امام صادق (ع) می‌فرماید: «النِّیَّةُ أَفْضَلُ مِنَ الْعَمَلِ أَلَا وَ إِنَّ النِّیَّةَ هِیَ الْعَمَل» « نیت برتر از عمل است، بلكه همان عمل است.»
هیچ عبادتی بی نیّت خالصانه مقبول درگاه حق تعالی نیست. ( امام خمینی (ره) چهل حدیث امام، حدیث بیستم )
خالص یعنی چه؟
خالص یعنی پسند خدا را ببینی نه غیر او را
خالص یعنی فقط خدا ثناگویت باشد و برای جلب توجه و كسب آبرو و محبوبیت پیش غیر خدا كاری نكنی.
در كار خالص زیبایی و كیفیت و نیّت عمل مهمتر از كمیّت آنست. كار اندك، با نیّت قرب را بر كار بسیار با ریا ترجیح دهی. خالص یعنی خودت را برای خدا بخواهی، نه خدا را برای خودت و در یك كلام خادم خدا شوی و ملك او و دلت خانه او..
خالص یعنی بعد از هر كاری مراقب باشی تا با ریا و منت و آزار تباهش نكنی و مبادا ! ذكری از آن بیاوری.
خالص یعنی شرك ریا در نیتت وارد نشود یا برای حبّ ریاست و مقام كاری نكنی.
در كار خالصِ برای خدا، رسیدن به حور و قصور بهشتی جایی نمی‌یابی كار خالص همه‌اش یقین است و قوت ایمان، شك و شرك راهی ندارد.
-------------------
هر چه به كار خود مغرور نشویم، خالصتریم.
هر چه در كارمان متواضع باشیم، خالصتریم.
هر چه كارهای خوبمان در برابر عظمت او، به چشممان نیاید، خالصتریم.
هر چه در كارمان توقع مدح دیگران را نداشته باشیم، خالصتریم.
هر چه در كارمان مستقلاً ، اعتماد به غیر خدا نداشته باشیم خالصتریم.
اهل معرفت نماز شب می‌خوانند نه برای وسعت روزی ، صدقه میدهند نه برای دفع بلا. زكات مال می‌پردازند نه برای توسعه‌ی مال، كه همه و همه را برای قرب حق و رضایت دوست میدهند.
(برگرفته از سخنرانی استاد محترم سركار خانم زهره بروجردی سایت http://www.emamraoof.ir )
