دلیل تاکید مکتب تشیع بر مسئله انتظار و مهدویت امیدی است که در دل انسانها ایجاد می‌شود تا خداوند متعال نجات دهنده‌ای را برای انسانها بفرستد و جوامع اسلامی و بشری را از فسق و فجوری که تمام جهان را فرا گرفته برهاند.
شرایط پیش از ظهور به دو دیدگاه تقسیم می شود در دیدگاه اول همه جوامع بشری را ظلم و فساد و تباهی فرا می گیرد و ظالمان و مستکبران بر قشرهای ضعیف جامعه حکم فرما می‌شوند و در این برهه عده ای به دنبال اصلاح جامعه بر می‌آیند تا زمینه‌ساز ظهور یگانه منجی عالم بشریت حضرت صاحب الزمان باشند.
در هنگام ظهور حضرت، اسلام چهره واقعی خود را به مردم عرضه می کند ظلم و فساد جای خود را به عدالت می دهد و بدعت‌هایی که عده ای افراد سودجو یا بی خبر در دین گذاشته بودند از بین می رود و احکامی که به خاطر طول زمان و فشار ظالمین بر مردم سنگینی می کرد از مردم برداشته می‌شود.
عمل به دستورات دینی و تبلیغ احکام دین نشان از یک مسلمان واقعی و منتظر حقیقی است بطوری که مردم او را الگو در دستورات دینی برای خود قرار دهند.
