تبیان، دستیار زندگی

تشییع نامه - پنجم - میهمانی با شکوه
گزارشی اجمالی از مراسم تشییع پیکر های 6شهید گمنام و شهید علافچیان - اصفهان -25خرداد91
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نمیدونم باید از کجا شروع کنم، ولی پس از طی مراحلی که خودش داستانی است مفصل؛ حدود 10:30 شب ، دوباره بازگشتم در آغوش شهدا...

و دوباره زیارت دوره ای انجام دادیم در گلستان؛ در این هنگام، دوستان، بشارتی بهم دادند که در پوست خودم نمی گنجیدم و برای فرا رسیدن لحظه ی موعود لحظه شماری میکردم که در ادامه خواهم گفت.
در طول مدتی که مشغول زیارت دوره بودیم، به صحنه ای برخوردم که غمبار ترین لحظه بود برایم (البته دلیلش را نمیدانم).

بعد از گذشت حدود 4ساعت از تدفین شهید بزگوار، حدود 60-70 متر آنطرف تر از مزار شهید تازه مدفون (شهید محمد علافچیان) تابوت چوبی خالی و سرشار از غربت او را می توانستی ببینی که همینطور تنها در کناری رها شده بود و با تنهایی اش دست و پنجه نرم می کرد و منتظر سرنوشت مانده بود... (قابل وصف نیست)
ـــ
توفیق شرکت در دعای کمیل را نداشتم، به همین دلیل از پشت شیشه های خیمه فقرات پایانی دعا را مستفیض شدم و عکسی یادگاری از شهدای داخل خیمه گرفتم(البته با گوشی داغون تر از خودم، مسلمه که نمیشه از اون فاصله در اون تاریکی عکس واضح اخذ کرد!)
ـــ
بالاخره زمان موعود فرا رسید که البته این نعمت و عنایت، داستانش بسی طولانی است و غیرقابل ذکر...
پس از اتمام دعا، شهدا بر روی دستان مردم، به داخل آمبولانس انتقال داده شدند؛ و در این لحظه بود که پرچم تابوت یکی از شهدا تکه تکه در دستان مردم قابل مشاهده بود و جز اندکی از آن برروی تابوت باقی نماند. به هر ترتیب، آمبولانس های حامل شهدا به سمت سازمان حفظ آثار حرکت کردند.

به یادماندنی ترین و غیر قابل وصف ترین لحظات، زمانی بود که من بودم و خلوتم با دو شهید گمنام؛ در قسمت عقب آمبولانس... ودیگر هیچ!

این بود آن لحظه ی موعود!
حال و هوای عجیبی بود و ابهت خاصی داشتند؛ پس از توسل و زیارت، از عبارت "إغتنم الفرص" بهره گرفتم و بر روی تابوت یکی از شهدا دلنوشته ای به یادگار نوشتم.

با شکوه ترین لحظه از این میهمانی لحظه ای بود که من و یک سرباز، دو نفری، یکی از شهدا را از پای ماشین، بردوش گرفتیم و به داخل اداره منتقل کردیم.........(هیء خدا)

همه ی شهدا را که منتقل کردیم به اتاق، یک زیارت اختصاصی هفت-هشت نفره انجام دادیم در محضر 5 شهید گمنام!

مسئولین بدلیل آسیب رسیدن به پرچم و نایلون تابوت ها، تصمیم گرفتند آنها را ترمیم کنند تا برای فردا که از هرند و قمصر و نطنز می آیند برای تحویل گرفتن شهدا، سالم تحویلشان بدهند.

متاسفانه، دعوتنامه ام تا همینجا بیشتر مهلت نداشت و توفیق حضور هنگام بازسازی تابوت ها را نداشتم، با دلی سرشار از حسرت از طرفی و از طرف دیگر شکر گذار بابت این همه نعمت و عنایت، روانه منزل شدم. (حدود ساعت 1 بامداد)

این ضیافت هم به نقطه ی پایان خود رسید و.....
و من همچنان در حیرتم از برنامه ریزی هایشان که هوش از سر آدم می پراند...
ــــــــــــــــــــــــــ
به پایان آمد این دفتر، حکایت همچنان باقی است...
ــــــــــــــــــــــــــ
اللهم عجل لولیک الفرج و ارزقنی شهادة فی سبیلک...