تبیان، دستیار زندگی

من از خدا و شهدا خجالت می کشم/ تا پای شهادت رفتم ولی شهید نشدم

خواهر شهید اظهار داشت: سرلشگر ستاری بارها به خودش نهیب می زد و می گفت: "من از خدا، از بنده ها، از خانواده شهدا خجالت می کشم، چرا که تا پای شهادت رفته ام ولی شهید نشده ام".

وی افزود: شهید همیشه به دنبال آن بود که ایران خودکفا شود چرا که خودکفایی را از پدرم یاد گرفته بود؛ منصور 9 ساله بود که پدر فوت کرد ولی از همان بچگی زمانی که پدرم روستای "ولی آباد" را ساخت پا به پای پدرم می رفت و کارهای پدرم را می دید؛ پدرم 24 تا کشاورز به این روستا آورد و این روستا را ساخت؛ بقال، بزاز، نجار، آسیابان، چینه کش و... از هریک برای این روستا آورد تا روستا خودکفا باشد و در کنار آن، تنها قبری برای خود خواست.

شهید ستاری آموزش می داد تا میلیاردها تومان سرمایه از مملکت خارج نشود

خواهر شهید افزود: تیمسار ستاری نیز همانند پدر بود؛  دکتر نائیجی را برای آموزش آنژیوگرافی به خارج فرستاد تا آموزش ببیند و به دانشجویان ایران آموزش دهد، خودش دوره رادار را گذرانده بود و آموزش می داد، حتی تمام لباسها و ابزار خود را نیز با آنکه برای دانشجویان بزرگ بود، برای آنها برده بود و می گفت: "خیاط داریم که اندازه آنها را درست می کند" تا جایی که حتی بعد از شهادت تقریبا هیچ چیز برای فرستادن به موزه بنیاد شهید و امور ایثارگران نمانده بود.

وی اضافه کرد: شهید ستاری در دوره  خود آموزش را ارتقا می بخشید؛ نیرو برای آموزش تربیت می کرد تا میلیاردها تومان سرمایه مملکت خارج نشود، در حالی که الان اوضاع تا حدودی متفاوت است؛ خلبانی یاد گرفت و تمام دانسته های خود را پیاده کرد؛ دانشگاه خلبانی ساخت که بعدها امام(ره) فرمود اسم دانشگاه را به نام شهید مزین کنید.

شهید ستاری با تمام مقامهایی که داشت،  باغبانی می کرد

خواهر شهید تأکید کرد: شهید با تمام این مقامهایی که داشت،  باغبانی می کرد و یک لحظه را از دست نمی داد و درختان را هرس می کرد؛ دی ماه که شهید شد، تمام باغ هرس شده و پر گل بود؛ همسرش می گفت: "شبها لامپ می برد و تمام باغ را با نور لامپ هرس می کرد".

شهید ستاری و امثال او ذخیره های انقلابند اما برخی قدر این انقلاب را نمی دانند

وی در بخش دیگری از این گفتگو تصریح کرد: شهید سرلشگر ستاری و امثال او ذخیره های انقلابند اما برخی این روزها قدر این انقلاب را نمی دانند؛ خداوند این افراد را از بچگی حفظ کرده بود چرا که برای شهید از بچگی اتفاقات زیادی افتاد ولی آسیب جدی به او وارد نشد که قطع انگشت در بچگی، خوابیدن عقرب بر روی بدن او، گاز گرفتگی سگ و حتی چنبره زدن مار بر روی قنداق شهید، تنها بخشی از آن اتفاقات بود.

ستاری افزود: روز شهادت به اصفهان رفته بود تا زاغه مهمات را بررسی کند تا مبادا زنگ زده باشد و آسیبی به بیت المال وارد شده باشد؛ بعد از بررسی، نماز مغرب و عشا را خواند و تمامی زیر دستان خود را برخلاف همیشه در آغوش گرفت و بوسید و با همکاران خود سوار هواپیما شد که 30 ثانیه هم نگذشت که هواپیما آتش گرفت و تیمسار  در 15 دیماه 1373 به درجه رفیع شهادت نائل شد.

شهید ستاری: سعی کردم خدمتگزار مردم باشم

وی با اشاره به وصیتنامه شهید گفت: شهید در وصیتنامه خود به حجاب، درس خواندن و تربیت بچه ها سفارش اکید داشت و اصل وصیتنامه اش در این جمله خلاصه می شود که "سعی کردم خدمتگزار مردم باشم".

خواهر شهید افزود: شهید ستاری در وصیت نامه اش خواست که نزد امام(ره) و در بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شود و بعد از آن نیز خواب دیدیم که گفت: "یک عکس از من در "ولی آباد" بگذارید و یادبودی نیز در قطعه شهدای روستا قرار دهید.

نسل امروز تمام اینها را افسانه می دانند

فخری ستاری در بخش پایانی گفتگو با اشاره به ضرورت شناساندن امثال شهید سرلشگر ستاری به نسل جوان امروز، عنوان کرد: نسل امروز به حرفهای ما گوش نمی دهند و می گویند تمام اینها افسانه است و واقعیت ندارد، البته جوان خوب و پاک نیز بسیار است.

وی ادامه داد: مردمی که رشادتهای سرداران و شهدا و ایثارگران را به یاد دارند، وظیفه دارند تا با یادآوری رشادتهای آنان، جوانها را به ادامه راه این بزرگواران ترغیب و تشویق کنند.