تبیان، دستیار زندگی

سلام خدا بر شهیدان راه حق

سلام خدا بر تشنه کامان وصال حق

سلام خدا بر آن کسانی که شربت شهادت را جرعه جرعه نوشیدند و میهمان ضیافت الله شدند

سلام خدا بر جوانمردان عرصه مردانگی

سلام خدا بر ایثارگران الگوی بخشندگی 

 سلام بر سرزمینی که بوی غربت شهیدانش بر مشام می رسد.

سلام بر آخرین زیارت نامه های عاشقانه شبهای قبل از عملیات.

سلام برفکه سرزمینی که به پایمردی و استواری شهیدان سرافرازش می بالد.

سلام بر رمل های روان و به خون آغشته.

سلام به طور شهیدان که «فخلع نعلیک،انک بالواد المقدس طوی»

سلام بر آخرین خداحافظی اشک آلود و توام با لبخند رضایت شهیدان با عالم خاک

در پشت خاکریزهایی که مرز میان دنیا و آخرت بود.

سلام بر چفیه و لباس های خاکی

سلام بر ابدان بی سر و بدنهای بی دست و پا به هنگام ظهر عاشورای والفجرمقدماتی و والفجریک.

سلام برلب های تشنه و سیراب از عطش قمقمه ها.

اینجا تشنگی معنی دارد. آب واژه ای مقدس است و با ایثار دلیر مردان عرصه های نبرد فکه گره خورده

و پیوند ای دیرینه دارد.اینجا آب شرمنده ایثار است.

ایثار را میدانی که چیست؟

ایثار؛بخشش جانیست آنگاه که زنده ای

ایثار؛بخشش قطره آبیست آن دم که تشنه ای

سلام صاحبدل

ممنون خیلی قشنگ بودن خاطراتت

چهل صبح بعد از نماز،زیارت عاشورا می خواند تا خدا دعایش را اجابت کند و شهید شود.

به شوخی بهش گفتم:«این عملیاتی که من دیدم،این قدر فشارش بالاست که اگر نخوای هم شهید می شی.

به نذر و نیاز ،حاجت نیست.»گفت:«اگه شهید نشم،باز از فردا می خونم.این قدر چهل روز،چهل روز می خونم

تا شهید شم.» روز چهلم کار فیصله پیدا کرد؛به دور دوم نکشید.

اللهم الرزقنا توفیق الشهادت فی سبیلک

یا حسین

شلمچه گرم است، به گرمای کربلا

و لفظ گرم هرگز به گرمای کربلا نیست

شلمچه از گرم هم گرمتر است.

آفتاب تشنه است، سایه هم تشنه است، و در آن گرما حتی یخ هم تشنه است.

سایه ای نیست که تن ها را پناه دهد و اگر هم باشد، تو خود را به سایه مسپار،مبادا رخوت بر جانت غلبه کند؛رخوت تابستانی سایبانهای کویری.

چشم ها می سوزد، پلک ها سنگین است و روح ؛

خوش دارد که تن را در این گرما واگذار و خود به عالم خواب بگریزد.

عالم خواب گرم نیست و تشنگی را نیز در آنجا راهی نیست.

شهید آوینی

یا زهرا

یا مهدی

جبهه‌های ما مسلخ و مقتل عشاق بوده است، جنگ ناخواسته عرصه ابتلایی شد که مردترین مردان برگزیده شوند و گذر قافله جاودانی عشق به ایران بیفتد

شهید آوینی

چاشنی مین ترکید.توی کوله هم خرج آر پی جی بود.شعله بالا کشید.خرج ها آتش گرفت.

داد می زد:«قبله کدوم وره؟حرم امام حسین(ع)کدوم طرفه؟می خوام رو به قبله یا رو به کربلا باشم.»

خرج ها همین طور پخش و پلا می شد به اطراف.چشم و دست و صورت و پشت و سینه،

همه را حسابی سوزانده بود و باز هم پرت می شد.یکی-دو تا مین هم از پرت شدن این تکه ها منفجر شد.

داد زدم:«برادر تخریب چی!بخواب به پشت تا خاموش شه.»

داد زد:«نمی تونم،نمیشه. پرت می کنه. پرت میشه.»

داد زدم:«دو نفر برن یه طوری کوله رو ازش جدا کنن.»

گفت:«نه. این جا خطرناکه. چیزی نیست. الانه تموم میشه. کسی نفرستین. خطرناکه.»

توی این حرف ها بودیم که آخری هم منفجر شد.

شهیدی که زیر آفتاب مانده بود

در یكى از همین روزهایى كه ما در خطوط جبهه حركت مى‌كردیم، یك نقطه‌اى بود كه قبلا

دشمن متصرف شده بود، بعد نیروهاى ما رفته بودند آن‌جا را مجددا تصرف كرده بودند،

بنده داشتم از این خطوط بازدید مى‌كردم و به یگان‌ها و به سنگرها و به این بچه‌هاى عزیز

رزمنده‌امان سر مى‌زدم، یك وقت دیدم یكى دو تا از برادران همراه من خیلى ناراحت،

شتابان، عرق‌ریزان، آشفته، آمدند پیش من و من را جدا كردند از كسانى كه داشتند به من

گزارش مى‌دادند كه یك جمله‌اى بگویم، دیدم كه این‌ها ناراحتند گفتم چیه؟

گفتند كه بله ما داشتیم توى این منطقه مى‌گشتیم، یك وقت چشم‌مان افتاده به جسد یك

شهیدى كه چند روز است این شهید بدنش در زیر آفتاب این‌جا باقى مانده.

من به شدت منقلب شدم و ناراحت شدم و به آن برادرانى كه مسؤول بودند در آن خط و در آن

منطقه، گفتم سریعا این مسأله را دنبال كنید، جسد این شهید را بیاورید و

جسد شهداى دیگر را هم كه در این منطقه ممكن است باشند جمع كنید. اما در همان حال در

دلم گفتم قربان جسد پاره پاره‌ات یا اباعبدالله، این‌جا انسان مى‌فهمد كه به  زینب كبرى

چقدر سخت گذشت، آن وقتى كه خودش را روى نعش عریان برادرش انداخت، و با آن صداى

حزین، با آن آهنگ بى‌اختیار، كلمات را در فضا پراكند و در تاریخ گذاشت فریاد زد

«بابا المظلوم حتى قضا، بابا العطشان حتى ندا»

پدرم قربان آن كسى كه تا آن لحظه‌ى آخر تشنه ماند و تشنه‌لب جان داد.

بیانات مقام معظم رهبری در خطبه های نماز جمعه 4/6/1367

لینک دانلود،از اینجا بشنوید!

http://farsi.khamenei.ir/ndata/news/5285/rozeyeemamhoseyn-670604.mp3

کشورهای غرب و شرق تا می توانستند به عراقی ها می رسیدند؛

از هواپیماهای مدرن میراژ و فانتوم گرفته تا موشک های اگزوست.

فضای هوایی عربستان و سواحل جنوب هم در اختیارشان بود.فکرش را هم نمی کردیم این قدر جسور شوند.

می آمدند تا خارک،نزدیک بندرعباس و کشتی هایمان را می زدند.راه دوم را انتخاب کردیم.

همین قایق های معمولی را دست کاری کردیم و تبدیلشان کردیم به قایق های تندرو.

اسمشان را گذاشتیم«عاشورا».

بسیجی ها دلباخته حقند و ما دلباخته بسیجی ها هستیم آنها سربازان امام زمان و پیوستگان به او هستند و تو اگر در جستجوی موعود خویش هستی، او را در میان سربازانش بجوی... (سید شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی)