اخلاق، جوانمردی، گذشت، پهلوانی و... واژههای زیباییاند که این روزها در ورزش ایران بیش از هر زمان دیگری شنیده میشوند.
واژههایی که شاید تنها یک بار در سال و آن هم تنها در روز درگذشت جهان پهلوان تختی میشنویم و بعد آنها را به بایگانی میفرستیم تا سال بعد و سالروزی دیگر، تا مسابقهای به جنجال کشیده شود و این واژهها بار دیگر مهمان ناخوانده صفحات مطبوعات و بحثهای ورزشی کشور شود. ورزشی که ناراستیهای ساختار آن و جنجالهای مدیر و مربی و بازیکن قرار است تنها با جریمه نصفه و نیمه یک یا چند بازیکن فوتبال درست شود. تفکری که اگر صحیح بود، شاید در ورزش به اصطلاح حرفهای فوتبال دیگر شاهد چنین اتفاقات ناخوشایندی نبودیم. اتفاقاتی که در همین فصل اخیر فوتبال بارها شاهدش بودیم، که به داورانی بی احترامی شد، بازیکنان و تماشاگرانی کتک خوردند و حتی حرمت مربیان و مدیران ورزشی نیز شکسته شد و آرای کمیته انضباطی نیز هیچگاه نتوانست از این تنشها جلوگیری و ساختار معیوب آن را اصلاح کند.