تبیان، دستیار زندگی

پرداختن به کارهای بیهوده که یکی از محبوبترین آنها فوتبال است امری رایج در دنیای بی حساب و کتاب امروز است اگه در کشورهای غربی مردم تیم فوتبال مورد علاقشون رو از خانوادشون بیشتر دوست دارند باعث تعجب نیست چون اونها نه دلخوشی تو زندگی دارن و نه آرمانی که باید بهش برسن و مجبورن وقتشون رو به امور بیهوده‌ای از این قبیل بگذرونن اما ما دیگه چرا؟

 در نتیجه تبدیل امور بی‌ارزش به دغدغه‌ها و ارزشهای ما ، آرمانها و ارزشهای واقعی در چشم ما اهمیت خودشون رو از دست میدن و همین طور که میبینیم هر ساله صدها میلیارد تومان در این زمینه هزینه میشه و صدها میلیارد دقیقه وقت ما برای این مسئله تلف میشه

واکنش آیت‌الله مکارم به دستمزد ورزشکاران

به گزارش پایگاه خبری انصارحزب الله به نقل از رسا، حضرت آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی از مراجع تقلید، در بیست و سومین روز از ماه مبارک رمضان در جلسه تفسیر موضوعی قرآن کریم که با حضور اقشار مختلف مردم، زائران و مجاوران در حرم کریمه اهل بیت(ع) برگزار شد، به دستمزد بالای برخی ورزشکاران واکنش نشان داد.

وی گفت: ورزش یک امر ساده است، اگر ورزش حرفه ای نباشد و مردم همه ورزش کنند کار خوبی است به ویژه در زمان ما که زندگی ماشینی بر همه چیز سایه افکنده و تحرک بدنی کم شده است.

واکنش به دستمزدهای کلان ورزشکاران

وی با بیان این‌که کسی مخالف ورزش همگانی نیست و باید در همه شهرها برنامه های ورزشی برای اقشار مختلف مردم به ویژه جوانان وجود داشته باشد، گفت: اما وقتی ورزش تبدیل به حرفه ای می شود و آنهایی که آن طرف آب هستند الگوی جوانان ما می شوند مشکل ایجاد می شود؛ ‌چه حقوق های کلانی به برخی ورزشکاران داده می شود که اخبار آن را رسانه ها و جراید منتشر می کنند.

حضرت آیت الله مکارم شیرازی اضافه کرد: اما اگر جوان دانشمندی باشد که داروهایی کشف کند که جلوی بیماری های خطرناک را می گیرد و ما را بی نیاز از بیگانگان کند، وقتی حقوق شان با آن ورزشکار مقایسه می شود، قابل قیاس نیست.

تا کی می خواهیم چشم و گوش بسته دنباله روی غربی ها باشیم

این مرجع تقلید گفت:‌ تا کی می خواهیم چشم و گوش بسته دنباله روی غربی‌ها باشیم؟‌ ورزش های حرفه ای حداکثر یک سرگرمی است و اگر ساده باشد اشکال ندارد، اما با این ریخت و پاش ها تا رسیدن به حقیقت فاصله بسیار است.

http://www.yalasarat.com/vdciuuap.t1a5r2bcct.html

درباره دربی تهران و به یاد زورخانه های قدیم

ورزش مجال رشد و نمو و تقویت جسم انسانی و روح الهی است. دهها و دهها تاکید و تصریح اهل بیت و بزرگان  وعلما و عرفا و ادبا و صاحب نفسان بر ورزش و تربیت بدنی، دال براهمیت و نقش بی بدیل آن در تکامل و رشد روح و جسم انسانی است.

اما سرنوشت ورزش در جامعه ما به کدام سو است؟ چه میزان با فلسفه نهادی آن قرابت دارد؟ تا چه حد توانسته است رسالت اصلی خود در توسعه جامعه سالم ادا کند؟ کدام جسم و روح خاک گرفته ای را بیدار کرده است؟ به سیاق کدام هویت و فرهنگ ایرانی و دینی است؟

سرنوشت تلخ ورزش در جامعه ما را باید روز جمعه در ورزشگاه 100 هزار نفری دید. به بهانه دربی سرخابی ها سنگ می زنند . شیشه می شکنند . فحش و ناسزا می دهند. جنگ و دعوا می کنند. اتوبوس خراب می کنند و ترقه و مواد انفجار زا به زمین پرتاب می کنند. و....

نام ورزش یدک کشیدن، بدنام کردن آن است. این چه ورزشی است که از آن نه اخلاقی می ترواد و نه مردانگی و جوانمردی. ورزش قهرمانی را هم با سیاست های غلط قجری به انحراف کشاندیم. از جیب کودک کوچه گرد پائین شهر می زنیم تا ورزش قهرمانی را فربه کنیم که هر  روز از دل آن جز دعوا و اختلاف و سوء استفاده و نهایتا شکست و استرس و دلخوری و هیچ بر نیآید.

4.5 میلیارد تومان برای یک بازیکن هزینه می کنیم و پول نفت را تا سر حد خشکاندن درخت نحیف ورزش به پای فوتبال قهرمانی می ریزیم اما حاضر نیستیم ذره ای و کمتر از ذره ای برای اخلاق ورزش کاری و فرهنگ مترقی پهلوانی سابقه دار ایران باستان وقت صرف کنیم . حتی فکر کنیم.

گوئی فراموش کردیم عمری زورخانه های تهران و بلکه بهتر گوئیم پهلوان خانه های تهران، مرکز و محفل تربیت جوانمرد و نام آور و قهرمان و کریم و سفره دار بوده است که همه شهر به نامش افتخار به اسمش قسم و به یادش احترام می کردند و تمام قد می ایستادند.

سالهای سال رهبری نهضت های آزادی بخش و عدالتخواهی و  ترویج فرهنگ، فتوت و جوانمردی را باید در زورخانه های تهران سراغ می گرفتید. و امروز نقشی از آن نیز بر ورزش ما نمانده است.

http://www.alef.ir/vdcaoyn6m49nia1.k5k4.html?164895

آه چند ایرانی مظلوم پشت سر این پرسپولیس است؟

در پایان هفته پنجم لیگ برتر، تیم کهکشانی پرسپولیس با سه باخت و فقط ۴ امتیاز، به رده شانزدهم جدول سقوط کرده است.

تحلیل دلایل فنی شکستهای پرسپولیس از صلاحیت این قلم خارج است و کارشناسان فن باید درباره آن نظر دهند اما یک چیز مسلم است و اینکه کسی که آه مظلوم پشت سرش باشد، جایی نتیجه اش را خواهد دید.

در ماه های گذشته و در شرایطی که دهها میلیون ایرانی تحت فشار سخت معیشتی قرار داشتند، آقای رویانیان با چند بازیکن، میلیاردها تومان قرارداد بست.

می توان حدس زد جوانان با استعداد و تحصیل کرده ای که برای ازدواج یا کار، معطل چند میلیون تومان هستند، با مشاهده ولخرجی های مدیران پرسپولیس آن هم از محل بیت المال، از ته دل و مظلومانه آه کشیده اند...

می توان حدس زد پدرانی که شرمنده همسر و فرزندانشان هستند، کارگرانی که ماه هاست حقوق نگرفته اند و... با دیدن ولخرجی های میلیاردی مدیران پرسپولیس از بیت المال، از ته دل آه کشیده اند...

بزرگان دینی درباره «آه مظلوم» هشدار داده اند. حضرت امام حسین علیه السلام می فرماید:

«سوز و آهی كه از دل مظلومان بر اثر ظلم و جوری كه به آنها شده برخواهد خاست، زندگی دنیوی و آرامش فرد را برهم خواهد زد» (تحف العقول، ص ۲۵۱)

آیا میلیاردها تومانی که مدیران پرسپولیس از بیت المال به جیب چند بازیکن ریخته اند، ظلم به همه ملت ایران و صاحبان اصلی بیت المال نیست؟ بخصوص که نمایندگان مردم، هزینه کردن از بیت المال برای ورزش حرفه ای را صریحا ممنوع کرده اند(ماده ۱۳ قانون برنامه پنجم مصوب۱۳۸۹)

حتی اگر آقای رویانیان این پولها را نه از بیت المال، بلکه از جیب خودشان هم داده باشند، بازهم این این رفتار مردود و محکوم است چرا که از نگاه دینی، ثروتمندان حق ندارند با نمایش دارایی شان، دل مردم را بسوزانند. ماجرای قارون که در آیات ۷۸ تا ۸۲ سوره قصص شرح داده شده اشاره به همین معناست: قارون ثروت هنگفتی داشت که اتفاقا حاصل زحمت و ابتکار خودش بود ولی با نمایش دارایی هایش، مردم را حسرت به دل می کرد. به او هشدار داده شد که با رفتارهایت دل مردم را نسوزان اما قارون توجهی نکرد و به بدترین شکل ممکن مجازات و توسط زمین با همه گنجهایش بلعیده شد.

آیا رفتارهای فوتبالیستهای نوکیسه و پزدادن با بنزها و پورشه هایشان و...، دل مردم ایران را که تحت فشارهای سخت معیشتی هستند نسوزانده است؟

از آقای رویانیان که بیشتر از همه مدیران باشگاه ها به اقای رئیس جمهور مدعی عدالتخواهی و حفاظت از بیت المال؛ دسترسی دارد انتظار می رفت با کمک دولت، سیستم فاسد «تامین مالی ورزش حرفه ای از بیت المال» را اصلاح کند و بساط ولخرجی از بیت المال را برچیند نه اینکه خودش همرنگ جماعت شده و مسابقه تلف کردن بیت المال راه بیندازد.

این روزها آقای رویانیان قاعدتا به دنبال این است که چرا پرسپولیس با وجود این همه هزینه و ستاره نتیجه نمی گیرد... خوب است ایشان دقایقی هم به این فکر کند آه چند ایرانی مظلوم پشت سر «این پرسپولیس» است؟

http://www.alef.ir/vdcjhxevouqemxz.fsfu.html?164498

گروه ورزش - تیم ملی فوتبال ایران برای نخستین بار در تاریخ برابر تیم ملی لبنان شکست را پذیرفت،به محض اتمام این دیدار ملال آور موج انتقادات علیه بازیکنان تیم ملی و کادر فنی آغاز شد تا شدت نارضایتی از این اتفاق در جامعه پدیدار گردد، اما برخلاف این موج اعتراضی بازیکنان و کادر فنی این تیم هچ واکنشی از خود نشان ندادند تا اوج بی تفاوتی در تیم ملی فوتبال ایران مشاهده شود.

به گزارش رجانیوز، شکست ناباورانه تیم ملی فوتبال ایران ذائقه اهالی ورزش ایران را به شدت تلخ کرد، پس از موفقیت بزرگ کاروان ورزشی ایران در بازی‌های المپیک و متعاقب آن درخشش ورزشکاران کاروان ورزشی دلوار در بازی‌های پارالمپیک شوکی مثبتی به ورزش ایران وارد شد که این شوک با راهیابی تیم ملی والیبال ایران به رقابت‌های لیگ جهانی سبب شد شادی مضاعفی در جامعه شکل بگیرد اما این شیرینی بابت این موفقیت‌های بزرگ با ناکامی مردان میلیاردی کارلوس کی‌روش خیلی زود از بین رفت.

البته این اتفاق فضا را برای منتقدان سرسخت رشته پرهزینه اما ناکام فوتبال فراهم آورد تا با حملات خود شمشیر تیز نقد منصفانه و غیر منصفانه خود را بر گردن فوتبال بیمار و مریض ایران بگذارند تا به بهانه این ناکامی انتقام سختی از فوتبالی‌ها بگیرند اما آنچه مهم و قابل توجه است این حقیقت است که مردم ایران دیگر فوتبال و ستاره‌های کاغذی وطنی را دوست ندارند.

با اتفاقات اخیر دیگر کسی نای همراهی و دلدادگی به این رشته سرشار از ناکامی را ندارد،رشته‌ای که تنها پول در آن حرف اول را می‌زند و موفقیت هیچ جایی در آن ندارد.امروز درصد انزجار از فوتبال به اندازه‌ای در کشور رشد کرده است که نمی‌توان از این رشته به عنوان یک رشته مهیج برای مردم نام برد، فوتبالیست‌های نازک نارنجی فوتبال ایران به اندازه‌ای ضعیف و غیر قابل تحمل در پیکارهای ملی و باشگاهی ظاهر شدند که کمتر کسی در ردیف حامیان آنها قرار دارد.

هزینه‌های هنگفت صورت گرفته در این رشته توسط مدیران بعضأ هزینه‌گرا باشگاه‌ها سهم عمده‌ای در پیدایش این فضا داشته است، اما بالاترین سهم در خلق این ناکامی از آن مردانی است که همانند افرادیست که نام خود را فوتبالیست حرفه‌ای گذاشته اند. افرادی که در فصل نقل و انتقالات گذشته برای امضا کردن قراردادهای خود با باشگاه‌ها ارقامی نجومی طلب کردند تا پیراهن فلان باشگاه را به تن کنند.

دیگر خبری از بغض بابت ناکامی تیم ملی نیست، امروز به جای قیافه‌های مایوس لبخند در چهره اهالی ورزش نقش می‌بند،لبخندی که آنقدر تلخ و ناامید کننده است که می‌توان هزاران جمله ناگفته را در پس آن مشاهده کرد.امروز خبری از نذر و نیاز برای موفقیت تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی نیست! نذر و نیازهای دیروز به نیش و کنایه‌های تند و تیز مبدل گشته چون دیگر فوتبال برای دلخوشی مردم انجام نمی‌شود.

کدام دست برای موفقیت تیم ملی در بازی برابر لبنان به آسمان بلند شد تا شاگردان پرمدعای کارلوس کی‌روش برابر حریفی که تا به حال حتی یک بار هم نتوانسته بود دروازه ما را باز کند به پیروزی دست پیدا کند،چه کسی برای اینکه میلیاردرهای فوتبال ما به پیروزی برسند نذر و نیاز کرد، چه کسی به این تیم دل خوش کرده بود که برای رهاییآن از بند ناکامی به زمین و زمان بزند.

از این بگذریم، در چهره کدام بازیکن تیم ملی ناراحتی و سرخوردگی موج می‌زد،کدام بازیکن از شدت ناراحتی به رحتکن نرفت،کدام بازیکن بابت عملکرد سرسام آور خود از مردم ایران عذرخواهی کرد،کدام بازیکن بابت شکست به تیمی که هرگز نتوانسته بود به ایران گل بزند اظهار شرمساری کرد، کدام بازیکن از فرط ناراحتی بابت این ناکامی بزرگ اشک ریخت؟

بر این اساس نباید از این فوتبال انتظار معجزه داشت، فوتبال ما همین است، بازیکنان به اطلاح حرفه‌ای فوتبال ما تنها به درآمدزایی از جبیب ملت فکر می‌کنند بدون آنکه بفهمند ملت چه انتظاری از آنها دارند،آنها به پر شدن حساب‌های بانکی خود فکر می‌کنند نه ناراحتی و توقع مردم، چون می‌دانند به راحتی می‌تواند از پاسخ دادن به مردم و رسانه‌ها فرار کنند به این بهانه که رسانه‌ها و مردم در پی تخریب آنها هستند!

آنها هر شب با این آرزو به خواب می‌روند که مدیران شهرت طلب و تازه وارد آنها همجنان پایدار در سمت های خود باقی بمانند تا با سازی که می‌زنند آنها را وادار به انجام حرکات موزون کنند تا با این حربه همچنان از جبیب ملت صاحب سرمایه شوند!

http://www.rajanews.com/detail.asp?id=137458

طنز/ بازیکنان تیم‌ ملی با خودشان چه فکر می‌کنند؟

رضا ساكی نوشت:البته بازیکنان تیم ملی در طول روز خیلی فکر می‌کنند، از فکرهای اقتصادی بگیرید تا فکرهای مربوط به فشن و مد و این‌ها؛ اما ما از همین‌جا از آن‌ها تشکر می‌کنیم که با این همه مشغله فرصت می‌کنند در تیم ملی بازی کنند.


 بازیکنان تیم‌ ملی فوتبال با خودشان چه فکر می‌کنند؟


- فکر می‌کنند ما باخت به لبنان را فراموش کرده‌ایم


- فکر می‌کنند ما چشم دیدن ثروت آن‌ها را نداریم


- فکر می‌کنند آسمان سوراخ شده است و آن‌ها از بالا افتاده‌اند پایین


- فکر می‌کنند ما هیچ چیز از فوتبال نمی‌فهمیم


- فکر می‌کنند کارشناسان هیچ چیز از فوتبال نمی‌فهمند


- فکر می‌کنند خودشان همه چیز را می‌فهمند


- فکر می‌کنند بازیکنان خوبی هستند


- فکر می‌کنند اگر دلار به 3000 تومان برسد، برای‌شان چقدر خوب می‌شود


- فکر می‌کنند قهرمانان المپیک هووی آن‌ها هستند


- فکر می‌کنند لبنان تیم خوبی بود


- فکر می‌کنند کره‌‌ی جنوبی را می‌برند


- فکر می‌کنند تماشاگران گیلاس هستند


- فکر می‌کنند مردم بازی آن‌ها را نگاه می‌کنند


- و فکر می‌کنند اگر ما این همه خوبیم، چرا توپ همیشه دست تیم مقابل است


البته بازیکنان تیم ملی در طول روز خیلی فکر می‌کنند، از فکرهای اقتصادی بگیرید تا فکرهای مربوط به فشن و مد و این‌ها؛ اما ما از همین‌جا از آن‌ها تشکر می‌کنیم که با این همه مشغله فرصت می‌کنند در تیم ملی بازی کنند. من که به شخصه از باخت مقابل لبنان ناراحت نیستم، به هر حال هر چیزی باید از یک جایی شروع شود. شکر خدا باختن مقابل لبنان از مقدماتی جام‌جهانی 2014 شروع شد. دست گل‌شان درد نکند!

http://www.alef.ir/vdca6in6u49ni01.k5k4.html?166712