تبیان، دستیار زندگی

دوستان عزیز انجمن ادبیات سلام
 دو مرحله از دوران عمر انسانها یعنی جوانی و پیری از مراحل حساس و سرنوشت ساز زندگی می باشند که چگونگی شکل گیری جوانی نه تنها بر دوران پیری بلکه بر زندگی جاوید انسان در جهان آخرت نیز تأثیر بسیاری دارد لذا از دوستان عزیز تقاضا دارم که در این خصوص مشارکت فرمایند تا با استفاده از متون ادب فارسی اعم از نثر و نظم و آیات و روایات بتوانیم به شکل گیری دوران جوانی دوستان انجمن که اکثرا از جوانان فرهیخته نیز می باشند کمک کرده باشیم.

منتظر هنرنمایی دوستان عزیز هستیم
یا علی

جوانی و پیری

جوانم قدرتم هم ای بدک نیست

نمیدانم ز پیری تا که آن چیست

بکامم جام و ساغر مطرب و می

جوانی لذتش از یار و ساقیست

برایم هر چه میخواهم مهیاست

ببین ایام عمر من چه عالیست

جوانی بگذرد فرزانه فرزند

نگر دستت ز آن پر یا که خالیست

هوا گیری نما نفست مداوم

وگرنه مایه ی صدها خرابیست

بیا این نقد جان دریاب جانا

بدان دنیای ما فانیست فانیست

نما تا میتوانی دستگیری

ز ما جانا همین خیرات باقیست

جوانی زندگی دریاب ورنه

به پیری دست تو بسیار خالیست

رقم خواهی زد اندر زندگانی

به محشر از یمینی یا شمالیست

«مبین» گر در جوانی پاک باشی

همین اصل از اصول زندگانیست

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

وزن شعر: مفاعیلن مفاعیلن فعولن

دیروز، امروز، فردا

دیروز جنین در بغل زانوی غم

امروز جوان در تلاطم بیش و کم

فردا که کمان شود قد رعنایم

در حسرت ایام جوانی چه کنم؟

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

پیر شی جوون

سلام استاد
سپاسگزارم

خدایا!
جوانیم را با جوانمردی عجین کن تا در پیری اسیر نامردی نگردم

صدای پای جوانی
شبست و من همه در فکر روزهای جوانی
در این سکوت به گوشم رسد صدای جوانی
منم به زنده دلی چون درخت پیر بهاری
که گل کند به خیالم،جوانه های جوانی
خبر دهید ز پیری شهنشهان جهان را
که تخت و تاج فروشند در بهای جوانی
 جوانِ پیر بسی دیده ام و پیرِ جوان را
 ز سال و ماه برونن است انتهای جوانی
اگر که عقل و جوانی بود، شباب به کام است
بسا جوان که نبوده است آشنای جوانی
غم بزرگ جهان را اگر ز پیر بپرسی
 بگویدت : غم پیرست در عزای جوانی
بهار عمر گل افشان کند زمین و زمان را
ز شاخ خشک دمد غنچه در هوای جوانی
مگر نسیم خیال گذشته ها به ترنّم
به گوش ما برساند صدای پای جوانی
مهدی سهیلی اردیبهشت 1364/اولین غم و آخرین نگاه/ص 45و46

(دل پیر)

وصف تو در حریم این،غزل عیان نمی­شود

مانده به لب سخن ز تو، ولی بیان نمی­شود

پر شده ظرف شـوق من ، ز بیكران واژه­ها

گفتن واژه­ای ز تو ، به هر زبان نمی­شــود

نقش ترا كشانده­ام ، میـان حجم این غزل

لذت درك نقش تو، كشان كشان نمی­شود

از سر شب نشـسته­ام ، برای خلق جمله­ای

منتظرم رســد سحر ، ولی اذان نمی­شـود

هرچه كلام تازه را ، كشیده ام به دام شعر

این دل پیــر منتظر ، چرا جوان نمی­شـود

گرچه تمام این­غزل،حكایت از وجودتوست

حس رضـایتم ولی ، ز عمق جان نمی­شود

شیشه عمر تو «رها» ، شكسته پای انتظار

آخر كار عاشــقی ، جدا ز آْن نمی­شـــود

بهروز _ رها