از یاد بردن بدیهای دیگران و عفو و گذشت
انسانی که آرامش دارد فکرش را از افکار بیهوده و ناراحت کننده خالی کرده. این شخص سعی می کند که بدیهای دیگران را از یاد ببرد و با عفو و گذشت به آرامش خیال برسد. یاد آوری بدیهایی که دیگران در حق ما کرده اند دردی را دوا نمی کند. لذا بهتر است برای رسیدن به آرامش عزممان را جزم کنیم که فقط خوبیهای دیگران را به خاطر بسپاریم و خاطرات بد و ناراحت کننده را از یاد ببریم.
نکته: این حرف بدین معنی نیست که به شخصیت و رفتارهای افراد مختلف بی تفاوت باشیم. بلکه باید یاد بگیریم که با افراد مختلف، بنا به خلقیات و شخصیت ایشان رفتار متناسب داشته باشیم. لذا با فراموش کردن بدیهایی که دیگران در حق ما کرده اند، باید تجربیات لازم در برخورد با افراد مختلف را کسب نماییم.
