تبیان، دستیار زندگی

** به نام خداوند بخشنده و مهربان **

دکتر علی قائمی در کتابی با عنوان « نقش مادر در تربیت » نوشته اند :

« تربیت بدون خوشرویی و اعمال محبت امری است غیر ممکن و بی ثمر ، تازه اگر هم ممکن باشد به صلاح فرد و جامعه نیست ، زیرا افراد را سست و خشن بار می آورد و در بزرگی موجب طغیان ها و مخالفت هایی می شود.

رفتار نشاط انگیز زمینه ای برای دلگرمی کودک جهت انجام کار مناسب بوجود می آورد و موجب می شود که کودک در انجام وظیفه موفق تر باشد .

از طریق اعمال محبت می توان کودک را به زمینه خواسته های دیگران متوجه کرد و شوری درونی در او ایجاد نمود.»

نظر شما عزیزان در مورد مطالبی که گفته شد چیست؟

اگه تجربه ای در این مورد دارید خوشحال میشیم با ما در میون بذارید.

سلام
در این صورت ، عموما بچه ها سعی می کنن از راه لجبازی و عمل خلاف و یا لااقل تظاهر به اون رفتار ،مادر یا پدرو وادار کنن که دستوراتشونو عملی کنن.

6- تشویق و مهر ورزی به صورت غیر مستقیم باشه
چون روش مستقیم اغلب توقع آفرینه ، بهتره که والدین عملا از روی رفتار و چهره آثار رضایت خودشونو نشون بدن و در ضمن داستانها و یا صحبت های خود رضایتشونو اعلام کنن.

7- تشویق صورت معنوی داشته باشد
تا حدودی که ممکن است از دادن پول ، خوردنی به عنوان تقدیراز کودک باید خودداری کرد ، حتی باید به کودک فهماند که پاداش انجام وظیفه قدردانی دیگران نیست ، بلکه رضایت وجدان است .

یک نگاه ساده و مسرت آمیز به کودک ، بیش از غذای مورد علاقه نظر او را به خود جلب می کند!

8- حدود و استنباط کودک باید مورد نظر باشد
در ابراز محبت ، در تشویق و تحسین باید از کلمات و لغاتی استفاده کرد که کودک آن را بفهمد و تصوری از آن برای خود داشته باشد .

با نام خدا و سلام
ممنون از این مطالب آموزنده و جالب

سلام
ممنون از شما به خاطر اینکه همیشه اینجا سر می زنید و به ما دلگرمی می دید.