به نام خدایی که همیشه
در قلب ماست
با سلام خدمت یلدای عشق
همیشه شاید ها با سلام هست و خداحافظی ها با غم اندوه و درد
..............
نمیدونم چی بگم بعد از مدت ها اومدم تو انجمن ها پیش دوستانم، پیش برادرها
و خواهرهای خوبم فعالیت کنم و کلی ازشون چیز یاد بگیری ولی مثل اینکه خیلی بد قدم
هستم از وقتی که اومدم همش رفتن و غم بود اولش که اومدم یکم بعدش (سید رسول تنهای
تنها) بعدش (حس غریب) و حالا (یلدای عشق) نمیدونم چرا با اومدن من همش همه دارن
میرن، اومدم که با شماها باشم و شماها دارین میرین کم کم، اگر میدونستم با اومدنم
همه میرن هرگز نمیومدم...
یلدای خانم با رفتن اینجوری که همه غصه غم میخورن، همه خواه ناخواه
چشکماشون خیس میشه از غم جدایی خواهرشون، عین خودت که داشتی این بحث رو مینوشتی
کلی گریه کردی و اشک از چشمات اومده، اگر همه هم ازت راضی و خوشحال باشن این بحث
آخرت قلب همه رو زخمی کرد...
توکل داشته باش به خدا، چرا میگی گور خودت رو کندی، هیچکس برای خودش گور
نمیکنه، خدا هرچی بخواد اون میشه، خدا همیشه خوب بنده هاش رو میخواد پس به خودش
توکل کن، همه چیز درست میشه، شماهم برمیگردی و همه باز لبخند بر لب همه میاد، منم
مثل همه خواهر و برادرانت برات دعا میکنم و از خدا میخوام که مشکلت حل بشه و
برگردی پیش بقیه تو انجمن های تبیان...
جدایی سخته و سختر از اون خداحافظی منم دوست ندارم بگم خداحافظ منتظر سلام
دوباره شما میمونم...
درپناه حق شاد و خوشحال و سرحال باشین و انشاالله لباتون همیشه خندون باشه
التماس دعا