای انتخاب کنید که نسبت معلم به دانش آموز بیشتر از 1 به 20 نباشد. قبل از شروع کلاسها فرزندتان را به مدت چند روز به مدرسه جدید ببرید، همچنین او می تواند معلمها را از نزدیک ببیند و با محیط مدرسه آشنا شود. به معلمش بگوئید که او خجالتی است و با کمک یکدیگر برنامه ای طراحی کنید تا فرزندتان احساس راحتی بیشتری کند. با آموزگار او در طی سال تحصیلی ارتباط نزدیک داشته باشید تا بدین وسیله بتوانید در حل مشکلاتش راحتتر برخورد کنید.

5-بدبینی او را از بین ببرید :

خجالتی بودن معمولاً از الگوها و تفکرهای منفی که باعث بدبینی می شود نشأت می گیرد مانند بچه ها مرا دوست ندارند.از آنجا که کودکان خجالتی آمادگی زیادی در گوشه گیری دارند، پس بهتر است بزرگسالان مواظب رفتار خود باشند و به کودکشان اجازه دهند تا نظاره گر کارهای اجتماعی آنها به عنوان بخشی از زندگی روزمره شان باشند. با این وجود، بهتر است که صبور باشید. با تقویت و جایگزین کردن افکار مثبت به فرزندتان در از بین بردن بدبینی و تفکرهای منفی ذهن او کمک کنید، مثل شما خیلی خوب با او بازی کردی و او را تشویق کنید که خود را باور کند و بداند که او هم می تواند مثل دیگران خوب بازی کند و کاری را انجام دهد .