تبیان، دستیار زندگی

شعر یا متن ادبی یا هرچی که در این مقوله هست به نفرقبلی هدیه کن.
حتما قابل توجه خواهدبود این مبحث.

باغی در صدا

در باغی رها شده بودم
نوری بیرنگ و سبک بر من می وزید
آیا من خود بدین باغ آمده بودم
و یا باغ اطراف مرا پر کرده بود ؟
هوای باغ از من می گذشت
اخ و برگش در وجودم م یلغزید
آیا این باغ
سایه روحی نبود
که لحظه ای بر مرداب زندگی خم شده بود ؟
ناگهان صدایی باغ را در خود جا داد
صدایی که به هیچ شباهت داشت
گویی عطری خودش را در آیینه تماشا می کرد
همیشه از روزنه ای نا پیدا
این صدا در تاریکی
زندگی ام رها شده بود
سر چشمه صدا گم بود
من ناگاه آمده بودم
خستگی در من نبود
راهی پیموده نشد
آیا پیش از این زندگی ام فضایی دیگر داشت ؟
ناگهان رنگی دمید
پیکری روی علفها افتاده بود
انشانی که شباهت دوری با خود داشت
باغ درته چشمانش بود
و جا
پای صدا همراه تپشهایش
زندگی اش آهسته بود
وجودش بی خبری شفافم را آشفته بود
وزشی برخاست
دریچه ای بر خیرگی ام گشود
روشنی تندی به باغ آمد
باغ می پژمرد
و من به درون دریچه رها می شدم

سهراب سپهری

وقتی که تمام شیرها پاکتی اند

 وقتی همه ی پلنگ ها صورتی اند

وقتی که دوپینگ پهلوان می سازد

ایراد مگیر عشق ها ساعتی اند

h.m

هم دعا کن گِره از کار ِ تو بگشاید عشق
هم دعا کن گِره ی تازه نیفزاید عشق

قایقی در طلبِ موج به دریا پیوست
باید از مرگ نترسید، اگر باید عشق

عاقبت راز ِ دلم را به لبانش گفتم
شاید این بوسه به نفرت برسد، شاید عشق

شمع روشن شد و پروانه در آتش گُل کرد
می توان سوخت، اگر امر بفرماید عشق

پیله ی رنج ِ من، ابریشم ِ پیراهن شد
شمع حق داشت، به پروانه نمی آید عشق!

غیر ممكنه بارونی از شادی و مهربونی رو برای كسی بفرستی و حداقل چند قطره از اون دستهای خودت را خیس نكنه !

صبر كن چشم دلم نیل شود می آیم

 شعر من حضرت هابیل شود می آیم

سر زمین دلتان بتكده شد, پس حالا

 آسمان غرق ابابیل شود, می آیم

قوم شاعر, همه ایمان به غزلها دادند

 صبر كن دفترم انجیل شود می آیم

قول دادم كه بیایم به خدا حرفی نیست

 دل به آیینه كه تبدیل شود می آیم

مشق مان را همه ثانیه ها خط زده اند

 دفتر عمر كه تعطیل شود می آیم

فعلا این شعر مرا كشت فقط یك لحظه

 صبر كن, قافیه تكمیل شود می آیم