الهی!به مردان در خانه ات--- به آن زن ذلیلان ویرانه ات!
به آنان که با امر روحی فداک--- نشینند و سبزی نمایند پاک
به آنان که از بیخ وبن زی ذیند--- شب و روز با امر زن میزیند
به آنان که مرعوب مادر زنند--- ز اخلاق نیکویش دم میزنند
به آن شیر مردان با پیشبند ---که در ظرف شستن به تاب و تبند
به آنان که در بچه داری تکند--- یلان عوض کردن پوشکند
به آنان که بی امر و اذن عیال نیاید--- در از جیبشان یک ریال
به آنان که با ذوق وشوق تمام--- به مادر زن خود بگویند: مام
به آنان که درگیر سوزن نخند--- گرفتار پخت و پز در مطبخند
به آن قرمه سبزی پزان قَدَر--- به آن مادران به ظاهر پدر
الهی!به آه دل زن ذلیل--- به آن اشک چشمانممد سبیل
به تنهای مردان که از لنگه کفش--- چو جیغ عیالان شد بنفش
که ما را بر این عهد کن استوار--- از این زن ذلیلی مکن برکنار
به زی ذی جماعت نما لطف خاص ---نفرما از این زندگی ماراخلاص
