تبیان، دستیار زندگی

دیوار

عرض و ارتفاع این دیوارها باید طوری باشد كه هم جلوی پریدن اسب از روی آنها را گرفته و هم در اثر لگد زدن نریزد .

حصارهای نامناسب عبارتند از :

حصارهای توری

این نوع حصارها اسب را ترغیب می كنند كه دست یا پای خود را داخل آن فرو كرده و گیر بیفتد.

 ویا حصارهائی كه پایه های نرده مانند نوك تیز دارند و نرده های آن هم سیمی است ، سرهای نوك تیز پایه های این نوع حصارها اسب را زخمی میكنند.

سیم خاردار

از این نوع حصارها در اغلب مراتع استفاده می شود . اگر اسب خود را برای خاراندن به خارهای این سیم بمالد زخمی می شود . اگر از این نوع حصار استفاده كردید باید از استحكام سیم ها بطور دائم اطمینان داشته باشید. سیم ها باید محكم و كاملا كشیده شده باشند . اگر سیم از جای خود رها و آزاد شود ، به دو ردست و پای اسب پیچیده و آن را به شدت زخمی می كند. اطراف خارجی حصار هم باید بطور دائم مراقبت شود تا علوفه در دسترس اسب به هنگام كشیدن سرش به بیرون برای چریدن آنها سمی نبوده و آسیب رسان هم نیستند. هر نوع نارسائی در حصار باید به فوریت برطرف شود .

دروازه

دروازه باید به اندازه كافی عریض باشد تا اسب ها و خودروها یه راحتی از آن عبور كنند و همواره در شرایط مناسب باشد تا در استفاده از آن به زحمت نیفتیم . دروازه باید طوری تعبیه شود كه انسانها به عبور از روی آن تشویق نشوند . اینگونه دروازها گاهی از لولا و یا از جا در رفته غیر قابل استفاده می شوند . چفت ها باید بالا و پائین تعبیه شود تا در لنگر نیاندازد.

موقعیت قرار گرفتن درب ورودی برای دسترسی بسیار اهمیت دارد . درب ورودی كه رو به جاده ای پر رفت و آمد تعبیه شده چندان قابل توجه نیست . برای عبور و مرور اسبها ایجاد خطر كرده و دزدی اسب را هم ساده تر می كند .

دسترسی به درب ورودی باید راحت ، ساده و دارای امنیت كافی باشد .

تغذیه اسب

اسبی كه تشنه و یا گرسنه است و یا بد تغذیه می شود هیچگاه به درستی سواری نمی دهد . غذا باید دارای دو خاصیت عمده باشد ، حرارت بدن اسب را ثابت نگهدارد و انرژی لازم را برای زنده ماندن در درجه اول و سپس كارهای اضافه خواسته شده او را تامین نماید.

غذا باید متناسب با كار و سن و وزن اسب بوده و تامین كننده نیازهای رشد و انرژی او باشد. ( برای اسبی با متوسط 10 سال سن و 160 سانتی متر قد و 400 كیلو وزن كه در روز بین دو تا چهار ساعت كار می كند 4 كیلو خوراك و 4 كیلو جو كافی است . آب تمیز و بهداشتی همواره باید در دسترس اسب باشد . مگر به هنگام خستگی زیاد و یا عرق دار بودن بدن .

آب 60% وزن بدن را تشكیل می دهد و عامل جذب غذاست ، 78 تا 82 درصد از خون را تشكیل می دهد . حرارت بدن را تنظیم و به دفع مواد زاید كمك می كند معده اسب نسبت به جثه او كوچك بوده و به تعدد دفعات غذا به مقدار كم به او فرصت هضم آسان و راحت تر را می دهد .

غذا باید حاوی مواد ازته ، چربی ، مواد هیدرو كربنه ، مواد معدنی و ویتامین ها باشد . كه انواع صیفی ( یونجه ، شبدر ، ذرت ) غلات (جو ، چاودار) و میوه ها تامین كننده نیازهای حیاتی اسب می باشند .

پرخوری و یا كم خوری هر دو زیان آور هستند .

نكاتی در مورد تغذیه اسبهائی كه در مرتع و یا پادوك هستند :

اسبهائی كه در طول فصول سرد در مرتع به سر می برند باید تغذیه اضافی داشته باشند . گله عادت دارد در اطراف دروازه ها و هر جائی كه خوراك باشد تجمع كند كه این خود موردی است برای جنگ و دعوا .

برای به حداقل رساندن این موارد باید به نكات ایمنی زیر توجه داشت :

- به تعداد اسبها باید ظروف خوراك تعبیه شود كه بهتر است یك ظرف هم اضافه باشد تا از سرشاخ شدن آنها با یكدیگر جلوگیری كند .

- ظروف خوراك هرچه بیشتر از هم فاصله داشته باشند .

- بسته های علوفه هم تا حد ممكن از یك دیگر دور باشند .

- تعداد بسته های علوفه بیشتر از تعداد اسبها باشد .

- تغذیه یكی دو اسب در داخل گله ایمن تر است تا آنها را جدا كرده و در محل دیگری تغذیه كنیم .

- هرگز با ظرفی مملو از خوراك میان گله اسبها نروید .

- علوفه های سمی متنوعی وجود دارند كه خوردنش برای اسب كشنده است و می بایست هرگونه گیاه سمی در اسرع وقت از مرتع و اطراف حصارها تا آنجا كه ممكن است جمع آوری و نابود شود .

- اگر مدیریت نگهداری و مراقبت مزرعه ، پادوك و یا مرتع قابل قبول باشد ، محیطی امن آرام و ساكت برای آرامش و چرای اسبها آماده كرده اید .