سلام خواهش میکنم
1- خب برای همین گفتم که بمرور زمان دستتون میاد , بهترین راه حلش گذشت هست اگر موردی پیش اومد, برای این هم که پیش نیاد باید مشورت ها رو بیشتر کرد تا زودتر به این علایق پی ببرید
بهتر هم هست دوران نامزدی زمان معقولی داشته باشه تا این علایق درصد زیادیش شناخته بشه و موقع زندگی مشترک کمتر به اختلاف نظر ختم بشه2
-مطمئنا" اینطوره دوتا خواهر برادر با تربیت یکسان هم کلی باهم متفاوتند
ولی دونفر که همو برای زندگی انتخاب میکنن, حداقلش 70% اشتراکاتی دارند که همو انتخاب میکنند, یکدیگر را دوست دارند اگر هم بقول شما کارغیر عقلانی دیدند تذکر میدهند, آموزش میدهند, دلایل خوبی میارن که دیگه تکرار نشه و با گذشت کار میگذره, خیلی نگران کننده نیست
و بالاخره عقل همه آدما خوبی ها وبدی ها و مرزهاشونو تشخیص میدهند اختلاف نظرها در سلایقی کوچک پیش میاد که قابل پشم پوشی هست
3-آرام بودن و آوردن دلایل خوب و منطقی طوری که فرد قلبا" قانع بشه و اگر هم حین تبادل نظر متوجه شد اشتباه میگه به آنها اشاره کنه , از قسمتهایی گذشت کنه
اگرهم خسارتهای زیادی ایجاد شده بشینن به راه حلش فکر کنن نه اینکه صورت مسئله را پاک کنند* کلا من همیشه دونکته را میگم
به کسی که انتخاب کردم اعتماد محض دارم , به عقلش به کاری که میکنه اگرم جایی داشت ضرر میکرد پیشنهاداتی میدم که ضرر نکنه نه دستور!
اصولا" هم آقایون قطب عقل و منطق خونه هستند و کاراشون و پیشنهاداتشون گرما بخش زندگیه , کار بی دلیل نمیکنن خانمها هم با احساسای خوبشون کنارشون
اگر هم کاری با خسارت بالا ایجاد شد سرزنش نمیکنم که من گفتم و اینا, گذشت و دلداری راهش هست, منم منم را باید در زندگی کنار گذاشت زندگیتان سرشار از محبت ها بدور از چشم حسودان و بخیلان
سلام
ابتدا ممنون از پاسخگوییتون
خب اینجا باز سه تا سوال پیش میاد:
سوال اول:در اوایل زندگی که زوجین به علایق و سلایق همدیگه آشنایی کافی ندارن اون موقع چه باید کرد؟
سوال دوم:ما با دو انسان روبرو هستیم که هر کدوم شخصیت و تفکرات خاصی برای خودشون دارن و ممکنه امری از نظر یکی عقلانی و در نظر دیگری غیر عقلانی و یکجانبه گری باشه....پس نمیشه یه معیار واحد برای عقلانی بودن تصمیمات تعیین کرد..میشه؟
و سوال سوم: اینکه اصولا خود مشورت در تصمیم گیری، از اصول و اهداف زندگی مشترک به شمار میاد و در نظر عده ای تصمیم یکجانبه خودش بر خلاف اهداف زندگی مشترکه و اینکه فلان تصمیم گیری در راستای اهداف زندگی مشترک بوده برای عده ای غیر قابل قبوله....در این مورد چه باید کرد؟
سلام
خب اسمش زندگی مشترکه دیگه ینی نباید چنین کرد
ولی خب بمرور زمان که بگذره دستتون میاد علایق و اهداف مشترکتون و مثلا اگر فعالیتی را بدون مشورتش انجام بدین ناراحت که نمیشه خوشحال هم میشه چون همسو با هدف اوست
خیلی وقت ها هم اینطوری هست که شاید هم سلیقه نباشید ولی بعلت قبول داشتن همسرتون و اینکه میدونید کاری بی دلیل نمیکنه, مسئله ای در تصمیم یک جانبه پیش نمیاد
میدونیم مشورت و احترام زندگی را شیرین میکنه ولی گاها" در شرایط اضطراری پیش میاد , که اگر عمل عقلانی باشد و با اهداف زندگیتون همسو باشد مشکلی پیش نمیاد و انشاالله باعث خرسندیه
سلام
این موردش یه کم برام سوال برانگیزه.....مثلا همین حمام هم که مثال زده مشترکه وباید نظرهمسر رو جویا شد...درسته یه چیز جزئی هست و این موردم از مصادیق امور جزئی هست که بیان کرده ولی بازم تو این موارد جزئی یه جانبه عمل کردن مشکل ساز میشه
برام این سواله که تو چه زمینه هایی میشه به تنهایی تصمیم گرفت؟
اصلا موردی وجودی داره؟
اصلا تو زندگی مشترک موردی برای تصمیم گیری یک جانبه هست؟
آیا کسی هست که به سوالم جواب بده؟:(
[quote=jtayebe;393644;447395][quote=vahidmiladi;415987;447361][quote=jtayebe;393644;447326][quote=vahidmiladi;415987;447296][quote=djsorayya;458707;446229]
8 - یک جانبه تصمیم گیری نکنید.
گاهی اوقات، شما می خواهید رنگ حمام تان را به سلیقه خودتان انتخاب کنید. این مانعی ندارد اما اگر بخواهید درمورد پول، زمان، بچه ها و زندگی تان به تنهایی تصمیم گیری کنید، به این معنی است که همسرتان را نادیده گرفته اید و یک طرفه و از جانب او تصمیم گیری کرده اید .
سلام
باز هم سپاس
تو مورد اول پس به این نتیجه رسیدیم که تو اوایل زندگی به دلیل عدم آشنایی با علایق و سلایق هم احتمال ایجاد اختلاف تو این زمینه زیاده!
تو مورد دوم فرمودین 70 درصد ولی مشکل اینجاست که این میزان از آشنایی و اشتراک زمانی هست که ازدواج به شکل سنتی انجام نشه....ازدواج تو کشور ما اکثرا سنتی هست یعنی کسی دختری رو معرفی میکنه ......پسر با خانواده میرن خواستگاری....دختر و پسر یه جلسه یا نهایتا سه جلسه صحبت میکنن.....یه توافق خیالی و سطحی ایجاد میشه .....وقتی زوجین زیر یک سقف میرن اونوقت متوجه میشن تو عمل و در بطن زندگی تا چه میزان اختلاف سلیقه دارن
تو مورد سوم آرام بودن و برخورد مناسب و منطقی با تصمیم یکجانبه همسر هم برمیگرده به شخصیت طرف مقابل.....یعنی منم منکر این نیستم که با این برخوردهای مناسب و منطقی میشه احتمال اختلاف تو تصمیم یکجانبه رو از بین برد اما همه زوج ها اینگونه برخورد نمیکنن.....برمیگرده به شخصیت و تحصیلات زوج...حتی خیلی از تحصیل کرده ها هم برخورد مناسب و منطقی نمیکنن
درسته الان شما میگین راه حلش همین برخورد هست منم موافقم اما منظورم این بود که نمیشه گفت بعضی تصمیمات یکجانبه هر چند تو مسائل جزئی اختلاف برانگیز نیست
در کل من بر این عقیده ام که تو زندگی مشترک هر آن امکان اختلاف تو تصمیم گیری های یکجانبه وجود داره.....درسته راه حل داره ولی بحث من در مورد حتمی بودن وقوع بود که بین همه زوجین حتی اونهایی که سالهاست از زندگی مشترکشون میگذره هیچ مصونیت از اختلافی در تصمیم گیری های یکجانبه وجود نداره
درمورد دونکته ای هم که فرمودن و اینکه اعتقاد محض و ....هر چند من کاملا باهاش مخالفم و روش خیلی حرف دارم امام چون عقیده و میل شخصی هست در این زمینه بحثی نمیکنم
موفق باشید
